Ταξιδια

Οι Σπέτσες της Τατιάνας Λύγαρη

Οι Σπέτσες είναι η must απόδραση του τριήμερου για τον ταλαιπωρημένο Αθηναίο

A.V. Guest
ΤΕΥΧΟΣ Summer Guide 2011
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Σπέτσες: Η Τατιάνα Λύγαρη γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice

ΙΖΟΛΑ ΝΤΙ ΣΠΕΣΙΑ, γεµάτη µπουκαµβίλιες, αµυγδαλιές και ελαιώνες, παλιά αρχοντικά, οικογενειακή ατµόσφαιρα και ένδοξη ιστορία. Καταπράσινο θαλασσινό «προάστιο» της πρωτεύουσας για την αστική τάξη εδώ και πολλές γενιές. Οι Σπέτσες είναι ταυτόχρονα η must απόδραση του τριήµερου για τον ταλαιπωρηµένο Αθηναίο, που µπορεί να φτάσει εκεί ανεξαρτήτως καιρού και από ξηρά και από θάλασσα.

Για µένα είναι οι βουτιές στα γαλαζοπράσινα νερά της Αγ. Παρασκευής, των Αγ. Αναργύρων, της Ζωγεργιάς, της Ξυλοκέριζας. Είναι οι ψαλµωδίες της Ανάστασης στο γυναικείο µοναστήρι των Αγ. Πάντων και η βόλτα µε αµαξάκι –µιας και τα αυτοκίνητα απαγορεύονται– από την Ντάπια ως το Παλιό Λιµάνι. Είναι η Αγ. Μαρίνα, η επίσκεψη στην Πιτυούσα, η Σπετσοπούλα.

Είναι η νότα εθνικής υπερηφάνειας για τη δοξασµένη ιστορία του νησιού στον αγώνα του ’21 µέσα από την επίσκεψη στο σπίτι-µουσείο της Λασκαρίνας Μπουµπουλίνας. Είναι η ζωγράφος Αλταµούρα µέσα από το βιβλίο της Ρέας Γαλανάκη «Ελένη, ή ο Κανένας», ο Κούτσης αλλά και ο Ανάργυρος, που τόσα του χρωστούν οι Σπέτσες για τη διάσηµη Αναργύρειο - Κοργιαλένιο Σχολή του αλλά και για τον πράσινο πνεύµονα, το υπέροχο πευκοδάσος που δώρισε στο νησί γλιτώνοντάς το από την πλήρη ανοικοδόµηση.

Είναι η χαρά για την ανακαίνιση του ξενοδοχείου Ποσειδώνιο, µε τους φοίνικες και τα τρία διαφορετικά εστιατόριά του που µεταφέρει την Côte d’ Azur της belle époque στην παραλία των Σπετσών. Είναι η γλύκα από τα νόστιµα αµυγδαλωτά που πάντα παίρνω µαζί µου φεύγοντας και το καφεδάκι στα παραδοσιακά καφενεδάκια της Ντάπιας, µε τα καΐκια να πηγαινοέρχονται στο λιµάνι. Είναι η συζήτηση στα πηγαδάκια κάθε βράδυ αν θα φάµε φρέσκο ψάρι στον Ταρσανά, κρέας στο Παχνί ή αν θα πάµε στην Κουνουπίτσα στον Πάτραλη ή στο ολοκαίνουργιο Σπύρος & Βασίλης. Αν θα πάµε για ποτό στο Resalto ή αν θα δούµε το ηλιοβασίλεµα στο Μουράγιο, που ακόµα θυµούνται οι παλιοί τον Ζoρζ Μουστακί να τραγουδάει εκεί.

Αλλά είναι και η απορία µου, γιατί αφήνεται στην τύχη του και καταρρέει το σπουδαίο αρχοντικό του Ανάργυρου και τι λύση θα βρεθεί για τα µηχανάκια που οργώνουν µε µανία την ησυχία της νύχτας. Αλλά και η ικανοποίηση, που το νησί παλεύει να κρατήσει µια ποιότητα και µια αισθητική που τόσο έχουµε ανάγκη στους καιρούς µας. Πάνω απ’ όλα, όµως, είναι η αγάπη των φίλων µου εκεί, που µε κάνουν να νιώθω το νησί τους σπίτι µου.

* Η Τατιάνα Λύγαρη είναι ηθοποιός, σκηνοθέτιδα και δημιουργός της Αμαξοστοιχίας-Θεάτρου «Το Τρένο στο Ρουφ»