Χτισμένη στις όχθες του Ρήνου, τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας, η Κολωνία διαθέτει πολλούς τρόπους για να τραβήξει την προσοχή.
Ορόσημο της πόλης ο επιβλητικός καθεδρικός της (Dom), δεσπόζει λίγα μέτρα από την έξοδο του κεντρικού σταθμού. Ξεκίνησε να χτίζεται στις αρχές του 13ου αιώνα, για να ολοκληρωθεί στην τελική μορφή του 600 χρόνια αργότερα, σκαλώνοντας στο μεσοδιάστημα σε οικονομικούς σκοπέλους, πολιτικές αναταραχές, πολέμους και μένοντας ως εκ θαύματος άθικτος από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς του 1945 που ισοπέδωσαν την πόλη. Χαρακτηρισμένος ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Unesco και άλλοτε ψηλότερο κτίριο της Ευρώπης, τραβάει αβίαστα το βλέμμα με τα δύο θεόρατα καμπαναριά του στην πρόσοψη, τα ανάγλυφα γοτθικά μοτίβα και το περίτεχνο βιτρό στη βόρεια πλευρά που απεικονίζει παραστάσεις από τις ζωές της Παρθένου Μαρίας και του Άγιου Πέτρου.
Από την ομώνυμη πλατεία, την Dom Platz, ξεκινάει κάθε περιήγηση στο ιστορικό κέντρο της πόλης. Παραπλεύρως στεγάζονται το Μουσείο Ρωμαϊκής - Γερμανικής Ιστορίας και το Μουσείο μοντέρνας τέχνης Ludwig, στη συλλογή του οποίου περιλαμβάνονται έργα από όλα τα εικαστικά ρεύματα του προηγούμενου αιώνα, με ιδιαίτερη έμφαση σε εκείνα που αναπτύχθηκαν στη Γερμανία (Ντανταϊσμός, Bauhaus). Από εκεί μπορεί κανείς να κατηφορίσει στις όχθες του Ρήνου για ένα χαλαρό περίπατο, έχοντας φόντο την εντυπωσιακή γέφυρα Hohenzoler, με τα τρία ημικυκλικά παραπέτα σε κάθε πλευρά της, ή να κατευθυνθεί προς το κέντρο περνώντας διαδοχικά από τις πλατείες Neumarkt και Rudolph platz και θαυμάζοντας τα αμέτρητα ιστορικά μνημεία προτού καταλήξει στη Βελγική συνοικία, που αποτελεί την εμπορική καρδιά της πόλης.
Ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια παρεμβάλλεται ένας καταπράσινος δακτύλιος, γνωστός και ως πράσινη ζώνη (Innerer Grungurtel) – πρόκειται για μία αχανή όαση οξυγόνου που χωρίζεται σε τετράγωνα από τις οδικές αρτηρίες οι οποίες οδηγούν στα προάστια και τα ενώνουν με το κέντρο. Ιδανικό σημείο για να ξαποστάσει κανείς το πάρκο Hiroshima-Nagasaki, φόρος τιμής στις δύο ιαπωνικές πόλεις που επλήγησαν από τις ατομικές βόμβες, αλλά ίσως και αλληλεγγύης, αφού η Κολωνία βομβαρδίστηκε ανηλεώς από τους Αμερικανούς στο τέλος του πολέμου. Γύρω από τις όχθες της τεχνητής λίμνης Aachener Weiner συγκεντρώνεται όλη η πόλη μόλις αρχίσει να ανοίγει ο καιρός. Οικογένειες με τα παιδιά τους, παρέες φοιτητών, ζευγαράκια που αδράχνουν αγκαλιασμένα τον ήλιο, μοναχικοί τύποι βυθισμένοι στους συλλογισμούς τους και άλλοι που βγάζουν βόλτα τα κατοικίδιά τους. Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει την Κολωνία, είναι η ποιότητα ζωής, που δείχνει να υποσκελίζει το μουντό βορειοευρωπαϊκό κλίμα και να αξιοποιεί κάθε ηλιόλουστη μέρα στο έπακρο.
