Χανιά: Ο Δημήτρης Σκαρμούτσος γράφει για το αγαπημένο του μέρος στην Κρήτη στην Athens Voice
All weather προορισµός. Πόσο µάλλον καλοκαιρινός. Έζησα εκεί 6 χρόνια. Και η µετάβαση δεν ήταν απλή, ήταν όµως µαγική. Ίσως και ιδανική. Από την Καλιφόρνια στα Χανιά… Τα αγάπησα και µε αγάπησαν. Αυτό ένιωσα. Αυτό νιώθουν και οι περισσότεροι που τα επισκέπτονται. Σαν να σε αγκαλιάζουν, σαν να σε φροντίζουν, σαν να σε καθησυχάζουν: δεν έχει µόνο δύσκολα η ζωή, έχει και όµορφα πράγµατα και µέρη και ανθρώπους… Σαν τα Χανιά.
Στα Χανιά έχει απ’ όλα. Πόλη, θάλασσα, υπέροχη αρχιτεκτονική, γραφικές γωνιές, ενετικά τείχη, όµορφα χωριά, γλυκούς ανθρώπους. Και έχει και µια παλιά συνταγή µαγειρέµατος… µε υλικά αταίριαστα: η Ανατολή και η ∆ύση σε ένα πιάτο. Και όταν βλέπεις, γεύεσαι, αναπνέεις το αποτέλεσµα του µαγειρέµατος, συνειδητοποιείς ότι τελικά τίποτα δεν είναι αταίριαστο. Ενετοί, Έλληνες και Τούρκοι άφησαν παντού τα σηµάδια τους. Και σαν από θαύµα, τα σηµάδια ενώθηκαν και δηµιούργησαν µια εξαιρετική ζωγραφιά. Αυτά είναι τα Χανιά!
Η Νέα Πόλη γεµάτη ένταση και ζωή, φωνές και γνωστούς – όχι από παλιά, ίσως να τους γνώρισες και χθες, που σου φωνάζουν «Γεια σου, κοπέλι!» από το απέναντι πεζοδρόµιο. Πρωινή βόλτα στον Σήφη µε τον ξυλόφουρνο. Που βγάζει τα καλύτερα παξιµάδια και ψωµί. Τι µυρωδιές! Η Κεντρική Αγορά γεµάτη χρώµατα. Μια µεγάλη αγκαλιά για όσα παράγει ο τόπος της. Ζαρζαβατικά, τυριά, φρούτα… και γλυκούς ανθρώπους. Με µαγνητίζει. Θα ψωνίσω, κι ας µη µαγειρέψω… Οι συνοικίες των Ταµπακαρίων µε τα παλιά βυρσοδεψεία δεν µου επιτρέπουν να ξεφύγω από την παράδοση, δεν µε αφήνουν να τη δω σαν µια νέα, σύγχρονη πόλη. Και µου αρέσει. Περπατάω σε µια πόλη που δεν είναι πόλη, είναι σκηνικό… Είµαι ακόµα στην ίδια γειτονιά και το κύµα βρέχει τα πόδια µου, όσο κάθοµαι στο µικρό τραπέζι γεµάτο ψάρι και θαλασσινά στο Θαλασσινό Αγέρι… Και την εποµένη, που θα συναντήσω τα φιλαράκια, θα πάω στο Μεσογειακό µεζεδοπωλείο. Έτσι για αλλαγή και γιατί µ’ αρέσει.
Θέλω καφέ και ξέρω πού θα πάω… Οδηγώ στη γειτονιά της Χαλέπας, δεξιά και αριστερά µε παρατηρούν αγέρωχες παλιές αρχοντικές κατοικίες, παλάτια µε αυλές και ψηλοί στιβαροί φοίνικες. Και ξέρω ότι έχω την ευκαιρία να µείνω σε ένα από αυτά. Στο παλιό αριστοκρατικό οίκηµα που τώρα είναι ξενοδοχείο, στην Ανδροµέδα της γλυκιάς Νανάς. Φτάνω πάνω στο ύψωµα. Ο καφές µε περιµένει σε ένα µπαλκόνι και από κάτω τα Χανιά µού προσφέρουν απλόχερα µια συγκινητική σκηνή… Υπέροχη θέα.
Άλλο σκηνικό, άλλο τοπίο, κι όµως είµαι ακόµα στα Χανιά... Η Παλιά Πόλη. Μια πόλη που περιτριγυρίζει το παλιό λιµάνι και εµένα µαζί. Βενετσιάνικο λιµάνι, ενετικά τείχη και ζωή. Πολλή ζωή. Πάντα παρατηρώ τις βόλτες των άλλων στην Παλιά Πόλη. Μεγάλοι άνθρωποι περπατάνε ήρεµα µε το µυαλό τους γεµάτο αναµνήσεις, νέοι αγκαλιάζονται και γεµίζουν την ψυχή τους µε νέες εικόνες… Ακόµα και οι τουρίστες δεν µε ενοχλούν, σαν να τους σκεπάζει η αύρα του τόπου. Casa Delfino… και εδώ αγαπάω να µένω. Μια ενετική έπαυλη του 17ου αιώνα µε απίστευτη ιστορία, γεµάτη αγάπη και έρωτα… Υπέροχα δωµάτια και σουίτες σχηµατίζουν έναν κύκλο και µέσα του µια υπέροχη αυλή µε έναν πανύψηλο κάκτο. Σαν γλυπτό… Έχω ραντεβού στην Αντιγόνη για ψάρι. Και εκεί χαίρεται ο ουρανίσκος µου. ∆ιψάω. Θέλω να δροσιστώ και να δω πρόσωπα ιδιαίτερα, χαρούµενα, όµορφα, παρεΐστικα. Εκπληρώνω την επιθυµία µου στα ∆υο Λουξ.
Αποµακρύνοµαι λίγο από την πόλη των Χανίων. Η θάλασσα µε καλεί… Περίπου 10 χιλιόµετρα µακριά είναι το Μαράθι και η παραλία του. Αµµουδιά… Η θάλασσα εκεί, προστατευµένη από τα µελτέµια, είναι ήρεµη και πάντα µου κλείνει το µάτι… Βουτιές στα κρητικά νερά και µετά ψάρι στο µαγαζί του Πατρελαντώνη. Ή, λίγο πιο δίπλα, στου Λούκουλου.
Αυτό είναι το ωραίο. Τα Χανιά σού δίνουν απλόχερα τη θάλασσα, µα και το βουνό… Η ατµόσφαιρα δροσίζει σε µια καταπράσινη διαδροµή για να φτάσω στον Θέρισο. Ο Γιάννης στο Ληµέρι µού έχει φτιάξει το καλύτερο απάκι και όχι µόνο. Γεµίζω την ψυχή µου από την αγνή και τρυφερή τρέλα των ντόπιων.
Ακόµα και στην επιστροφή, τα Χανιά µού δίνουν αγάπη. Στο δρόµο προς το αεροδρόµιο, στις Κορακιές, είναι η Νυχτερίδα, το πρώτο µαγαζί που δούλεψα, που µε εµπιστεύτηκε ο φίλος και πλέον αδερφός µου Μπάµπης Μαστορίδης. Εκεί ικανοποιείς δύο αισθήσεις: τη γεύση και την όραση. Το οµορφότερο ηλιοβασίλεµα...
Τα Χανιά είναι ένα µεγάλο µέρος της ζωής µου… και ευτυχώς µεγαλώνει συνέχεια.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
12°
