«Βανέσα, η κορυφή του Ντενάλι δεν ήταν ξεχωριστή;» ρωτάει νοσταλγικά η Χριστίνα. «Ναι, γιατί όταν μοιράζεσαι πράγματα είναι σαν το τραγούδι που λέει “ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή κλεμμένη”» απαντά η Βανέσα.
Σε αυτή τη στιχομυθία συνοψίζεται η ιδιαιτερότητα του «7 Summits», του εγχειρήματος που αποτελεί στόχο για δύο γυναίκες που αγωνίζονται μαζί ώστε να γίνουν οι πρώτες Ελληνίδες που θα κατακτήσουν και τις 7 ψηλότερες κορυφές του κόσμου. Είναι ο απόλυτος στόχος για κάθε ορειβάτη κι εκείνες είναι πολύ κοντά στην κατάκτησή του, ισορροπώντας μεταξύ βουνού και καθημερινότητας. Ίδρυσαν μάλιστα έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό, το «A Woman Can Be» προκειμένου να χρηματοδοτήσουν την προσπάθειά τους, αλλά και να στηρίξουν μελλοντικά κάθε είδους γυναικεία εγχειρήματα.
«Την ώρα που θα κάναμε το βήμα στην κορυφή ΜακΚίνλεϊ ή Ντενάλι στην Αλάσκα, την ψηλότερη κορυφή των Ηνωμένων Πολιτειών, συμβολικά πιαστήκαμε χέρι χέρι και το κάναμε μαζί. Αυτό ήταν σαν επισφράγιση της δικής μας προσπάθειας και κατέρριψε και τον κακώς εννοούμενο ανταγωνισμό για το ποιος θα ανέβει πρώτος στην κορυφή. Ήμασταν οι πρώτες Ελληνίδες που το καταφέραμε και καταγραφήκαμε μαζί. Μικρή κίνηση, αλλά μεγάλης σημασίας».
Η Βανέσα Αρχοντίδου και η Χριστίνα Φλαμπούρη γνωρίστηκαν τυχαία το 2015 σε μια ορειβατική εκδρομή στη Μαλαισία. Για τη Χριστίνα ήταν η αρχή στην ορειβασία, αντίθετα με τη Βανέσα που είχε περισσότερη εμπειρία. Εργάζονται και οι δύο στον τομέα του Marketing σε δύο μεγάλες εταιρείες κι έτσι λόγω επαγγέλματος, αρχικά, ήρθαν αμέσως κοντά. «Έχουμε όμως και οι δύο εμμονή με τους στόχους και αγαπάμε πολύ το βουνό, έτσι δεν αργήσαμε να βάλουμε τον επόμενο στόχο μαζί. Χωρίς να το καταλάβουμε είχαμε μπει από κοινού σε αυτή τη νέα προσπάθεια χωρίς να το ορίσουμε εξαρχής», λέει η Χριστίνα.
«Στην Ελλάδα είμαστε λίγες οι γυναίκες οι οποίες αποφασίζουμε να ασχοληθούμε με την ορειβασία, ένα σπορ που θεωρείται ανδρικό κεκτημένο, αλλά βοήθησε και αυτό στη συσπείρωσή μας», συμπληρώνει η Βανέσα.
Οι 7 Κορυφές αποτελούνται από τα ψηλότερα βουνά καθεμιάς από τις επτά ηπείρους και η κατάκτηση όλων θεωρείται ορειβατική πρόκληση. Πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στις 30 Απριλίου 1985 από τον Richard Bass, μια κατάκτηση που αποτέλεσε έμπνευση για τη Βανέσα και τη Χριστίνα. Εκείνες το 2014 κατέκτησαν το Κιλιμάντζαρο, ακολούθησε η κορυφή Aconcagua στη Νότια Αμερική το 2015, η Elbrus στην Ευρώπη το 2016 και το Ντενάλι το περσινό καλοκαίρι. Λίγο πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους για την ψηλότερη κορυφή της Ωκεανίας, Carstensz Pyramid, μας μίλησαν για το όραμά τους, μοιράστηκαν εμπειρίες, αλλά και τρόπους με τους οποίος θα μπορούσε ο καθένας να στηρίξει την προσπάθειά τους.
