Ο δικηγόρος και πρώην υπουργός Γιώργος Φλωρίδης γράφει για τη δική του Θάσο
Καλοκαίρι του ’80. Απολύομαι. Αναπάντεχα μετά από δεκαεπτά μήνες θητείας, αφού η κανονική ήταν είκοσι τέσσερις. Ο λόγος; Μια νέα διάταξη του Υπουργείου Άμυνας που καθόριζε μειωμένη θητεία για τον πρώτο γιο οικογένειας με τέσσερα παιδιά.
Και τώρα; Η πρώτη σκέψη, διακοπές. Ναι, αλλά πού και κυρίως πώς αφού δεν υπάρχει μία. Παλιά μου τέχνη κόσκινο. Μερικά μεροκάματα στις μονώσεις ταρατσών, δουλειά που έκανα τα καλοκαίρια των σπουδών στη Θεσσαλονίκη. Από ήλιο σε ήλιο, 500 δραχμές.
Εξασφάλισα τα εισιτήρια, άντε και το φαγητό. Διαμονή στην παραλία σε υπνόσακο. Εμπειρία κτηθείσα εν τω στρατεύματι, στις πολυήμερες ασκήσεις πάνω στα βουνά.
Προορισμός η Θάσος. Πρώτη φορά διακοπές, πρώτη φορά πλοίο, πρώτη φορά νησί.
Άφιξη Λιμένας. Τα μπαγκάζια στην πλάτη και στον δρόμο για ωτο-στοπ. Πού πάτε, ρε παλικάρια; (ήμασταν τρεις) ρωτάει ένας συμπαθητικός αγρότης που οδηγεί το κλασικό Ντάτσουν. Δεν έχουμε ιδέα, του λέμε. Πού είναι καλά να πάμε; Ανεβείτε στην καρότσα, θα σας αφήσω στον Παχύ. Φτάνουμε. Αληθινά ωραίο μέρος. Δέντρα και καλή θάλασσα. Μπάνιο και ύπνος κάτω από τ’ αστέρια.
Δύο μέρες με σάντουιτς, ώρες πολλές στη θάλασσα και κουβέντες για την πολιτική και το μέλλον μας. Το ΠΑΣΟΚ στο οποίο συμμετείχαμε ήταν προ των πυλών της εξουσίας. Καλά τα δέντρα και οι σκιές, καλή η θάλασσα, αλλά πόσο να μείνεις σ’ ένα μέρος που δεν έχει κόσμο. Πού έχει κόσμο, ρωτάμε; Πηγαίνετε στον Ποτό, ρε παιδιά, τι θέλετε εδώ στην ερημιά;
Περνάει λεωφορείο. Ανεβαίνουμε και να ’μαστε στον Ποτό. Υπάρχει κόσμος. Όμως δεν έχουμε φάει ένα φαγητό της προκοπής. Τα λεφτά μας δεν φτάνουν για τέτοιες πολυτέλειες. Πέφτουμε πάνω σε δύο οικογένειες συμπατριωτών μας Κιλκισιωτών, ο ένας κρεοπώλης. Εμείς ψήνουμε δικά μας κρέατα, παιδιά, ελάτε αύριο αν θέλετε και όποτε θέλετε. Αν θέλουμε; Τις επόμενες τρεις μέρες κατασκηνώσαμε εκεί. Μπάνιο και ψησταριά. Επιστροφή στη Θεσσαλονίκη, με τις εικόνες του καταπράσινου νησιού και τις όμορφες παραλίες του στο μυαλό μας.
Κάποια χρόνια αργότερα, ξανά στη Θάσο, σαν προσκύνημα στη νιότη μας. Ο φίλος Καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Σωτηρέλης, με καταγωγή από τη Θάσο και σταθερός καλοκαιρινός επισκέπτης της, μου λέει: Γιώργο, ελάτε στο Γλυφονέρι. Η ωραιότερη παραλία και μια καταπληκτική ταβέρνα. Ήταν πράγματι έτσι. Η οικονομική μας δυνατότητα είχε βελτιωθεί αισθητά, άρα διαμονή και διατροφή ήταν αξιοπρεπείς.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
14°
