Ο σκηνοθέτης Μπάμπης Μακρίδης γράφει για τη δική του Λήμνο.
Στη Λήμνο με ό,τι μέσο φτάσεις, καράβι, αεροπλάνο, κολυμπώντας, με αερόστατο, με surf, με ιστιοπλοϊκό, το σίγουρο είναι ότι «προσγειώνεσαι» κάπου αλλού. Είναι μια πραγματική «προσγείωση» μέσα σε μια ιδιαίτερη ενέργεια.
Η Λήμνος βρίσκεται ψηλά προς τον βορρά. Είναι ένα βόρειο νησί στο Θρακικό πέλαγος κοντά στη Λέσβο, μακριά από τα χρώματα και τον ήλιο των Κυκλάδων. Είναι ένα «άλλο» νησί, πολύ διαφορετικό, ηφαιστειογενές με ανενεργό ηφαίστειο εδώ και αιώνες, που όμως είχε ως αποτέλεσμα ο τόπος να είναι γεωλογικά και μορφολογικά πολύ ιδιαίτερος. Είναι το νησί του Ηφαίστου άλλωστε. Ναι, έχει ωραίες θάλασσες για βουτιές, αμμουδερές παραλίες, ωραίο φαγητό, ωραίες διαδρομές, όλα όσα θέλεις δηλαδή για να κάνεις όμορφες διακοπές.
Η Λήμνος όμως είναι τοπίο. Είναι ένα κινηματογραφικό set. Τοπίο πέρα από το γήινο. Εκεί η φαντασία σου οργιάζει. Η έμπνευση είναι παντού. Τεράστιες αλυκές που μπορούσε να γυρίσει το «Jerry» o Gas Van Sant, βουνά και σπηλιές για σκηνές με ερημίτες, δρόμοι στο πουθενά για ένα road movie, βράχια γλυπτά για video art, αμμουδιά (Αμμοθίνες) πάνω σε βουνά για απόκοσμα πλάνα στη Σαχάρα, τεθωρακισμένα οχήματα του στρατού θαμμένα στην άμμο για ένα φιλμ μετά την καταστροφή με voice over κείμενα του William Burroughs ή του J.G.Ballard. Αλλά οι εκπλήξεις πέρα από το μεταφυσικό τοπίο είναι πολλές. Έχει και ελάφια στο κάστρο της Μύρινας που τα βλέπεις σε απόσταση αναπνοής. Επίσης τη δεύτερη φορά που επισκέφτηκα το νησί είχε πάρα πολλά κουνέλια παντού. Δεν το πίστευα. Τα μικρά ζώα ήταν παντού. Πηδούσαν ξαφνικά γύρω σου. Μπλέκονταν στα πόδια σου και ύστερα χωνόντουσαν στις φωλιές τους. Την περπάτησα και την ανέβηκα. Κάθε στροφή και κάτι καινούριο. Κάτι που δεν έχεις ξαναδεί σε νησί. Κάθε τοπίο και μια έμπνευση.
Προτεινόμενο μέσο ταξιδιού επιστροφής σίγουρα το καράβι για να σκεφτείς τι έχεις δει και τι έχεις νιώσει από το νησί. Οι βαλίτσες σου θα είναι γεμάτες για τον χειμώνα που έρχεται.
*Ο Μπάμπης Μακρίδης είναι σκηνοθέτης. Έχει κάνει τρεις ταινίες μεγάλου μήκους. Το «L» το 2012, τον «Οίκτο» το 2018 και τις «Όρνιθες» (ή πώς να γίνεις πουλί) το 2020
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
12°
