Ο διευθυντής του εστιατορίου Μαραθιά, Ευριπίδης Αποστολίδης, γράφει για τη δική του Τήνο.
Συναντήθηκα με την Τήνο μια ζεστή μέρα του Αυγούστου του 2015.
Δεν είχα κανονίσει διακοπές εκείνο το καλοκαίρι, και μια παρέα φίλων βρισκόταν στο νησί και με παρότρυνε να πάω να τους βρω. Έτσι ξεκίνησε ένας μεγάλος έρωτας.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια επισκέπτομαι την Τήνο όλες τις εποχές, έγινε για μένα με τον καιρό το προσωπικό μου πεδίο αυτογνωσίας.
Η Τήνος με κέρδισε στην αρχή με τα μονοπάτια της, περπάτησα από το Φαλατάδο στη Λειβάδα, από τον Κουμάρο στο Αγάπι, από τα Υστέρνια στου Πολέμου τον Κάμπο. Είδα τρεχούμενα νερά, κατσίκια, ξερολιθιές, πεζούλες, αγροικίες, κελιά, αχυρώνες, μαντριά και αλώνια. Είδα το μαγικό σεληνιακό τοπίο στη Βωλάξ με τους τεράστιους στρογγυλούς βράχους. Βρέθηκα στο ακρωτήρι του Παπάργυρα, στο στενό Τήνου-Μυκόνου, στην άγρια ομορφιά του Φάρου της Λειβάδας.
Η Τήνος με μάγεψε με τις παραλίες της, φανερές, κρυφές, απρόσιτες, απόμακρες, γοητευτικές... για όλα τα γούστα. Παρέα με τον Ράφα, τον αγαπημένο μου σκύλο, ανακάλυψα εξαιτίας του τις πιο ερημικές. Tην Αγία Θάλασσα με το ξωκλήσι του Αγ. Νικολάου του Θαλασσινού και τη διπλανή της το Καβαρουλκό με το μικρό νησάκι τον Πλανήτη, την Απηγανιά και την Καντάνη, τον Άσπρο Γιαλό και το Βαθύ, τα Γαστριά με το μοναδικό εκκλησάκι της Παναγιάς του βράχου.
Σε ένα νησί με παράδοση στην αγροτική και κτηνοτροφική ζωή πώς θα μπορούσε να λείπει το καλό φαγητό; Εδώ τα εστιατόρια και οι ταβέρνες συναγωνίζονται το ένα το άλλο σε έμπνευση, φαντασία και νοστιμιά. Τιμούν και σέβονται ό,τι παράγει ο τόπος τους και σε πολλά ανακαλύπτεις πιάτα που πατούν γερά στη μνήμη και την ιστορία. Ο Μαρίνος με μάγεψε με το κορυφαίο αυγοτάραχό του και τα ολόφρεσκα ψάρια στη Μαραθιά στον Άγιο Φωκά με αποτέλεσμα να καταφέρει να με παρασύρει και από φέτος να είμαι μέλος της ομάδας του εστιατορίου και να δοκιμάσω να γίνω μόνιμος κάτοικος του νησιού, όνειρο ζωής για όσους με ξέρουν. Έτσι γνώρισα την Αντωνία στο Θαλασσάκι στον όρμο των Υστερνίων, δοκιμάζεις τα πιάτα της που είναι χάρμα οφθαλμών, τον Αντώνη που έχει ένα υπέροχο μαγικό κήπο μέσα στη Χώρα, το εστιατόριο «Ήταν ένα μικρό καράβι» όαση νοστιμιάς. Νομίζω δεν θα ξεχάσω ποτέ την τάρτα με σπανάκι που έχω δοκιμάσει εκεί, ούτε και τις μαγειρεμένες τόσο-όσο πρέπει αγκινάρες της Μαριγώς Τατσιώνα στο εστιατόριο Μεταξύ μας στο κέντρο της Χώρας, στην Παλλάδα.
Πραγματικά, όσο γράφω τόσο το μυαλό μου γεμίζει με γεύσεις και με ανθρώπους που μοιράστηκαν μαζί μου την αγάπη τους για τον τόπο: τον Γιάννη στον Μαΐστρο στον Πάνορμο, την Άννα και τον Νίκο στην Ταβέρνα τους στα Υστέρνια, όπου μπορείς να δοκιμάσεις το ωραιότερο ιμάμ της ζωής σου, την Τερέζα, στο μικρό μπακάλικο-ταβέρνα στη Μυρσίνη όπου ένιωσα τι σημαίνει τηνιακή φιλοξενία και στο Αλιάζι στη Χώρα δοκίμασα όλο τον αμπελώνα του νησιού. Θα μπορούσα να σας μιλώ για ώρες αλλά εδώ είπα να γράψω λίγα για τη μικρή μου ιστορία με το νησί. Σε σας εύχομαι να ξεκινήσει σύντομα και η δική σας, να σας δείξει τα κάλλη της η Τήνος και να σας κερδίσει...
*Ο Ε.Α. είναι διευθυντής του εστιατορίου Μαραθιά στην Τήνο.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
12°
