Αμοργός: Η Ματούλα Ζαμάνη γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Η Αμοργός είναι η Αμοργός. Ό,τι και να πεις ή έχει ειπωθεί ή δεν είναι τίποτα γιατί την ίδια στιγμή ανακαλύπτεις συνέχεια κι άλλες ομορφιές. Ο αναγραμματισμός της παραπέμπει ξεκάθαρα στον οργασμό. Τον Οκτώβρη μετακόμισα τη ζωή μου εδώ. Βρήκα ένα μικρό σπιτάκι στον Άγιο Παύλο και εγκαταστάθηκα με μεγάλη χαρά.
Τα μάτια μου κάθε μέρα βλέπουν άλλη ταινία. Μια τα Κουφονήσια μοιάζουν σαν να ίπτανται μπροστά μου, φάση Ηarry Potter, μια η Δονούσα μού φαίνεται σαν να απλώνω το χέρι και να χαϊδεύω τις ελιές της, ενώ η Νάξος, η Κέρος και η Νυκουριά μού κάνουν συνέχεια νάζια. Ξυπνάς το πρωί, πίνεις το σωστό, το τίμιο χυμουδάκι και καφεδάκι, παίρνεις νερά και φρούτα και έφυγες. Πάω Λιμενάρι για μια μαγική βουτιά, μετά περνάω από Ηλία-νονό, πλέον-Φούρναρη για μια αγκαλιά, εσπρέσο φτερό με Βασσάλο και μετά Q στον Μίμη να δω τη ζωή με άλλα μάτια. Την άλλη μέρα, Ψιλή Άμμο, Λευρωσσό να βρω τον Θανάση με την ντουντούκα, απόγευμα στα Θολάρια καλή καρδιά, θαλασσινό όνειρο να με πειράξουν οι φίλοι εκεί και Σελάδι να δω το φεγγάρι να ξεπροβάλλει.
Ξανά μέρα, εσπρεσάκι στο Τρατάρισμα και γλυκές ηδονές, κουβέντα και στοργικό πρωινό στη Βίκυ στη Λαγκάδα και μονοπάτι στο Θεολόγο. Κατεβαίνω στον γυαλό, χαιρετάω το Κατίνι, στο λιμάνι της Κατίνας και ξεκινάω την πιο ωραία βόλτα για Ποταμό. Στον Χριστόφορο ρακές και κόντρα μαγική θέα. Ο χρόνος σταματάει στον Ποταμό. Μόνο θάλασσα και ουρανός και μυρωδιά αγριορίγανης. Φρου φρου για καφέδες, ζαλίζω τον Λευτέρη για εισιτήρια ξανά και ξανά και ξεκινάω με το βεσπάκι, τη Χάιδω και το Χιόνι για την άλλη μαγική πλευρά. Μυρωδιές λεβάντας και λογιών βότανα, χοντρό αλάτι στα μαλλιά. Στάση στη βασίλισσα Χώρα. Bayoko για πρώτο καφέ με Φωτούλα, γιασεμί για πρωινή σιέστα. Μήπως έχει φτιάξει η Μάτα τρουφάκια; Mήπως μου έχει γράψει ο Θοδωρής καινούργιο cd; Σαν παιδί ανυπομονώ. Χάζεμα στον Φωτοδότη, φιλιά στον Πάρβα και την Ντίνα και βόλτα στην Κίρκη που κάνει τα μαγικά της. Συνέχεια χάνω την αίσθηση του χρόνου στο νησί και ρίχνω μικροκαβγάδες με την κουμπάρα μου την Πλητώ για καθυστερημένα ραντεβού. Η μαγεία συνεχίζεται.
Πέρασμα από Χοζοβιώτισσα και ενώ πολλές φορές έχω ανεβεί, κάθε φορά μου κόβεται η ανάσα. Λυτρωτική βουτιά στην Αγία Άννα και στον Μούρο, που μαζί με το Κάτεργο της Φολεγάνδρου έχουν τον πιο ωραίο βυθό του πλανήτη. Στάση στα καφενεδάκια της Κάτω Μεριάς. Στον Πύργο με τη Βαγγελίτσα φτάνει η ζεστασιά στο κόκκινο. Μαρουσώ στην επιστροφή. Αστέρια ζεσταίνουν τη ματιά και milky way σου δείχνουν τον δρόμο στο άπειρο. Μην ξεχάσω αύριο να πάρω κρασιά και ζαρζαβατικά από τον Νώντα στα Κατάπολα και να περάσω απ’ τη Lea να δω τα άλογα.
Επιστροφή στη Γιάλη. Περί φιλοσοφίας ρακές στη γιαλίτικη ριβιέρα, στον Ηλία, τον Μιχάλη και τη Χρυσή και μετά «Star wars» στην αυλή στο Σεντ Πολ και ύπνος για να πάω εκδρομή αύριο με τη βάρκα του γείτονα κυρ-Βαγγέλη, που όλη μέρα γυρνάει με τα δύο υπέροχα σκυλιά του και συνεννοείται σφυριχτά με τα κατσίκια. Αυτές είναι οι δικές μου μερονύχτες στην Αμοργό. Ο καθένας φτιάχνει τις δικές του. Η Αμοργός είναι εκεί να σε καλοδεχτεί. Να σε εμπνεύσει. Να σε κάνει να καταλάβεις, μάλλον, ότι το μυστικό είναι η απλότητα.
Θάλασσα, ουρανός, στάχυα, φασκομηλιές, φίλοι, μονοπάτια, άγριοι βράχοι και ένα μπλε, ένα τόσο άλλο μπλε!
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
19°
