Η Μύκονος του Απόστολου Ζουγανέλη

Δεν είµαι γέννηµα  θρέµµα Μυκονιάτης, αλλά έρχοµαι ανελλιπώς από το καλοκαίρι του 1986 κι έπειτα. Και καλοκαίρι για µένα σηµαίνει περίπου 10 Μαρτίου µε 15 Οκτωβρίου. Η σεζόν, όπως τη λέµε, πάντα ξεκινούσε όταν έβλεπα τις γιαγιάδες να βγαίνουν µε τα πινέλα και τον ασβέστη για να φρεσκάρουν τα πεζοδρόµια και να υποδεχθούν τους τουρίστες που κατέφταναν φορώντας «σανδάλια-άσπρες κάλτσες» µε τα κρουαζιερόπλοια. Περίπου από το καθολικό Πάσχα και μετά. Αυτά βέβαια είναι καρτ-ποστάλ αναμνήσεις.

Το 2011 έχει σαφώς λιγότερο πινέλο, καθόλου ασβέστη και σίγουρα περισσότερη οργάνωση από ανθρώπους-αριθµομηχανές. Τα πολύ μεγάλα έργα και η κάποτε πολυπόθητη ανάπτυξη µας έκαναν να χάσουµε λίγο την αίσθηση του χρόνου, του μεγέθους και της σχέσης µας µε τη φύση. Μας έκαναν εισπράκτορες-διαχειριστές που προσπαθούν µε µόχθο να αντιµετωπίσουν την αθρόα συσσώρευση των επισκεπτών. Πάντως, σε αντίθεση µε τα όσα λέγονται, στη Μύκονο πρέπει συνεχώς να δουλεύεις για να επιβιώσεις, εδώ έχω συναντήσει τους πιο εργατικούς υπαλλήλους και τους πιο τίµιους επιχειρηµατίες.

Την κρίση που ζούµε την είδα θετικά, όσον αφορά τουλάχιστον το µέλλον του νησιού. Οι  φιλοξενούµενοι «δήθεν επώνυµοι» φαίνεται να αλλάζουν προορισµό και ευτυχώς εγκαταλείποντας το νησί, µας «ελαφρώνουν» και από το  αβάσταχτο στιλ τους. Αυτό βέβαια έχει σαν συνέπεια την πτώση κάποιου εσωτερικού τουρισµού τα Σαββατοκύριακα, την ίδια ώρα όµως ανεβαίνουν µε ραγδαίους ρυθµούς οι επισκέπτες από Ανατολή (Ασία και Αραβία). Ο µέσος όρος ηλικίας των επισκεπτών, όπως και το οικονοµικό τους επίπεδο, είναι ανεβασµένα, πράγµα που δηµιουργεί την ανάγκη εκσυγχρονισµού επιχειρήσεων και καταλυµάτων. Για να είµαι δίκαιος πάντως, την αλαζονεία την οποία κατηγορήθηκε η Μύκονος ότι φιλοξένησε τη συναντούσα πιο έντονα τους χειµώνες στην Αθήνα και ψεύτικα παραφουσκωµένη ακόµα πιο πολύ στα lifestyle media. Εδώ στο νησί πάντως, όποιον και να δεις κυκλοφορεί µε σαγιονάρες και βερµούδα, πίνει τον καφέ του ανάµεσα στους ντόπιους και ξεκουράζεται όπως όλοι µας στις διακοπές µας. Άντε να ’χει κι ένα φουσκωτό να πηγαίνει όταν τα µελτέµια το επιτρέψουν σε καµιά πιο έρηµη παραλία – πόσο ακραίο µπορεί να είναι αυτό άραγε; Το πρόβληµα, ευτυχώς, ήταν οι «παρατρεχάµενοι» που το έπαιζαν «κάποιοι» ενώ ήταν, ευτυχώς θα το πω ξανά, τίποτες τυλιγµένο σε µπόλικο καθόλου. Καλό καλοκαίρι… τίποτες όσο άσχηµα και αν το περάσετε.

Φαντάζοµαι θέλετε και λίγη από τη «δική µου Μύκονο». Είναι απλά πράγµατα η δική µου Μύκονος: η περιήγησή µου στα στενά σοκάκια τις βροχερές ανοιξιάτικες µέρες (τότε είναι που φαντασιώνοµαι να ξεπροβάλλουν πίσω από τα µπλε πορτοπαράθυρα οι γιαγιάδες µε τα µαύρα ρούχα και το καλοσυνάτο χαµόγελο), οι βουτιές µε τις κόρες µου στον Πάνορµο, οι αµµουδιές του Φωκού και της Μυρσίνης, τα µεσηµέρια στο ταβερνάκι του Άγιου Σώστη, που είναι και ο παράδεισος του γιου µου, και αραιά και πού καµιά λευκή σαγκρία µε το Μαράκι µου στο Όνειρο, βουλιάζοντας στο ροδί του ηλιβασιλέµατος.

∆εν πίνω ούτε ξενυχτάω για να σας πω περισσότερα για τη µυκονιάτικη νύχτα, όµως νοσταλγώ εκείνες τις –όχι και πολύ µακρινές– εποχές µε το ατέλειωτο –µέχρι το ξηµέρωµα– πηγαινέλα της νεολαίας στα σοκάκια. Τους νέους πρέπει να τους ξαναφέρουµε στο νησί, χρειαζόµαστε τα γέλια τους, το κέφι τους, τη δροσιά τους, την ανεµελιά τους και πρώτα απ’ όλα την αθωότητά τους. Λιγότερα λεφτά αλλά περισσότερη χάρη…

Το Venus radio 99.3 είναι µάλλον το παλιότερα αδειοδοτηµένο ραδιόφωνο των Κυκλάδων. Υπάρχει επίσηµα µε άδεια από το 1989 κι ανεπίσηµα από το 1986, όταν και µετέφερα εδώ την έντονη ραδιοπειρατική µου δραστηριότητα ερχόµενος από την Αθήνα. Παίζει όλο το χρόνο, χειµώνα–καλοκαίρι, κάτω από τη µουσική εποπτεία του DJ Valeron (Ηλίας Βαλάρης), εδώ και πέντε χρόνια ακουγόµαστε και από χιλιάδες ακροατές σε όλο τον κόσµο από το ίντερνετ στη διεύθυνση www.venusradio.gr. Το ραδιόφωνο αν και επιχειρηµατικά ζηµιογόνο είναι το χόµπι µου, η «αρρώστια» µου θα ’λεγα, και είναι αυτό που µε κάνει να ονειρεύοµαι και να νιώθω στα 48 µου ακόµα νέος.

Το µότο του σταθµού, που ουσιαστικά θυµίζει πόσο ιδιαίτερο ήχο έχουµε επιλέξει να παίζουµε, είναι: «Βρες τον τίτλο του κοµµατιού που παίζει τώρα και κέρδισε 10 ευρώ». Αν έπρεπε πάντως να δώσω το µουσικό στίγµα του Venus radio και να κρατήσω όλο το νησί σε ένα κοµµάτι, αυτό θα ήταν, για φέτος τουλάχιστον, το «Campensino Theme» του Hippie Torales. Μελαγχολικά αισιόδοξο κοµµάτι, βρείτε το…

* Ο Απόστολος Ζουγανέλης διευθύνει το ραδιοφωνικό σταθµό Venus Radio 99.3 (www.venusradio.gr) και το ξενοδοχείο Apsenti Couples only