Η πρώτη φορά που πήγα στη Σαντορίνη ήταν πριν από 21 χρόνια… για δύο μέρες μόνο –προς το τέλος Αυγούστου, Τετάρτη με Παρασκευή– και είναι από τα ταξίδια που δεν ξεχνάς ποτέ. Ένιωσα τη Σαντορίνη σαν ένα νησί μοναδικό, ένα τοπίο μοναδικό – με εντελώς δική της όψη, δικό της φεγγάρι, δικό της ηλιοβασίλεμα, ατμόσφαιρα και προσωπικότητα, που δεν βρίσκεις πουθενά αλλού στον κόσμο!
Τουλάχιστον έτσι «ζωγραφίστηκε» στο μυαλό και στην ψυχή μου, μέσα από τη δική μου οπτική γωνία, και δεν είναι μόνο η θέα από την Καλντέρα, ούτε το ηφαίστειο, ούτε οι «χρωματιστές» παραλίες… Είναι κυρίως το συνολικό «χρώμα», η ατμόσφαιρα και πάνω απ’ όλα η αίσθηση μιας ιδιαίτερης κουλτούρας που αποπνέει ολόκληρο το νησί. (Σίγουρα, οι προσωπικές εμπειρίες και αναμνήσεις είναι εκείνες που στον καθένα μας συνδυάζονται με τα διάφορα μέρη και μας «στιγματίζουν» ανάλογα, όπως εξάλλου συμβαίνει και με τις μυρωδιές, τις μουσικές, τις γεύσεις…)
Από τότε, η Σαντορίνη έγινε για μένα το αγαπημένο μου νησί. Την επόμενη χρονιά βρέθηκα εκεί χωρίς να το έχω προγραμματίσει, και χωρίς να το ξέρω, μια και γνωρίζοντας πόσο πολύ αγαπώ αυτό το νησί μού… έκαναν «έκπληξη»: τη συγκεκριμένη Παρασκευή, αυτό που γνώριζα πηγαίνοντας στο αεροδρόμιο ήταν ότι θα πηγαίναμε σε κάποιον άλλο προορισμό (που προτιμώ να μην αναφέρω) και ξαφνικά στο αεροδρόμιο βρεθήκαμε στο check-in για Σαντορίνη! Κάθε καλοκαίρι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, βρίσκεται πάντα η Σαντορίνη στους καλοκαιρινούς μου προορισμούς, έστω και για δύο μέρες μόνο… είναι αρκετές!
Δεν ξέρω αν είναι συμπτωματικό, αλλά και η κόρη μου διάλεξε αυτό το νησί μαζί με τις φίλες και τους φίλους της όταν πήγε για πρώτη φορά διακοπές μόνη της («χωρίς γονείς») μετά τις Πανελλήνιες, και οι εμπειρίες της από εκείνες τις διακοπές ήταν επίσης αξέχαστες! Πήγαμε και πολλές φορές οι δυο μας, όταν θέλαμε να ξεφύγουμε, όταν θέλαμε να ονειροπολήσουμε και να ονειρευτούμε, όταν θέλαμε να απομονωθούμε, να εκτονωθούμε, να πούμε τα «δικά μας», να δώσουμε στον εαυτό μας μια «ανάσα», ένα αναζωογονητικό διάλειμμα!
Πέρα όμως από το μοναδικό τοπίο και την ατμόσφαιρα, που κάθε φορά που πηγαίνω εξακολουθεί να είναι «σαν την πρώτη φορά», η Σαντορίνη είναι για μένα συνδεδεμένη με «σταθμούς στο χρόνο» της ζωής μου, με εμπειρίες από αυτές που κανείς θυμάται πάντα, με γλυκές και πικρές αναμνήσεις, γιατί και τα δύο αυτά είναι κομμάτια της ζωής μας…
Εύχομαι και ελπίζω να μπορώ να πηγαίνω πάντα, κάθε καλοκαίρι!
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
4°
