Η μαθήτρια και video artist Αδαμαντία Σελέκου γράφει για τη δική της Κίμωλο.
Κίμωλος, Κίμωλος, Κίμωλος! Η άσπρη τελεία κιμωλίας στο γαλάζιο του Αιγαίου. Ένα νησί γνωστό για τις κρυφές θαλασσί παραλίες, τις «βαρκο-βιβλιοθήκες» που πλημμυρίζουν τις ακτές της και τα χρώματα του νησιού που καθρεφτίζονται στην ελληνική σημαία.
Κατεβαίνοντας από το καράβι η αύρα της χαλαρής ζωής και το πρωτόγονο περιβάλλον σε κανει και νιώθεις λες και πας πίσω στον χρόνο, ή μάλλον καλύτερα, σε κάνει να νιώθεις πως μόλις έφτασες κάπου που ο χρόνος δεν υπάρχει καν.
Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα όσο περπατούσα ήταν μια σειρά από τρία βεσπάκια που μάλλον ανήκαν στους τρεις άντρες που καθόντουσαν στο πρώτο καφενείο, μεταφέροντάς με σε μια άλλη εποχή. Λίγο πιο κάτω ήταν το εστιατόριο Το κύμα, που είχε πεντανόστιμο φαγητό και την αγαπημένη λαδένια της Κιμώλου. Η γεύση σταματά τον χρόνο και πάλι! Εκεί είδα και την πρώτη βαρκο-βιβλιοθήκη. Αυτές οι βιβλιοθήκες είναι ουσιαστικά παλιές ψαράδικες βαρκούλες που έχουν ζωγραφιστεί και συγχρόνως χρησιμοποιούνται ως μικρές δανειστικές βιβλιοθήκες. Αυτή μπορεί να είναι και η καλύτερη ιδέα που έχω δει. Κάθεσαι στην παραλία; Να ένα βιβλίο για να χαλαρώσεις! Κοιτάς τη δύση μοναχός; Να ένα βιβλίο για να μεγαλώσει η όμορφη στιγμή! Αλλά πέρα από τη ματιά του ταξιδιώτη, το νησί δείχνει πως δίνει χώρο στη φαντασία και στις γνώσεις και αυτό την ομορφαίνει ακόμα πιο πολύ.
Περπατώντας στα στενάκια της Κιμώλου μπορεί κανείς να θυμάται όλα τα σπίτια που είδε επειδή όλα είχαν «κάτι». Το ένα έχει κίτρινα παραθυρόφυλλα, το άλλο ζωγραφισμένους κάκτους, το καθένα τη νοικοκυροσύνη του, όλα πανέμορφα. Η Χώρα της Κιμώλου, όπως και όλο το νησί, είναι ήσυχη και δουλεύει σε χαλαρούς ρυθμούς. Παρά το μικρό της μέγεθος έχει 80 πανέμορφες εκκλησίες.
Πού να κολυμπήσεις
Η παραλία Πράσα είναι ξεκάθαρα μία από τις καλύτερες θάλασσες στο Αιγαίο για μένα. Η άσπρη της άμμος κάνει το νερό κρυστάλλινο και η καντίνα με τα κρύα αναψυκτικά τη διαμονή στην παραλία πολύ ευχάριστη. Η παραλία Μπονάτσα κοντά στο Καλαμίτσι είναι και αυτή οργανωμένη. Έχει ρηχά νερά, κατάλληλα για οικογένειες και παιδιά. Αυτό που μου άρεσε πολύ ήταν τα αρμυρίκια, στη σκιά που δημιουργούν μπορεί κανείς να κάτσει μετά από ώρες στον ήλιο. Μια πιο βραχώδης παραλία είναι η Καρράς. Πεντακάθαρα νερά και φοβερή για βουτιές!
Κοντά στην παραλία Μπονάτσα είναι ένα παραδοσιακό ταβερνάκι με πολύ νόστιμα και καλομαγειρεμένα φαγητά, το Καλαμίτσι. Αγαπημένη μου, βέβαια, η λαδένια! Στο Ψαθή επίσης έχει καλό φαγητό πάνω στην άμμο, πραγματικά παραδοσιακό και νόστιμο, σαν μιας στοργικής μαμάς!
Αυτή είναι η Κίμωλος της καρδιάς μου –χωρίς ηλικία– παντοτινής αγάπης και ομορφιάς.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
16°
