- ΑΡΧΙΚΗ
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ
-
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
-
LIFE
-
LOOK
-
YOUR VOICE
-
επιστροφη
- ΣΕ ΕΙΔΑ
- ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΒΡΟΜΙΚΑ
- ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΑΣ
-
-
VIRAL
-
επιστροφη
- QUIZ
- POLLS
- YOLO
- TRENDING NOW
-
-
ΖΩΔΙΑ
-
επιστροφη
- ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ
- ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ
- ΓΛΩΣΣΑΡΙ
-
- PODCAST
- 102.5 FM RADIO
- CITY GUIDE
- ENGLISH GUIDE
40 αξέχαστες μέρες και νύχτες στη Νέα Ζηλανδία
Μια εμπειρία ζωής στις συγκλονιστικές φωτογραφίες του Florian Wenzel
Ένα ταξίδι που ξεκίνησε απρόβλεπτα και κατέληξε με μοναδικές αναμνήσεις. Ένας τόπος που όσοι επισκέπτονται δεν ξεχνούν εύκολα. Ο Γερμανός φωτογράφος Φλόριαν Γουένζελ έκανε το γύρο της Αοτεαρόα, που όπως λίγοι ίσως ξέρουν είναι το άλλο όνομα της χώρας (στη γλώσσα των Μαορί) της Νέας Ζηλανδίας και με την κάμερά του τράβηξε εντυπωσιακές φωτογραφίες από τα πανέμορφα τοπία της. Με δυο λέξεις; Το έζησε.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Ισλανδία γνώρισε κάποιους συναδέλφους του, οι οποίοι του διηγήθηκαν ιστορίες από τότε που επισκέφτηκαν τη Νέα Ζηλανδία και έτσι του «κόλλησε» η ιδέα να τη διασχίσει.
Οι φωτογραφίες του ταξιδιού του Γουένζελ μας μεταφέρουν σε έναν άλλο κόσμο, του οποίου η μαγευτική ομορφιά είναι ανέγγιχτη, όπως αναφέρει, στο χρόνο.
Πριν αναχωρήσει είχε μερικά τοπία στο μυαλό του που θα φωτογραφίσει όμως με το καλύτερο φως, ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι θα διασχίσει με το αυτοκίνητο του όλη τη χώρα για να πετύχει παράλληλα και ιδανικό καιρό, όπως συνέβη με το Όρος Κουκ, το αγαπημένο του μέρος στην ειδυλλιακή χώρα.
«Ήθελα πραγματικά να περπατήσω στο Μιούλερ Χατ, όπως ήμουν πρόθυμος να δω αυτή την όμορφη θέα με τα ίδια μου τα μάτια», σημειώνει.
«Περίμενα πέντε μέρες για να βελτιωθούν οι καιρικές συνθήκες, αλλά συνέχιζαν να μην είναι καλές. Υπήρχαν πάντα μεγάλα σύννεφα ανάμεσα στα βουνά. Μια εβδομάδα αργότερα ήμουν στο Μίλφορντ Σάουντ και σε εκείνο το σημείο λέγονταν ότι υπήρχαν καλές συνθήκες για τις επόμενες δύο ημέρες στο Όρος Κουκ. Δεν δίστασα πολύ και ξεκίνησα άμεσα τη νυχτερινή οδήγηση που κράτησε πάνω από 7 ώρες στο Όρος Κουκ. Όταν έφτασα εκεί, περπάτησα για τέσσερις ώρες στο Μιούλερ Χατ και μετά κάθισα εκεί με έναν σακίδιο πλάτης που είχα πάρει στην είσοδο του Εθνικού Πάρκου. Ήμασταν μάρτυρες των ατελείωτων χιονοστιβάδων που δημιουργήθηκαν στο βουνό Σέφτον. Ήταν σίγουρα μια από τις καλύτερες εμπειρίες της ζωής μου, αλλά ταυτόχρονα και οι πιο εξαντλητικές».