Το πέρασμα στο μέλλον

Η προσγείωση  γίνεται ένα ηλιόλουστο Νοεμβριάτικο μεσημέρι διασχίζοντας τη θάλασσα της Μεσογείου. Προορισμός σου η Νότια Γαλλία και συγκεκριμένα η Νίκαια. Με την άφιξη στο αεροδρόμιο βλέπεις νέους της ηλικίας σου να ψάχνουν και αυτοί το λεωφορείο και προσπαθείς να μαντέψεις αν μέσα στους πολλούς τουρίστες είναι και αυτοί στο ίδιο πρόγραμμα με εσένα. 

Θα ανταμώσεις μερικούς από αυτούς  στο σημείο συνάντησης. Εκεί που το πρόγραμμα ξεκινάει. Πρώτοι χαιρετισμοί, πρώτες δειλές κουβέντες και η παραδοσιακή αποτυχημένη προσπάθεια να θυμηθούμε ευθύς τα μικρά ονόματα των συμμετεχόντων. Παιχνίδια γνωριμίας, χιονόμπαλες με απόψεις σου που εξηγείς σε όποιον τυχαία τη πιάνει για να σπάσει ο πάγος. Σιγά-σιγά ξεκινάμε να ανακαλύπτουμε ο ένας τον άλλο. Αλλά κυρίως τον εαυτό μας στα πρόσωπα των άλλων. Και οι μέρες κυλούν γεμάτες, με το πρόγραμμα να τρέχει ασυγκράτητα δίπλα στη ζωή που εκρήγνυται κάθε στιγμή. Ιδέες για εργασίες δίπλα σε μικρές  ξεναγήσεις. Οι Νικαιάτες να παίζουν το Petanque και εμείς να βγάζουμε συναισθήματα μέσα από εικόνες. Να ανταλλάσουμε απόψεις δίπλα στους φοιτητές στη λέσχη του Πανεπιστημίου. Οφιλόξενος Paul να προσπαθεί να κινηθούμε όσος περισσότερο μπορούμε όπως οι ντόπιοι. Σαν να μιλάμε την τοπική διάλεκτο nicard και περιμένοντας την Κυριακή να πάμε γήπεδο, φορώντας το κοκκινόμαυρα της ντόπιας ποδοσφαιρικής ομάδας. Τους ρωτήσαμε τι γνωρίζουν για αυτά τα προγράμματα στην προκυμαία των Άγγλων. Εκεί στα πλατιά ισάδα, στα βήματα των παλιών αριστοκρατών αναζητώντας το παρελθόν και κοιτάζοντας βαθιά στο πέλαγος το μέλλον. Οι ντόπιοι, που σου θυμίζουν εικονογράφηση του Γκοσινί, είναι διστακτικοί στο να μιλήσουν. Αντίθετα όσοι έχουν βιώσει την ευρωπαϊκή κινητικότητα απαντάνε πρόθυμα στις ερωτήσεις μας. Γνωρίζοντας στην πράξη τις απαντήσεις και όχι από κάποιο καλαίσθητο ιλουστρασιόν φυλλάδιο που θα το κοιτάξουν καχύποπτα.

Καταλαβαίνεις μετά από αυτή την έρευνα τη σημασία αυτού που συμβαίνει αυτές τις ημέρες εδώ στη Νίκαια. Νέοι ευρωπαίοι από τη Μαδέιρα μέχρι την Εσθονία να συζητούν για το μέλλον τους και το μέλλον της Γηραιάς Ηπείρου. Πρόσωπα διαφορετικά από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια να ψάχνουν την αρχέγονη ενότητα. Την γλώσσα που κάποτε ήταν κοινή για όλους τους ανθρώπους. Πιστοί «followers» αυτής της μακράς παράδοσης συνεργασίας και σεβασμού μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών. Αυτού που δημιουργήθηκε μέσα στις στάχτες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με την υπόσχεση όλων να μην ξαναγυρίσει η Ευρώπη της ανέχειας, της ύφεσης και της ξενοφοβίας. Αλλά να παραμείνει μία Ήπειρος με πλατιούς ορίζοντες για τους πολίτες της αλλά και ανοικτή σε όσους ενστερνίζονται τις ιδέες της. Όπως υποδέχτηκε τον Gabriel από την Καλιφόρνια και την Μαριάννα από την Κολομβία που σπουδάζουν εδώ όπου 20 αιώνες τώρα το πνεύμα συνεχίζει το  τρομερό του ταξίδι. Με όλους, γηγενείς και μη, να προσπαθούμε να κάνουμε βήματα προς το μέλλον. Συμπληρώνοντας στην πράξη το youth pass. Γνωρίζουμε όμως πως η πορεία θα είναι δύσκολη. Δεν θα είναι μία απλή συμπλήρωση αίτησης σε μία ηλεκτρονική σελίδα. Αλλά ένα μονοπάτι δύσκολο, ανηφορικό.  Ίσως  στη διαδρομή μας συναντήσουμε ιταλική γραφειοκρατία, ελληνική νωθρότητα, γαλλική φλυαρία. Ίσως χρειαστεί να ξαναρχίσουμε από την αρχή, όπως ξαναέφτιαξαν τις  κατεστραμμένες πόλεις τους οι Πολωνοί μεταπολεμικά. Αλλά ο αγώνας θα έχει την βεβαιότητα της νίκης γιατί  θα έχει την επιμονή των ανοίξεων. Και όταν ένα ωραίο πρωί φτάσουμε στον προορισμό μας  το γλέντι θα έχει κάτι από πανηγύρι σε ελληνικό νησί τον Δεκαπενταύγουστο. Θα γιορταστεί σαν την κατάληψη του Βερολίνου από τους συμμάχους και τη λήξη του πολέμου.

Γιατί η Ευρώπη δεν ήταν το εύκολο κατέβασμα μίας εφαρμογής στο κινητό αλλά ένα δημιούργημα αγωνίας. Είχε δυσκολίες, διαφωνίες αλλά όταν χρειάστηκε οι άνθρωποι ενώθηκαν σε μία πλατιά αλυσίδα με τον τρόπο του Baltic way. Έτσι θα γίνει και το πέρασμα προς το μέλλον. Με τα χέρια ενωμένα όταν οι δυσκολίες το απαιτήσουν. Και τότε η απόσταση από την Εσθονία μέχρι την Ελλάδα να μην είναι κάποιες εκατοντάδες χιλιόμετρα αλλά μία απλή ευθεία. 

Και όλα αυτά χωρίς να περιμένουμε συνεχώς κάτι όπως εύστοχα είπε η Silva,  γιατί αυτό το κάτι φτιάχνεται κάθε στιγμή. Γιατί σε όλα αυτά τα προγράμματα, η ιστορία της Ευρώπης συνεχίζεται. Οι συμμετέχοντες του YouthPass 4Future  της Mitra France δεν περίμεναν κάτι αλλά ήταν μέσα σε αυτό το κάτι που δημιουργείται. Όπως απρόσμενα ανταμώσαμε τα κίτρινα γιλέκα που διέσχιζαν την λεωφόρο Δημοκρατίας. Περπατώντας έστω για λίγο και εμείς δίπλα τους εκείνο το Σαββατιάτικο απομεσήμερο του Νοεμβρίου…