Η κάθε μου προσγείωση στην Κρήτη είναι μία ακόμη επιστροφή στο σπίτι μου. Ουσιαστικά και συναισθηματικά από την Κρήτη δεν έφυγα ποτέ! Η Κρήτη για μένα είναι οι ρίζες μου, η επαγγελματική μου εκκίνηση, ο τόπος που μου έδωσε τα κίνητρα να πάω παραπέρα. Έζησα εκεί μέχρι τα 33 μου χρόνια, έχω πολλούς καλούς φίλους –και παιδικούς–, γνωστούς, συναδέλφους. Όταν βρίσκομαι στην Κρήτη αισθάνομαι ότι «παίζω στο δικό μου γήπεδο». Μπορώ να βρω τους τόπους, τις μυρωδιές, τους ήχους μέσα στο μυαλό μου, στην ψυχή μου και, το κυριότερο, μπορώ να τους ανακαλώ ανά πάσα στιγμή και να αισθάνομαι τη δύναμή τους.
Κάθε χωριουδάκι, κάθε ακρογιαλιά, κάθε φαράγγι, κάθε πετραδάκι στην Κρήτη έχει την ιστορία του. Μία ιστορία που ξεκινάει από πολύ παλιά και φτάνει ατόφια στο σήμερα. Η Κρήτη είναι ένας γεωπολιτικός χώρος όπου φτάνουν επισκέπτες από όλα τα μέρη του κόσμου για να γνωρίσουν τους αρχαιολογικούς τόπους, τα μουσεία και να απολαύσουν τις φυσικές ομορφιές που προσφέρει. Το μέγεθός της τής δίνει συγκριτικά πλεονεκτήματα, γιατί υπάρχουν άπειρα να δει κανείς τόσο στη στεριά όσο και στην πολυμορφία της ακτογραμμής της. Η γεωγραφική της θέση, ως ένα από τα νοτιότερα σημεία της Ευρώπης, της χαρίζει ένα ήπιο κλίμα, ένα επιπλέον προσόν για μεγάλη διάρκεια διακοπών με τις απαράμιλλες καιρικές συνθήκες, που είναι ιδανικές σχεδόν στα 3/4 του έτους. Μάλιστα, είναι αυτές οι τόσο ξεχωριστές καιρικές συνθήκες που καθιστούν την Κρήτη έναν πολύ αγαπημένο σε μένα προορισμό για γκολφ και μου δίνουν ένα ακόμη κίνητρο να την επισκέπτομαι συχνότερα.
Αν πρότεινα κάτι στους επισκέπτες της ιδιαίτερής μου πατρίδας, θα ήταν βασικά να μην πάνε σαν τουρίστες αλλά σαν περιηγητές. Οι παραλίες της είναι πολλές και πολυδιαφημισμένες. Εναλλακτικά, ας δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό – μια επίσκεψη στο δάσος του Ρούβα, στο νοτιονατολικό Ψηλορείτη, το περιβόλι της Κρήτης, όπως το λένε. Είναι ένα φυσικό οικοσύστημα με πρινόδασος (βελανιδιές), σφενδάμια και πουρνάρια. Είναι ίσως από τα ελάχιστα που έχουν απομείνει στο νομό Ηρακλείου και έχει ανυπολόγιστη αξία, τόσο σαν οικοσύστημα όσο και σαν φυσική ομορφιά. Ο Ρούβας είναι βιότοπος για τους γύπες και τους γυαπετούς. Στην καρδιά του δάσους απολαμβάνεις την ωραιότερη θέα στον Ψηλορείτη και μια ανάταση ψυχής και σώματος.
Σίγουρα, στο βωμό της γρήγορης ανάπτυξης έχουν γίνει λάθη και κακοτεχνίες, και πολλές ομορφιές του νησιού έχουν αλλοιωθεί, όμως η Κρήτη είναι ατελείωτη και πιστεύω ότι με μεράκι και προσπάθεια μπορούν πολλά να βελτιωθούν. Αν στραφούμε στο παράδειγμα - χωριό πρότυπο, τις Αρχάνες! Δεν είναι που οι ρίζες του χωριού είναι στη Μινωική εποχή, όπως ανακάλυψε ο καθηγητής Γιάννης Σακελλαράκης όταν έφερε στο φως το ανάκτορο του 1900 π.Χ., είναι που στο σήμερα οι Αρχάνες στέκονται περήφανα και δίνουν μαθήματα καλής διαχείρισης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Χωρίς γκρίνιες, αξιοποιώντας τη θετική πλευρά του αδιαπραγμάτευτου κρητικού ταμπεραμέντου, που άλλους τους μαγεύει και άλλους τους τρομάζει, πιστεύω ότι κανείς επισκέπτης, λιγότερο ή περισσότερο ριψοκίνδυνος, δεν θα φύγει ποτέ δυσαρεστημένος από τη φύση του νησιού, αλλά και τις νοστιμιές του, αφού σίγουρα θα δοκιμάσει «καλή ρακή και τίμιο μεζέ».
Όσο για μένα, συναισθηματικά φορτισμένος, όποτε πατώ το πόδι μου στο νησί μου οι σκέψεις μου όλες περικλείονται στα λόγια του μεγάλου λόγιου του νησιού, του Νίκου Καζαντζάκη: «Θαρρώ τίποτε δεν αγαπώ στον κόσμο σαν την Κρήτη. Όταν τη συλλογίζουμαι ορκίζουμαι να μην κάμω ποτέ μου μιαν πράξη ταπεινή για να μην την ντροπιάσω».
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
20°
