Ο κιθαρίστας / συνθέτης, Firewind, Solo artist Gus G. μιλάει για τη δική του Λέσβο.
Είχα πάει στη Μυτιλήνη τη δεκαετία του ’80, όταν ήμουν πιτσιρίκος με τους γονείς μου. Δεν θυμάμαι και πολλά από εκείνες τις διακοπές, ήμουν πολύ μικρός.
Όμως το καλοκαίρι του 2017 επέστρεψα κι έμεινα για μια εβδομάδα με τη γυναίκα μου, Αναστασία. Ο παιδικός φίλος και κουμπάρος μας ο Ηλίας Αραβίδης μάς έδωσε τα κλειδιά του σπιτιού που έχει η οικογένειά του στο νησί και μας είπε απλά «πηγαίνετε και καθίστε όσο θέλετε». Μόλις είχε τελειώσει η επτάχρονη «θητεία» μου στην μπάντα του Ozzy Osbourne και ήταν τέλεια ευκαιρία να ξεκουραστώ και να καθαρίσω τις σκέψεις μου για το επόμενο κεφάλαιο της καριέρας μου.
Φτάνοντας στη Μυτιλήνη, περάσαμε τις 2 πρώτες μέρες βολτάροντας στο κέντρο και εξερευνώντας τις όμορφες παραλίες της. Ο Μόλυβος όμως ήταν αυτός που μας κέρδισε. Αγαπήσαμε αυτό το μέρος μέσα σε δευτερόλεπτα κι αποφασίσαμε να εγκατασταθούμε εκεί σε κάποιο ξενοδοχείο για την υπόλοιπη διαμονή μας. Εντελώς τυχαία διαλέξαμε το hotel Αφροδίτη – ένα παλιό αρχοντικό εντελώς απόμακρο από αλλά μέρη με μια μικρή πριβέ παραλία. Κάθε μέρα καθόμασταν εκεί και βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα μαζί με την «Μπουμπού», τον «Κετσέ» και τον «Μαυρούλη», όπως τα ονόμασε η Αναστασία – μερικά από τα γατιά του ξενοδοχείου. Βιώναμε το απόλυτο ζεν. Οι ιδιοκτήτες ήταν μια φοβερή οικογένεια που βοήθησε και έσωσε πολλούς Σύριους πρόσφυγες το προηγούμενο καλοκαίρι, καθώς τους ξέβραζε η θάλασσα μπροστά στην παραλία του ξενοδοχείου. Μας διηγήθηκαν απίστευτες ιστορίες και βέβαια το πώς αυτά τα γεγονότα διέλυσαν τον τουρισμό στο νησί με τις διαστάσεις που πήραν.
Κάναμε βόλτες στον Μόλυβο κάθε μέρα. Οι γαριδομακαρονάδες στο εστιατόριο Molivos Stars ήταν μοναδικές με μυστικές συνταγές στις σάλτσες που απλά δεν μας αποκάλυπταν οι ντόπιοι. Από τα καλοκαιρινά μας βράδια δεν έλειπαν και οι επισκέψεις στο θερινό σινεμά Αρίων, καθώς είμαι μεγάλος σινεφίλ.
Πάντως, γνωρίζοντας τους ανθρώπους εκεί είδαμε μια ανθρωπιά που σπανίζει στις μέρες μας. Με άγγιξε ιδιαίτερα η όλη υπόθεση με τους πρόσφυγες, και παρόλη την τρομοκρατία και την ξενοφοβία που σκόρπισαν τα ΜΜΕ, αυτοί οι άνθρωποι ήταν εκεί στην πρώτη γραμμή (όπως και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας), βοήθησαν όσο μπορούσαν και συνέχισαν να δουλεύουν σκληρά, με καλή διάθεση, για να επαναφέρουν τον τουρισμό στη Μυτιλήνη, και το κατάφεραν!
Είναι αδιαμφισβήτητα ένα μέρος που συνιστώ σε όλους να επισκεφτούν, έχει πανέμορφα τοπία με μοναδική αύρα, εξαιρετική γαστρονομία και ανθρώπους με κεφαλαίο Άλφα. Επίσης η Μυτιλήνη είναι γατο-παράδεισος!
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
12°