Η επίτευξη αυτού του στόχου και η μέχρι τώρα προσπάθειά σας εκτός από προσωπική φιλοδοξία, είναι και μία προσπάθεια να αποτελέσετε έμπνευση, να δώσετε κίνητρο στις Ελληνίδες να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους ό,τι ονειρεύονται;
Το «A Woman Can» Be αποτελεί περισσότερο συνεκτικό κομμάτι της ομάδας μας και όχι ένα φεμινιστικό κίνημα. Είμαστε δύο γυναίκες που κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα κι έτυχε το όνειρο αυτό να είναι και λίγο ασυνήθιστο. Η ορειβατική μας προσπάθειά έγινε κι ένας στόχος να αποδείξουμε ότι πρέπει αφενός να βγούμε έξω από τα στερεότυπα και αφετέρου ότι οποιοσδήποτε μπορεί να καταφέρει τα όνειρά του αρκεί να υπάρχει συλλογική προσπάθεια, στόχος και πρόγραμμα.
Η ανάγκη προέκυψε επειδή πολύς κόσμος άρχισε να μας εμπιστεύεται και να έρχεται δίπλα μας. Αισθανθήκαμε λοιπόν την ανάγκη να πούμε μια ιστορία. Έτσι δημιουργήθηκε το «A Woman Can Be». Ξεκινήσαμε να βάζουμε τους συνδετικούς κρίκους της ιστορίας μας σε μια ροή. Αυτό που μας χαρακτηρίζει είναι ότι είμαστε γυναίκες χωρίς αθλητικό υπόβαθρο. Οι διαφορετικοί ρόλοι που αναλαμβάνει μια γυναίκα συνοψίζονται στο «A Woman Can Be». Προσπαθούμε περισσότερο να εμπνεύσουμε ως προς μια στάση ζωής και όχι τόσο ως δύο γυναίκες που θα φέρουν εις πέρας κάτι ορειβατικό.
Θεωρείτε τελικά εφικτό να ενταχθεί ένα τέτοιο όραμα στην καθημερινότητα;
Μας αρέσει να βάζουμε προκλήσεις στον εαυτό μας και αυτό είναι κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι, λόγω των συνθηκών της ζωής μας δεν το κάνουμε. Προσπαθώντας να κάνουμε πιο πολύ πράγματα της οικογένειας αφήνουμε γι’ αργότερα όσα αφορούν τον εαυτό μας. Όμως μέσα από αυτή τη δραστηριότητα ενισχύεται και ο θεσμός της οικογένειας.
Βανέσα: Βλέπω ότι τα παιδιά μου παίρνουν ερεθίσματα από αυτό που κάνω. Ερεθίσματα σημαντικά γι’ αυτές τις ηλικίες, νηπίου και δημοτικού, που δύσκολα αφήνουν τον καναπέ. Το να βλέπουν τέτοιες δραστηριότητες σίγουρα τα βοηθάει να καταλάβουν ότι μπορεί κανείς να κυνηγήσει την επιτυχία μέσα από αθλητικές δραστηριότητες και την επαφή με τη φύση, η οποία ενισχύει τη ζωτικότητά μας. Ζούμε στην Ελλάδα, αλλά ερχόμαστε πολύ σπάνια σε επαφή με τον ήλιο και την φύση. Εμείς μέσω της ορειβασίας έχουμε πολύ ωραίες εικόνες που ηρεμούν την ψυχή και το μυαλό. Οι στιγμές που φτάνεις στην κορυφή είναι και οι πιο δυνατές.
«Θυμάμαι πάντα τις στιγμές πάνω από τα σύννεφα, όταν βλέπεις τον κόσμο από ψηλά. Αισθάνεσαι ελεύθερος. Εκείνη τη στιγμή νιώθεις ότι βρίσκεσαι στο πιο ψηλό σημείο του κόσμου».
Τι σημαίνει το βουνό για εσάς και πώς μπορεί να έρθει κανείς σε επαφή με την ορειβασία;
Το ωραίο που έχει το βουνό είναι ότι δεν είναι μόνο για αθλητές. Βουνό είναι μια απλή βόλτα στο δάσος της Πάρνηθας, αλλά και η ανάβαση στο Έβερεστ. Τα ενδιάμεσα στάδια είναι τόσα πολλά που μπορούν να προσαρμοστούν από τις ανάγκες ενός μικρού παιδιού, μέχρι ενός ηλικιωμένου. Όταν ξεκινήσαμε δεν είχαμε φανταστεί ποτέ ότι θα βάζαμε τέτοιους στόχους.
Χριστίνα: Ξεκίνησα τυχαία και όταν κατάλαβα ότι είχα υψοφοβία, προσπάθησα να την καταπολεμήσω. Είδα τελικά ότι η ενασχόλησή μου με το βουνό είχε πια γίνει τρόπος ζωής. Το βουνό δεν είναι απρόσιτο και μακρινό, είναι απλά μια απόφαση να σηκωθείς από τον καναπέ και να πας μια βόλτα στη φύση ή να πας μια εκδρομή με έναν ορειβατικό σύλλογο. Το ένα φέρνει το άλλο. Σύντομα γνωρίζεις νέους ανθρώπους που μπορούν να σε κατευθύνουν στην πεζοπορία, την αναρρίχηση ή την ορειβασία.
