Ταξιδια

Τα Χανιά του Ανταίου Χρυσοστομίδη

Σκέφτομαι όμως ότι την πόλη αυτή την είχα ήδη αγαπήσει πολύ πριν τη γνωρίσω, όπως τη γνωρίζω τώρα.

A.V. Guest
ΤΕΥΧΟΣ 444
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ο Ανταίος Χρυσοστομίδης γράφει στην ATHENS VOICE για τα Χανιά.

Yπάρχουν πολύ συγκεκριμένα πράγματα που με δένουν με τα Χανιά και τον περίγυρό τους. Το ξενοδοχείο «Δώμα» με το υπέροχο πρωινό του κι ένα από τα ωραιότερα παράθυρα με θέα τη θάλασσα που έχει να επιδείξει η Κρήτη· οι βόλτες μου με τον Αντόνιο Ταμπούκι και τη γυναίκα του στα βενετσιάνικα τείχη, όταν το μυαλό μας ήταν γεμάτο μονάχα με το αγωνιώδες ερώτημα πού θα φάμε το βράδυ· η πολύβουη αγορά με τη μεσημεριάτικη συνήθεια της αγοράς των εφημερίδων και την περιδιάβαση ανάμεσα σε τυριά και μπαχαρικά, σε οικείες φωνές και σε γνώριμες εικόνες· το θεατράκι του Μιχάλη Βιρβιδάκη ο οποίος τολμά να είναι φιλόδοξος, και να ανεβάζει ξένα έργα που δεν παίζονται ούτε στην Αθήνα· οι αχινοσαλάτες στο Μαράθι που, μετά από αναζητήσεις χρόνων, κατέληξε να είναι η αγαπημένη μου παραλία. Δικά μου πράγματα, που με δένουν με τα Χανιά.

Σκέφτομαι όμως ότι την πόλη αυτή την είχα ήδη αγαπήσει πολύ πριν τη γνωρίσω, όπως τη γνωρίζω τώρα. Στα μάτια μου ήταν πάντα μια αρχόντισσα. Μια αρχόντισσα όμορφη, με ρυτίδες και αυλακιές στο πρόσωπό της, που σηκώνει την Ιστορία στους ώμους της. Κάθε τόσο παραπατάει, χάνεται, μπερδεύεται, πάει να κάνει το κοριτσάκι. Όμως, τελικά ανασκουμπώνεται – καταλαβαίνει πως είναι με τον παλιό της εαυτό που σε γοητεύει.

Σε αυτή τη χώρα είναι μετρημένες στα δάχτυλα των χεριών μας οι πόλεις που σε κάνουν να θυμάσαι ότι εκεί που περπατάς περπάτησαν κάποτε άλλοι – διαφορετικοί ή όμοιοι με εσένα, δεν έχει σημασία. Τα Χανιά έχουν μνήμη, σε φέρνουν αντιμέτωπο με την ιστορία – κι αυτό είναι που περισσότερο αγαπώ σε αυτή την πόλη. Τα δυο της λιμάνια, η πλατεία απέναντι από την εκκλησία, τα Νεώρια, η ακτή Μιαούλη, η τάφρος, τα αρχαία που μπλέκονται με τα μεσαιωνικά, τα αρχοντικά που επέζησαν, τα στενοσόκακα.

Έξω από την πόλη, η γνώριμη Ελλάδα. Το απόλυτο αίσχος με τα τουριστικά τρενάκια. Τα προσπερνάς, ανεβαίνεις στον Θέρισο. Δεκαέξι χιλιόμετρα απόσταση και βρίσκεσαι στον παράδεισο.


*Ο Αντ. Χρ. είναι διευθυντής του τμήματος Ξένης Λογοτεχνίας στις εκδόσεις Καστανιώτη και μεταφραστής. Από τις εκδ. Καστανιώτη κυκλοφορεί το βιβλίο του «Οι κεραίες της εποχής μου», με συνεντεύξεις που έγιναν στη διάρκεια της ομότιτλης εκπομπής