Μιαούλεια στην Ύδρα: Φωτιά και μπουρλότο

Στα τέλη του 1700 ο νεαρότατος (λιγότερο από είκοσι) και ικανότατος πλοίαρχος Ανδρέας Βώκος μετά από μια επικερδή εμπορική συναλλαγή στη Νίκαια της Γαλλίας αποφασίζει να αγοράσει το τουρκικό εμπορικό πλοίο «Μιαούλ». Λόγω του ονόματος του πλοίου το επώνυμο Βώκος, που υπάρχει σε πληθώρα στην Ύδρα, αντικαθίσταται από το «Μιαούλης» κι έτσι οι Οθωμανοί άθελα τους έχουν χαρίσει το επίθετο σε έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς τους κατά την περίοδο της επανάστασης του 1821.

Η Ύδρα κάθε Ιούνιο τιμάει με εκδηλώσεις όχι μόνο τον Ανδρέα Μιαούλη αλλά και όλους τους γενναίους της μπουρλοτιέρηδες που τα επίθετα τους φέρουν ακόμα οι κάτοικοι του νησιού και σε κάθε δοθείσα ευκαιρία το υπενθυμίζουν στους επισκέπτες.

Τα φώτα του νησιού χαμηλώνουν και ομοίωμα τουρκικού πλοίου πυρπολείται και φλέγεται στο λιμάνι της Ύδρας. Τα βεγγαλικά στο κλείσιμο της εκδήλωσης ακροβατούν στο να φαίνεται η περιοχή από εορταστική έως λιμάνι εμπόλεμης ζώνης.

Η φετινή εκδήλωση σκηνοθετήθηκε από τον Δημήτρη Κουρούμπαλη και τη Φρόσω Κόρρου, δίνοντας βάση στην αφήγηση μέσα από τις ερωτήσεις ενός μικρού παιδιού σε έναν ηλικιωμένο καπετάνιο.

Η φωτιά, κυρίαρχο στοιχείο της αναπαράστασης, κατείχε πρωταγωνιστικό ρόλο μέσα από τραγούδια, φαναράκια, fire show για να κορυφωθεί με τον «Ταξιάρχη» τη βάρκα με την οποία οι ηθοποιοί- μπουρλοτιέρηδες πλησίασαν και έριξαν τη φωτιά στο ομοίωμα τουρκικού πλοίου.

Τα Μιαούλεια στην Ύδρα και η Αρμάτα στις Σπέτσες είναι πιθανόν οι φαντασμαγορικότερες αναπαραστάσεις που για χρόνια συνεχίζονται και αναλόγως τη διάθεση του θεατή είτε τον εντυπωσιάζουν ή τον γεμίζουν περηφάνια για τις επαναστατικές πρακτικές γενναίων καπεταναίων του παρελθόντος.

Με όποια διάθεση και αν τα παρακολουθήσει κανείς η υποφωτισμένη Ύδρα που ξεχωρίζει κάτω από τις λάμψεις των βεγγαλικών είναι από μόνη της αρκετός λόγος να πρέπει κάποιος να βρεθεί έναν τουλάχιστον Ιούνιο στη γιορτή.