Ερωτευμένος με την Ιθάκη

Η πατρίδα του πολυμήχανου Οδυσσέα, η μούσα του Ομήρου, η έμπνευση του Καβάφη και το αιώνιο ταξίδι. Η Ιθάκη αποτελεί σύμβολο της πιο γλυκιάς πατρίδας, αυτής που ο καθένας μας αναζητά. Ένα μαγικό νησί, αξέχαστο. Αρχικά δεν σου γεμίζει το μάτι, όπως κάθε τι ιδιαίτερης ομορφιάς, που απαιτεί από εσένα να το ανακαλύψεις. Παραδοσιακοί οικισμοί, όπως το μαγευτικό Κιόνι, η μεσαιωνική Ανωγή με τα «Μενίρ», και η Εξωγή με τις πυραμίδες, οι Φρίκες το ψαροχώρι. Παραλίες, όπως το υπέρτατο Γιδάκι, ο Μπροστά Αετός, η Πόλη, ο Άσπρος Γιαλός, το φιλιατρό και η λίστα απλώς δεν τελειώνει.

Είναι νησί μικρό, αλλά όσα της λείπει σε έκταση τα αναπληρώνει σε ομορφιά το Θιάκι, όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι. Είναι τραχύ και συγκλονιστικά καλλίγραμμο. Όταν πήγα την πρώτη φορά, έπαθα έρωτα. Πήγα ακόμη δύο φορές μαζεμένες μέχρι να μου περάσει. Η διαδρομή απλή και υπέροχη. Για μπάνιο στο φιλιατρό ή το Γιδάκι, φαγητό στον Σταυρό ή Ανωγή, καφέ και πρώτο ποτό στο Κιόνι (αν και ξεμέναμε πολλά βράδια εκεί) και Φρίκες για συνέχεια.

Το άλλο απίθανο που δεν είναι πολύ γνωστό είναι τα πανηγύρια του νησιού. «Τα πανηγύρια είναι το γεγονός του καλοκαιριού. Βαλς, κανταδόρικες μπαλάντες, επτανησιακά παραδοσιακά τραγούδια. Οποιαδήποτε απόπειρα περαιτέρω περιγραφής των θιακιώτικων πανηγυριών χρειάζεται οπτικοακουστικές λέξεις, και τέτοιες δεν υπάρχουν», όπως λέει και ο φίλος μου Lolek, κατά κόσμο Γιάννης Αναγνωστάτος, Θιακός μέχρι το κόκκαλο. Γίνεται της τρελής στα πανηγύρια της Ιθάκης, χορεύουν και οι αχόρευτοι. Το βράδυ φεύγει νεράκι και χωρίς να το καταλάβεις σε έχει χτυπήσει η πρώτη αχτίδα του πρώιμου ήλιου και τότε μαζεύεσαι για ύπνο κατευχαριστημένος. Σαν πας στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να ΄χεις πάρει αρκετές μέρες άδειας, γιατί δεν θα θες να φύγεις.

Περισσότερες φωτογραφίες στο προσωπικό μου instagram εδώ