Ταξιδια

Η Σκύρος της Μυρσίνης Γκανά

«Όλα τα καλοκαίρια της παιδικής ηλικίας συγκεντρώνονται σε μία ανάμνηση»

32014-72458.jpg
A.V. Guest
ΤΕΥΧΟΣ 749
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ
Η Σκύρος της Μυρσίνης Γκανά

Η μεταφράστρια και ποιήτρια Μυρσίνη Γκανά γράφει για τη δικιά της Σκύρο

Όλα τα καλοκαίρια της παιδικής ηλικίας συγκεντρώνονται σε μία ανάμνηση. Στα ενοικιαζόμενα δωμάτια στον Μώλο της Σκύρου. Μετά το μπάνιο. Μετά το φαγητό. Με τους γονείς εξουθενωμένους από άλλη μία εξόρμηση με δύο μικρά παιδιά, το ένα εκ των οποίων γκρινιάρικο (εγώ). Με τον μικρό αδελφό να έχει ήδη κοιμηθεί, οι γονείς ξαπλωμένοι στο μισοσκόταδο που απαιτεί το ανελέητο καλοκαιρινό μεσημέρι. Αυτό το λίγο φως που μπαίνει από τις γρίλιες όμως με βασανίζει. Δεν θα καταφέρω ποτέ να κοιμηθώ μέσα στη μέρα. Είναι μια παραίτηση, μια εγκατάλειψη, και αρνούμαι. Δεν έχω αρκετό φως για να διαβάσω τα περιοδικά μου, μαζεύω τα Μίκυ Μάους, τα Σεραφίνο, τα Τιραμόλα, και βγαίνω στον δροσερό διάδρομο. Προχωρώντας ξέρω ότι όταν ανοίξω την πόρτα που οδηγεί στην τσιμεντένια αυλή θα είναι σαν να εκτινάσσομαι στην καρδιά του ήλιου, στο κέντρο της πύρινης μπάλας, ένας μικρός θάνατος φτιαγμένος από ζέστη και φως. Κάθομαι στο μικρό τραπεζάκι και διαβάζω.

Η Σκύρος της Μυρσίνης Γκανά

Τα μαύρα μαλλιά τραβούν ακόμα περισσότερη ζέστη, είναι γνωστό αυτό. Ο εγκέφαλος κάτω από τα μαλλιά έχει τυλιχτεί στις φλόγες. Είναι η ώρα για το θαύμα. Η ώρα να πάω στο πίσω μέρος του κτιρίου, εκεί που βρίσκεται ο ένας και μοναδικός αμμόλοφος της παιδικής ζωής μου. Πώς βρέθηκε ξεχασμένος εκεί; Υπήρχαν κάποτε παντού αμμόλοφοι σ’ αυτό το μέρος; Τους κάλυψαν τα σπίτια και τα εστιατόρια; Στέκομαι μπροστά στον τελευταίο του είδους του; Βγάζω τις σαγιονάρες και πηδάω στο κέντρο του, ή όσο πιο κοντά στο κέντρο μπορώ. Ξαπλώνω στο παράξενο υλικό που μετακινείται αργά γύρω μου για να πάρει το σχήμα μου, να με χωρέσει, να με τυλίξει αργά. Στις άκρες του υπάρχουν μερικά κρινάκια της άμμου. Το λευκό τους χάνεται, το πράσινο του μίσχου ξεχωρίζει λίγο αλλά σιγά-σιγά χάνεται κι αυτό στο φιλμ των ματιών μου που διαλύεται αργά στο φως. Προκαλώ το σώμα μου να εξαερωθεί και ξέρω ότι είμαι ζωντανή επειδή η καρδιά μου τραγουδάει δισύλλαβα σε όλο μου το σώμα: θέλω θέλω θέλω.


* Η Μυρσίνη Γκανά είναι μεταφράστρια, ποιήτρια.

ΕΓΓΡΑΦΕΙΤΕ ΣΤΟ NEWSLETTER ΜΑΣ

Tα καλύτερα άρθρα της ημέρας έρχονται στο mail σου

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.