Υπάρχουν ελάχιστα μέρη στον πλανήτη όπου τα χρώματα και το φαγητό να είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα με την κουλτούρα και την ιστορία τους. Το Μαρακές είναι ένα από αυτά.
Βαμμένο με ώχρα, διαποτισμένο με το άρωμα βοτάνων και μπαχαρικών και «ταγμένο» σε ένα συνονθύλευμα εθίμων, το Μαρακές είναι ένας ταξιδιωτικός προορισμός που λαχταρά να τον ανακαλύψεις.
Jardin Majorelle
Μια επίσκεψη στους ξακουστούς κήπους του Yves Saint Laurent ίσως ακούγεται «τουριστική παγίδα», όμως δεν είναι. Προτίμησε να πας νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα για να αποφύγεις τον πολύ κόσμο και να απολαύσεις έναν πραγματικά αναζωογονητικό περίπατο πλαισιωμένος από πολύχρωμα, σπάνια, και τέλεια από κάθε άποψη λουλούδια. Ο κήπος είναι δημιούργημα του γάλλου ζωγράφου Ζακ Μαζορέλ ο οποίος εγκαταστάθηκε στο Μαρακές το 1917. Μια μεγάλη έκταση εν μέσω της ερήμου, μετατράπηκε σε ένα πυκνό «δάσος» σπάνιας χλωρίδας χάρη στο προσωπικό ενδιαφέρον, το πάθος και το μεράκι του Μαζορέλ.
Στην ίδια έκταση ο ζωγράφος έκτισε αργότερα και δυο βίλες με την χαρακτηριστική μαυριτανική αρχιτεκτονική και το έντονο μπλε χρώμα. Μετά το θάνατο του Μαζορέλ κινδύνευε από εγκατάλειψη και φιλόδοξα κατασκευαστικά πλάνα.
«Μας αποπλάνησε αυτή η όαση που τα χρώματα από πίνακες του Ματίς μπερδεύονται με εκείνα της φύσης»
Pierre Bergé και Yves Saint Laurent, από το βιβλίο «Une passion marocaine», Éditions de la Martinière, 2010
Ο Λοράν με τον συνοδό του Μπερζέ, ερωτευμένοι με το Μαρακές από το πρώτο τους ταξίδι το 1966 και στην προσπάθειά τους να προστατεύσουν τον υπέροχο αυτό κήπο, τον αγόρασαν τη δεκαετία του ’80 και μετέτρεψαν τη μια βίλα σε Μουσείο με τις συλλογές του Λοράν και την άλλη στο προσωπικό τους «καταφύγιο», βάζοντας ταυτόχρονα το Μαρακές στον χάρτη της υψηλής κοινωνίας των μητροπόλεων της μόδας.
«… και όταν ακούσαμε πως ο κήπος πρόκειται να πουληθεί και να μετατραπεί σε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα, κάναμε ότι περνούσε από το χέρι μας να σταματήσουμε αυτή την εξέλιξη. Κάπως έτσι γίναμε εμείς οι ιδιοκτήτες του κήπου και της βίλας. Και ο κήπος ζωντάνευε και πάλι χρόνο με το χρόνο»
Pierre Bergé και Yves Saint Laurent, από το βιβλίο «Une passion marocaine», Éditions de la Martinière, 2010
Στιγμές χαλάρωσης δίπλα στην πισίνα
Η φτώχεια και η χλιδή αντιπαραβάλλονται αισθητά και αδιαμφισβήτητα, αλλά γνωρίζοντας πως η φιλοξενία για τους Μαροκινούς έχει σχεδόν «εθιμοτυπικό» χαρακτήρα, αξίζει να τρατάρεις λίγη πολυτέλεια στον εαυτό σου. Υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία που σου προσφέρουν ηρεμία και άνεση δίπλα σε μια πισίνα, εκεί που αν αγαπάς τον ήλιο μπορείς να απολαύσεις και το φαγητό ή το ποτό σου. Τέτοια είναι το θρυλικό La Mamounia, στο οποίο παράδοση και κουλτούρα εξωραΐζονται μέσα από σύγχρονες τάσεις, το στυλάτο αλλά ταυτόχρονα ανεπιτήδευτο Mandarin Oriental όπου το φαγητό συναντά την τέχνη ή το κλασικό Four Seasons Marrakech, μια από τις πιο εντυπωσιακές εγκαταστάσεις της γνωστής αλυσίδας στον Δυτικό κόσμο. Όποιο και να διαλέξεις, διαλέγεις αξέχαστη διαμονή και πολυτέλεια.