Πέρα ωστόσο από τις φυσικές και αρχιτεκτονικές ομορφιές, είναι οι κάτοικοι που διαμορφώνουν το χαρακτήρα μιας πόλης. Φιλικοί, ζεστοί και ιδιαίτερα ανοιχτοί, οι Die Kolnish καταρρίπτουν ό,τι στερεότυπο κυκλοφορεί για τους συμπατριώτες τους, προσδίδοντας στην πόλη ένα essence που μπορεί να συγκριθεί μόνο με εκείνα του Βερολίνου και του Αμβούργου. Διόλου τυχαίο ότι η Κολωνία «φιλοξενεί» τη δεύτερη μεγαλύτερη gay κοινότητα στον κόσμο μετά το Σαν Φρανσίσκο. Εδώ επίσης διοργανώνεται το μεγαλύτερο και πιο φημισμένο καρναβάλι της χώρας, ενώ τις ηλιόλουστες μέρες καλλιτέχνες του δρόμου και μουσικοί δίνουν το δικό τους ξεχωριστό χρώμα στις πλατείες.
Με την έλευση της νύχτας, η ζωή μεταφέρεται στις συνοικίες της νυχτερινής διασκέδασης. Διαθέτοντας χάρη στο πανεπιστήμιό της αξιοσημείωτο ποσοστό φοιτητών, οι επιλογές είναι απεριόριστες. Αγαπημένο κέντρο των φοιτητών η Zulpicher strasse, όπου τα κλαμπ και τα μπαράκια διαδέχονται το ένα το άλλο και τα σαββατοκύριακα σφύζει από παρέες που περπατάνε με τις μπίρες ανά χείρας. Γνωστή στην τοπική διάλεκτο και ως Kwartier Latang, οι ντόπιοι την παρομοιάζουν, για ευνόητους λόγους, με την ομώνυμη συνοικία του Παρισιού Quartier Latin. Για πιο mainstream γούστα ενδείκνυται η Friesenstrasse, με τις αστραφτερές Porsche παρκαρισμένες κατά μήκος, τα κυριλέ μπαρ και τη σνομπ πελατεία τους, που προσφέρει ιδανικό χάζι και αντικείμενο «μελέτης». Διάσπαρτες εστίες διασκέδασης υπάρχουν επίσης στην Barbarossa Platz και γύρω από τη Βελγική συνοικία, με το ξεφάντωμα να διαρκεί μέχρι το πρωί και το κάπνισμα να επιτρέπεται παντού.
Επιβιβαζόμενος κανείς στο τρένο ή το αεροπλάνο της αναχώρησης, δύσκολα θα απαλλαγεί αμέσως από την έντονη αίσθηση που αφήνει αυτή η πόλη, αίσθηση γιορτής, καλοπέρασης, ελευθερίας, αλλά και χαρακτηριστικής γερμανικής οργάνωσης, που αναδεικνύει πόσο καλά είναι ρυθμισμένες οι ζωές των κατοίκων της.
Info
Πού να βγω » Bar Roter Platz (Zulpicher Platz 11) Το στέκι της ρωσικής κοινότητας. Cozy μπαράκι διακοσμημένο με μοτίβα σοσιαλιστικού ρεαλισμού και κειμήλια από την πάλαι ποτέ κραταιά Ε.Σ.Σ.Δ. Funk, soul και ρωσική hip-hop (προς τα κλεισίματα) με την προσωπογραφία του Λένιν να κατοπτεύει το χώρο. Σερβίρονται με ρωσικές σπεσιαλιτέ. » Cafe Bastard (Friesenwall 29) Εν αντιθέσει με αυτό που υποδηλώνει το όνομά του, πρόκειται μάλλον για ένα ήσυχο καφέ, χωμένο σε μια στοά επί της Friesenwall. Ιδανικό για έναν απογευματινό καφέ στο πλακόστρωτο αίθριό του που προσφέρει μια αίσθηση απομόνωσης από τη βουή της πόλης.
Πού να φάω » Ristorante Via Bene (Βenesisstrasse 62) Όχι ότι η Κολωνία αντιμετωπίζει έλλειμμα από μπιραρίες, αλλά αν κανείς βαρεθεί τα currywurst, το καπνιστό χοιρινό, αυτό το συμπαθητικό εστιατόριο αποτελεί την ιδανικότερη εναλλακτική πρόταση. Ραβιόλια με γέμιση σολομού, ταλιατέλες με τρούφα και εξαιρετικά antipasti σε τιμές σχεδόν «τουριστικές».
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
13°
