Η Φολέγανδρος της Σοφίας Νικολαΐδου
Την έχω κρατημένη στην καρδιά μου. Ταξίδεψα πολύ, όμως σαν εκείνη τη βεράντα της Φολεγάνδρου δεν βρήκα πουθενά.
Η συγγραφέας Σοφία Νικολαΐδου γράφει για τη δικιά της Φολέγανδρο
Στη Φολέγανδρο έχω πάει μόνο μία φορά. Δεν την έχω συνδυάσει με παιδικές διακοπές όπως τη Χαλκιδική, δεν ξέρω κάθε της γωνιά σαν το σπίτι μου. Όμως εκείνο το καλοκαίρι ήταν ζόρικο, πολύ ζόρικο, και ήθελα να φύγω μακριά. Κι αφού δε γινόταν να πάω στην Κίνα, έβαλα το δάχτυλο στον χάρτη και λίγες μέρες μετά ετοίμαζα τα μπαγκάζια μου.
Ήταν το πιο αγχολυτικό καλοκαίρι – κι αυτό μου το χάρισε το νησί. Ένα υπέροχο σπίτι στη Χώρα, με βεράντα στο ανοιχτό πέλαγος. Γκρεμός από κάτω, ακούγονταν τα φτερουγίσματα από τα θαλασσοπούλια. Είχα πάρει μαζί μου έναν τόνο βιβλία – ανάμεσά τους και το «Πόλεμος και Ειρήνη». Νομίζω πως τα διάβασα όλα στο καφενείο. Στη βεράντα αδύνατον. Έμενα να κοιτάζω τη θάλασσα για ώρες, ήταν το φάρμακό μου. Ξάπλωνα στο πεζούλι, χάζευα τον ανοιχτό ορίζοντα, δεν είχα ανάγκη κανέναν. Το γαλάζιο της Φολεγάνδρου. Όχι το βαθύ μπλε της Αμοργού ούτε το διαφανές πράσινο της Χαλκιδικής. Ένα γαλάζιο σαν παιδική ξυλομπογιά. Όπως οι θάλασσες που ζωγραφίζαμε στους χάρτες της γεωγραφίας στο σχολείο. Μαλακώναμε το γαλανό με το βαμβάκι και γίνονταν πιο ελαφρύ σαν πουπουλένιο.
Ήταν η εποχή που ταξιδεύαμε αμέριμνα, δεν είχε ίντερνετ και οι διακοπές κρατούσαν πολύ. Έμεινα έναν μήνα. Θυμάμαι σαν όνειρο μια θαλάσσια σπηλιά. Ψαροφαγίες στην ακρογιαλιά με τις πατούσες στην άμμο, απίθανες καρπουζόπιτες σε κάτι μεγάλα τσίγκινα ταψιά, ένα πανηγύρι με μουσικές και κουρμπάνι. Κόκκινο κατακόκκινο δειλινό στη Χώρα, στην ανηφοριά για την εκκλησιά. Βόλτες (κάθε γωνιά και μια ιστορία). Καταπληκτικό χειροποίητο παστέλι σε γάμο (ήμασταν περαστικοί). Ματσάτο στην Άνω Μερά (βογκούσα δυο μέρες, αλλά το ευχαριστήθηκα). Μα πιο πολύ απ’ όλα θυμάμαι το ανοιχτό πέλαγος. Ίσως γιατί είμαι υδρόβιο. Ίσως γιατί η θάλασσα είναι ντεπόν. Όταν την κοιτάς, σου περνάνε όλα.
Δεν ξαναπήγα στη Φολέγανδρο. Ήταν τόσο ωραία, που φοβήθηκα. Είπα, αδύνατον να επαναληφθεί. Την έχω κρατημένη στην καρδιά μου. Έκτοτε ταξίδεψα πολύ, όμως σαν εκείνη τη βεράντα της Φολεγάνδρου δεν βρήκα πουθενά.
*Η Σοφία Νικολαΐδου είναι συγγραφέας. Το τελευταίο της βιβλίο «Το χρυσό βραχιόλι» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
«Η κάθε στιγμή εκεί ήταν συγκλονιστική»
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
Στη λίστα του Far Away Travel Blog
Ρεκόρ αφίξεων από τον Μάιο
Φωτογραφικό οδοιπορικό στην ιστορική περιοχή και την άγρια ομορφιά της
Η αγγλική εξοχή είναι μια μαγεία, αν είσαι φτιαγμένη από ατσάλι, με κόκκαλα και μυς που αντέχουν στην υγρασία
Ένα τραπέζι για δύο στο εστιατόριο του Gabriel, παρακαλώ!
Το πρόγραμμα «Φως Παντού» για τον φωτισμό των βράχων της περιοχής
Κάποια μέρη στην Ευρώπη, πέρα από την ομορφιά τους, σε κάνουν να σκεφτείς τι σημαίνει να είμαστε ενωμένοι. Η επίσκεψη σε αυτά σε φέρνει πιο κοντά στην ουσία της ευρωπαϊκής ιδέας.
Τα παράξενα ηφαίστεια που φτιάξανε αυτήν τη Γη, φτιάξανε κι αυτόν τον μαγικό τόπο!
Το αφιέρωμα του National Geographic για το νησί των Κυκλάδων
«Tο πιο γαλήνιο και φυσιολατρικό από τα νησιά των Σποράδων»
Η πρέσβειρα της Γαλλίας στην Ελλάδα γράφει και για τη γαστρονομική γέφυρα που έχει στηθεί με διαγωνισμούς και σεφ απ' όλον τον κόσμο
Ο Γιαν Χένρικ Σβαν εξήγει γιατί για έναν συγγραφέα η Σάμος, είναι ένα από τα πλουσιότερα μέρη στη γη
Τώρα που τελειώνει το καλοκαίρι, κοιτάω τις φωτό που τράβηξα τους τελευταίους δυο μήνες στο κινητό και ψάχνω να το βρω. Πού πήγε; Φεύγει όντως; Κι αν φεύγει, πού πάει;
Ο ηθοποιός γράφει για το νησί και την καλύτερη εποχή να το επισκεφθείς
Ιταλία-Γαλλία, σκέψεις και ιδέες για ένα road trip
Είχα να κάνω «κανονικές» διακοπές χρόνια ολόκληρα
Η νεαρή πιανίστρια γράφει για το νησί με τον πιο όμορφο νυχτερινό ουρανό
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.