Βανέσα: Το σημαντικό είναι να έχεις καλή διάθεση για να ξεκινήσεις οποιαδήποτε δραστηριότητα. Είναι το σημαντικότερο κομμάτι. Αυτό που βλέπω τα τελευταία χρόνια είναι ότι στην αρχή όλοι πιστεύουν ότι σε έναν ορειβατικό σύλλογο θα συναντήσουν μεγάλους ανθρώπους να περπατάνε στη φύση. Αντίθετα βλέπω διαρκώς πολλούς νέους που επιλέγουν κάτι διαφορετικό για τη ζωή τους, αφήνουν λίγο στην άκρη το κινητό και κοινωνικοποιούνται με τη φυσική τους παρουσία.
Πώς φαντάζεστε τη συνέχεια μετά την κατάκτηση και των επτά κορυφών;
Όταν ολοκληρώσουμε το «7 Summits» δεν ξέρουμε αν ο επόμενος στόχος θα είναι ορειβατικός, ούτε αν θα είναι ένας κοινός μας στόχος. Μέσω του «A Woman Can Be» θέλουμε να στηρίξουμε οποιαδήποτε γυναίκα θέλει να κάνει κάτι παραπάνω και να βγει έξω από τα στερεότυπα. Όσο προχωράει το project και όσοι περισσότεροι άνθρωποι γίνονται μέρος του, τόσο περισσότερο το αγαπάμε. Το «7 Summits» είναι το πρώτο πρότζεκτ του «A Woman Can Be» και ονειρευόμαστε να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τις γυναίκες μέχρι τα γεράματα.
Πώς προετοιμάζεστε για το νέο σας στόχο και πώς είναι ένα τυπικό 24ωρο λίγο πριν ξεκινήσετε την ανάβαση;
Χριστίνα: Κάνουμε προπόνηση πριν τη δουλειά και 9.00-9.30 είμαστε ήδη στο γραφείο. Θέλουμε η προπόνησή μας να ξεκινάει και να ολοκληρώνεται στην Ελλάδα, αλλά προσπαθούμε να πηγαίνουμε 1-2 φορές το χρόνο και σε βουνά της Ευρώπης, όπως οι Άλπεις. Πριν λίγους μήνες που δεν είχε γίνει γνωστό στη δουλειά αυτό που κάνω, είχα κυρίως την υποστήριξη συναδέλφων και του προϊσταμένου μου. Με κάλεσαν όμως πολύ πρόσφατα από τη διοίκηση της εταιρείας και μου ανακοίνωσαν επίσημα τη στήριξή τους και με άγγιξε πολύ το γεγονός ότι δε με στηρίζουν σε ατομικό επίπεδο, αλλά ως εταιρεία.
Βανέσα: Προσπαθούμε να είμαστε σε πολύ καλή φυσική κατάσταση όλο το χρόνο, σίγουρα όμως το μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας γίνεται ένα τρίμηνο πριν την ανάβαση. Προσπαθούμε να σηκωνόμαστε το πρωί, να κάνουμε 1-1,5 ώρα προπόνηση, που περιλαμβάνει διαφορετικά στάδια κάθε φορά, είναι είτε σε κλειστό χώρο ή σε κάποιες κορυφές στο λεκανοπέδιο της Αττικής, για παράδειγμα στο Λυκαβηττό, στα «σκαλάκια» στην Πάρνηθα. Στις εξωτερικές προπονήσεις βουνού γεμίζουμε τα σακίδιά μας ώστε να έχουν ένα σχετικό βάρος και πηγαίνουμε στην κορυφή μία ή δυο φορές τη φορά. Ανεβαίνουμε και κατεβαίνουμε για να εξομοιώσουμε τις ιδανικές συνθήκες, να περπατάμε δηλαδή δυο ώρες με γεμάτο σακίδιο. Τα Σαββατοκύριακα προσπαθούμε να πηγαίνουμε σε κάποιο ελληνικό βουνό, όπως στο Όλυμπο και να περπατάμε 8 ώρες για πιο γεμάτη προπόνηση.
