Η Νάξος του Γρηγόρη Αρναούτογλου

Μέρα ήταν όταν έφτασα στο λιμάνι της Νάξου. Την έβλεπα σιγά-σιγά να πλησιάζει απ’ το καράβι και προσπαθούσα να θυμηθώ πόσες φορές έχω ξανάρθει σ’ αυτό το νησί. Πρέπει να ’ναι τρεις με τέσσερις φορές ακόμα, για τηλεοπτικά γυρίσματα. Αλλά κατά έναν παράξενο τρόπο θυμάμαι ελάχιστα πράγματα. Άσε δε που κάθε φορά που συζητούσα με κάποιον για τη Νάξο, μου έλεγε «είναι πολύ μεγάλο νησί, φίλε. Είναι το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων. Θέλεις πολλές μέρες για να το γυρίσεις». Νομίζω, λοιπόν, ότι τώρα είναι η ώρα να «γυρίσω» αυτό το νησί και να το «ξεψαχνίσω».

Έτσι είπα μέσα μου… κι έτσι έγινε! Με το που κατέβηκα στο λιμάνι, εκεί μπροστά που κατεβαίνει ο κόσμος από το καράβι, υπάρχει ένα καφενεδάκι. Ένα τσιπουράδικο, δεν ξέρω πώς να το πω, που είχε δύο καρφωμένες καρέκλες κι ένα τραπέζι στον τοίχο. Εκεί μέσα μπήκα και ήπια τα πρώτα μου ουζάκια, με απίθανες ποικιλίες. Τελικά, όπως πάντα, όπως μου συμβαίνει σε όλα τα ταξίδια, εκεί που δεν πιάνει το μάτι σου, εκεί αυτή η Χώρα κρύβει τις πιο γλυκές στιγμές.

Κάπως έτσι είναι η Νάξος. Γεμάτη εκπλήξεις. Όπως, ας πούμε το τοπίο μπροστά στο λιμάνι κρύβει για τα καλά τα υπέροχα στενάκια στην Παλιά Πόλη, όπου μπορείς να συναντήσεις κάθε λογής πραμάτεια, να πιεις και να φας ό,τι λαχταράει η ψυχή σου. Όσο το σκέφτομαι, τόσο επιμένω. Είναι πολύ ωραία η παλιά πόλη της Νάξου.

Εκεί ήταν το ορμητήριό μου. Και από εκεί αποφάσιζα πού θα πάω κάθε φορά. Πρώτα ήθελα να ξαναθυμηθώ τις παραλίες της. Δεν θέλω να σας πω τίποτα γι’ αυτές. Αλήθεια. Θα ’ταν εύκολο να χρησιμοποιήσω λόγια. Αλλά εδώ μιλάμε για μικρά θαύματα στη γη, ατέλειωτα χιλιόμετρα παραλίας, όπως για παράδειγμα αυτή του Αγίου Προκοπίου, με την πολύ ωραία άμμο που δεν κολλάει πάνω σου. Ή, τις παραλίες της Πλάκας. Ή την αγαπημένη μου Χαβάη, στην παραλία που μπορεί να θέλει αγώνα για να κατέβεις και ν’ ανέβεις, αλλά η παραμονή σου εκεί είναι σίγουρο ότι θα ’ναι μοναδική.

Θα βρείτε σίγουρα μια παραλία που θα είναι του γούστου σας. Αν σας κουράζει η πολυκοσμία, θα βρείτε κάτι ερημικό, αν πάλι όχι, έχει σημεία με πολύ κόσμο και πολλή μουσική για να κάνεις το μπάνιο σου μέσα σε θόρυβο και βαβούρα.

Το επόμενο σχέδιο που είχα ήταν να μάθω τα χωριά της Νάξου. Μα πόσα χωριά έχει αυτό το νησί! Δεν θα σας γράψω ονόματα, για να μην αδικήσω κανένα, αλλά στο ένα θα βρείτε καταπληκτικά κτίρια, παραδοσιακά σπίτια διατηρημένα και που στις πλατείες τους θα φας τα ωραιότερα γλυκά. Στα άλλα, το ωραιότερο φαγητό. Αλήθεια σας λέω, έχει συγκλονιστικό φαγητό σ’ αυτό το νησί. Δεν έχω υπάρξει πιο παχύς στη ζωή μου μετά την παραμονή μου εκεί. Κι εξηγείται αυτό, γιατί τα περισσότερα προϊόντα είναι τοπικά. Υπάρχει κτηνοτροφία, τυριά, η περιβόητη γραβιέρα, οι πατάτες, αγιασμένος τόπος.

Τώρα που το σκέφτομαι, για τον καθένα η Νάξος έχει τη γωνιά της. Κάθε μέρα έβλεπα αυτούς που κάνουν surf να τρελαίνονται με τους υπέροχους ανέμους σε καθημερινή βάση. Μια μέρα μόνο, νομίζω, δεν φυσούσε. Γι’ αυτούς που αγαπούσαν τις περιηγήσεις σε αρχαιολογικά μέρη, η Νάξος έχει πολλά τέτοια. Σ’ όσους αρέσει το tracking, υπάρχουν δεκάδες διαδρομές για ορειβάτες σ’ όλο το νησί. Δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να ζητήσεις από τις καλοκαιρινές σου διακοπές. Η νυχτερινή ζωή ίσως να μην είναι η πιο έντονη που έχετε ζήσει, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μη βρείτε το μπαράκι που θα σας εκπροσωπεί. Πολύ περιποιημένα μαγαζιά και μια νύχτα που σου επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. Και το εννοώ αυτό. Γιατί όλοι πηγαίνουν εκεί πολύ συνειδητοποιημένοι. Κάθε βράδυ μπορεί να κρύβει μια έκπληξη. Κι ένα είναι σίγουρο. Ότι ακόμη κι αν θες να βρεις κάποιον που τυχαία συνάντησες σε μια παραλία, τότε το βράδυ στη Χώρα της Νάξου θα τον συναντήσεις σίγουρα.

Θα μπορούσα να γράφω ώρες. Αλλά σημασία δεν έχει να σας τα πω. Σημασία έχει να με νιώσετε, να με καταλάβετε, κι αν επισκεφτείτε το νησί να αισθανθείτε αυτό που αισθάνθηκα εγώ και να το ζήσετε.

*Ο Γρ.Α. είναι τηλεπαρουσιαστής