Πάτμος: Ο Michel De Grèce γράφει για το αγαπημένο του νησί στην Athens Voice
O πρίγκιπας Μιχαήλ άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 85 ετών στο νοσοκομείο «Υγεία». Ήταν τελευταίος εν ζωή εγγονός του βασιλιά Γεωργίου Α' και ήταν εγγεγραμμένος στο δημοτολόγιο του Δήμου Αθηναίων, ως «Μιχαήλ Ντε Γκρες». Διακρίθηκε ως συγγραφέας και ιστορικός. Το 2018 είχε γράψει για το αγαπημένο του νησί, την Πάτμο, στην ειδική έκδοση της Athens Voice, Summer Guide.
Έχω επιθυμία να μιλήσω για το αγαπημένο μου νησί και συγχρόνως αμφιβάλλω εάν πρέπει να το κάνω. Γιατί μπορεί να πολλαπλασιαστούν οι εισβολείς στο νησί. Ανακάλυψα την Πάτμο πριν είκοσι χρόνια και εξακολουθεί να είναι ένα σεντούκι γεμάτο εκπλήξεις.
Στην Πάτμο ανακάλυψα τη δύναμη της ομορφιάς των στοιχείων, τη θάλασσα, τον αέρα, τα σύννεφα. Στις μεγάλες πόλεις δεν τα παρατηρούμε πια, στην Πάτμο όμως αποκτούν όλη τους την αξία, όλη τους τη σημασία.
Στην Πάτμο ανακάλυψα τον ατελείωτο πλούτο των αγριολούλουδων της Ελλάδας γιατί την άνοιξη, που διαρκεί τόσο λίγο, εμφανίζονται γλαδιόλες, άγρια μοσχομπίζελα, και κυρίως πολλά είδη από άγριες ορχιδέες, χωρίς να λησμονήσουμε τα απολαυστικά άγρια σπαράγγια.
Στην Πάτμο ήρθα σε επαφή με τους ανθρώπους και τα ζώα. Υπάρχουν παράξενα πλάσματα που ζουν κρυμμένα για δεκαετίες και που συνάντησα τυχαία. Τον ηλικιωμένο αμερικάνο ποιητή που έχει αποσυρθεί στην Πάτμο. Τη μικροκαμωμένη γυναίκα που μου έλεγαν ότι ήταν ρωσίδα καλόγρια που είχε αποσχισθεί και αποκαλύφθηκε ότι ήταν ένα ξεφτέρι του εγγλέζικου δικαστικού κλάδου. Μιλούν ακόμη για αυτόν τον δημοσιογράφο του BBC που ασπάστηκε την Ορθοδοξία.
Η Πάτμος ελκύει τους πιο ανόμοιους, τους πιο ιδιόμορφους ανθρώπους. Όσο για τα ζώα, δεν μπορείς να μιλήσεις για το νησί χωρίς να αναφέρεις τις γάτες της Πάτμου. Είναι μία ξεχωριστή ράτσα που με γοητεύει και παρατηρώ με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ράτσα απειλητική, αυταρχική, γεμάτη ενέργεια και με ένα θράσος χωρίς όρια.
Και στην Πάτμο υπάρχουν ζουμερά κουτσομπολιά. Ξυπνώντας κάθε πρωί, καθώς πίνω τον καφέ στις δέκα που μου φτιάχνει η Μαρία, η πιστή μου οικονόμος, μαθαίνω τα κουτσομπολιά της διεθνούς κοινωνίας που περνάει το καλοκαίρι της στο νησί, τα ζουμερά κουτσομπολιά του μοναστηριού, και τέλος τα κουσκουσουριά των κατοίκων του νησιού, των ντόπιων, περισσότερο φανταστικά, πολύ πιο απρόσμενα και πολύ πιο δραματικά, με τις υπερβολές τους πιο έντονες και από τις δύο προηγούμενες κατηγορίες.
Αλλά η Πάτμος είναι κυρίως μία πρόσκληση στη σκέψη μέσα σε αυτή τη μοναδική αγριάδα της φύσης που δίνει δύναμη και ένταση στην έμπνευση. Εδώ κυκλοφορούν θετικές ενέργειες που πρέπει να γνωρίζεις τον τρόπο να τις αιχμαλωτίσεις. Όλα έχουν λεχθεί εάν ανατρέξει κανείς στον Άγιο Ιωάννη τον Ευαγγελιστή, που, όπως ο ίδιος λέει, έγραψε το χειρόγραφο «Η Αποκάλυψη». Δεν θα μπορούσε να το έχει γράψει σε άλλο τόπο. Η Πάτμος αποδεσμεύει τον μυστικισμό, την πνευματικότητα, τη μεταφυσική, την ανύψωση του πνεύματος. Η Πάτμος είναι μια αιώνια πηγή έμπνευσης.
Βέβαια υπάρχουν ξενοδοχεία της μόδας, πισίνες γεμάτες, μισόγυμνη νεολαία, θορυβώδη νυχτερινά κέντρα, που ενοχλούν, αλλά αυτή είναι μόνο η μία όψη.
Το νησί ανέχεται μονάχα αυτούς που το αγαπούν. Τους άλλους βρίσκει πάντα τον τρόπο να τους απομακρύνει. Παραπονιούνται, είναι δυσαρεστημένοι, δεν βρίσκουν στην Πάτμο αυτό που ήθελαν. Δεν κάθονται για πολύ. Το νησί μίλησε. Δέχεται με ανοιχτή αγκαλιά τους άλλους που το αποδέχονται, το καταλαβαίνουν. Για τους εκλεκτούς η Πάτμος ξέρει να προσφέρει ένα ελιξίριο ανανέωσης για το σώμα, για το πνεύμα.
Η φίλη που μας έδωσε το σπίτι της την πρώτη φορά που ήρθαμε να περάσουμε το καλοκαίρι στην Πάτμο είχε προβλέψει: «Μια φορά αν έρθετε στην Πάτμο, ποτέ πια δεν θα την εγκαταλείψετε». Κι αυτό συνέβη.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
18°