Σε τι διαφέρει η Carstensz Pyramid από τις προηγούμενες κορυφές; Τι προκλήσεις περιμένετε να συναντήσετε;
Χριστίνα: Η ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης κορυφής είναι ότι η ανάβαση προϋποθέτει να διασχίσει κανείς τη ζούγκλα, όπου ζουν φυλές ανθρωποφάγων. Βρήκα μάλιστα ένα δημοσίευμα του 2016 όπου ένα ζευγάρι Άγγλων που έκανε διακοπές, αιχμαλωτίστηκε από μια φυλή, υπέστησαν βασανιστήρια και γλίτωσαν τελευταία στιγμή με κάποια τραύματα. Για να αποφύγουμε αυτούς τους κινδύνους θέλουμε να αποφύγουμε το πέρασμα από τη ζούγκλα και θα πάρουμε ένα ελικόπτερο που θα μας οδηγήσει κατευθείαν στη βάση του βουνού. Mέντορας σ’ αυτό το ταξίδι είναι ο Νίκος Μαγγίτσης, ο μοναδικός Έλληνας που κατάφερε να φτάσει σε αυτή την κορυφή με την πέμπτη φορά. Δεν τον δυσκόλεψε τόσο το βουνό, όσο οι συνθήκες που δεν του επέτρεψαν αν το προσεγγίσει εύκολα. Την πρώτη φορά μάλιστα τον έβαλαν φυλακή οι αρχές θεώρησαν ότι είχε εισέλθει παράνομα στη χώρα!
Βανέσα: Πάντα περιμένεις δυσκολίες. Αν ο καιρός δεν είναι καλός, μπορεί να είσαι εκεί δύο εβδομάδες και να μην μπορείς να προσεγγίσεις. Αυτό συμβαίνει μέχρι και στον Όλυμπο, επομένως ποτέ δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος. Το βουνό έχει πάντα τον τελευταίο λόγο. Το συγκεκριμένο βουνό χρειάζεται ικανότητες αναρρίχησης και η εποχή που θα πάμε δεν είναι η συνήθης περίοδος που επιλέγουν οι περισσότεροι ορειβάτες. Οι πρώτες ομάδες, οι διεθνείς οδηγοί και οι μεγάλες εταιρείες φτάνουν συνήθως γύρω στον Οκτώβριο και βάζουν στη διαδρομή τα σταθερά σχοινιά. Εμείς θα χρησιμοποιήσουμε τοπικούς οδηγούς λόγω κόστους, γιατί οι διεθνείς εταιρείες ζητάνε συνήθως τα διπλάσια χρήματα. Θέλουμε λοιπόν να εξετάσουμε την κατάσταση στην οποία θα βρίσκονται τώρα. Αν δεν είναι καλά ασφαλισμένα θα αποτελέσουν έναν επιπλέον παράγοντα κινδύνου που θα μας δυσκολέψει αρκετά.
Πώς χρηματοδοτείτε την προσπάθειά σας μέχρι τώρα και πώς μπορεί κανείς να σας στηρίξει;
Μέχρι και την τελευταία μας ανάβαση στην κορυφή Ντενάλι, χρηματοδοτούσαμε μόνες μας τις αποστολές. Μετά την επιστροφή μας όμως συνειδητοποιήσαμε ότι αν συνεχίζαμε μόνες μας δεν θα υπήρχε ελπίδα να πάμε σε καμία άλλη από τις τρεις επόμενες κορυφές. Αποφασίσαμε να μιλήσουμε ανοιχτά για το όνειρο και τους στόχους μας και να καλέσουμε κόσμο να μας βοηθήσει. Απλούς ανθρώπους που αγαπούν την ορειβασία και οποιονδήποτε θα ήθελε να στηρίξει δύο καθημερινές γυναίκες που μπορούν να καταφέρουν κάτι λιγότερο συνηθισμένο. Απευθυνόμαστε επίσης σε εταιρείες και φορείς και υπολογίζουμε ότι ένα μεγάλο μέρος της αποστολής θα καλυφθεί από τέτοιες βοήθειες, ενώ έχουμε ήδη εξασφαλίσει μέρος του συνολικού ποσού που απαιτείται.
Είμαστε πολύ χαρούμενες για όσους δε θέλησαν απλώς να μας στηρίξουν οικονομικά, αλλά θέλησαν να γίνουν μέλη της ομάδας μας. Για παράδειγμα μια κοπέλα έχει αναλάβει το project management και τα social media. Οι εθελοντές είτε ως άτομα, είτε ως εταιρείες μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες που μας βοηθούν πάρα πολύ και μας φέρνουν ένα βήμα πιο κοντά στις επόμενες κορυφές.
Αυτό δεν μπορούμε να το πετύχουμε μόνες μας. Χρειαζόμαστε στήριξη και βοήθεια οποιουδήποτε μπορεί να στηρίξει το όνειρό μας. Ακόμα και η συμβολή με ένα μικρό ποσό, είναι πολύ σημαντική. Καλούμε λοιπόν όποιον εμπνέεται από την προσπάθειά μας να μας στηρίξει με δική του πρωτοβουλία, εμείς με χαρά συζητάμε όλες τις προτάσεις.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
4°