Η μαροκινή κουζίνα αποτελεί μέρος της κουλτούρας και της ιστορίας του τόπου, ένα προκλητικό fusion γεύσεων, αρωμάτων και χρωμάτων, για πολλούς μια από τις καλύτερες του πλανήτη. Και δεν νοείται να ταξιδέψεις στο Μαρόκο και να μην ενδώσεις στα διάσημα ταζίν (tagines) – ταζίν είναι τα παραδοσιακά πήλινα σκεύη με το κωνικό καπάκι και από αυτό παίρνουν το όνομά τους δεκάδες τοπικά πιάτα. Όσο πιο χρησιμοποιημένο το ταζίν τόσο πιο γευστικό το φαγητό. Δοκίμασε λεμονάτο κοτόπουλο ταζίν, γαρνιρισμένο με κουσκους ή λαχανικά ή και με τα δυο.
Το Yacout είναι ένα διαμάντι κρυμμένο στις «αθέατες» γειτονιές του Μαρακές. Φρόντισε να έχεις κάνει κράτηση πριν πας καθώς, όπως λέγεται, ο κόσμος κάνει ουρές. Μόλις περάσεις την κυρία είσοδο, ο οικοδεσπότης σου θα σε καλωσορίσει και θα σε οδηγήσει στο σαλόνι αναμονής για ένα ποτό. Όσο για το φαγητό, αυτό είναι μια ευχάριστη έκπληξη αφού υπάρχει συγκεκριμένο μενού σχεδιασμένο έτσι ώστε να σου αποκαλύψει κάθε «γωνιά» του Μαρόκο.
Τι να δεις
Jardin Majorelle (ο κήπος του Μαζορέλ – Μουσείο Yves Saint Lauren) Περιηγήσου στα μονοπάτια ενός ολάνθιστου παραμυθένιου κήπου ο οποίος στεγάζει και το Μουσείο Yves Saint Lauren.
El Badi Palace: Τα διάσημα «ερείπια» του άλλοτε ασύγκριτης ομορφιάς παλατιού του 16ου αιώνα ασκούν ιδιαίτερη γοητεία παρόλο που λίγα σώζονται από την υπερμεγέθη κατασκευή των 300 δωματίων, διακοσμημένων με χρυσό, μάρμαρο, κρύσταλλο και ημιπολύτιμους λίθους. Ωστόσο είναι αρκετά για να σε ταξιδέψουν στην ένδοξη εποχή του.
Jemaa el-Fnaa Market: Δεν έχεις δει τίποτε από το Μαρακές αν δεν επισκεφθείς την αγορά της Μεντίνα. Πάρε όλα σου τα «ντιράμ» γιατί δύσκολα θα αντισταθείς στα εξωτικά υφάσματα, τα κιλίμια, τα χαλιά, τα αντικείμενα μαροκινής τεχνοτροπίας, τις γεύσεις του δρόμου και το άρωμα των μπαχαρικών (το παζάρι είναι επιβεβλημένο). Η εικόνα της αγοράς τη νύχτα είναι εκστατική.
Που να μείνεις
La Mamounia Hotel: Πολυτέλεια 5 αστέρων στο κέντρο του Μαρακές. Αν προσθέσεις και τα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής στοιχεία του περίγυρου, το αποτέλεσμα συνηγορεί για να ζήσεις μια μαγική εμπειρία βγαλμένη από «1000+1 νύχτες».
Four Seasons Marrakech: Ένα «κράμα» απλότητας και χλιδής. Οι πισίνες του εμβληματικού ξενοδοχείου είναι ένας ακόμη λόγος να το προτιμήσεις.
La Sultana Marrakech: Ακριβώς στην καρδιά της Μεντίνας το μικρό ξενοδοχείο - «ριάντ» στην τοπική αρχιτεκτονική γλώσσα - προσφέρει άνεση και αξιοζήλευτη θέα όταν κάθεσαι στην ταράτσα του.
Riad Kniza Marrakech: Ένα από τα ομορφότερα «ριάντ» στο Μαρακές. Παραδοσιακή διακόσμηση και μια φανταστική πισίνα εσωτερικού χώρου από την οποία δεν θα θέλεις να βγεις.
Φαγητό
Dar Yacout: τοπική κουζίνα με πρωτόγνωρους συνδυασμούς γεύσεων σε ημιφωτισμένο περιβάλλον. Επιβάλλεται κράτηση νωρίτερα.
La Mamounia Hotel: εξαιρετικό μπουφέ με παραδοσιακά κυρίως εδέσματα - να φας όσο θέλεις - δίπλα στην πισίνα.
Jad Mahal: φαγητό με φόντο εξωτικές χορεύτριες που χορεύουν χορό της κοιλιάς.
Al Fassia: εξερευνώντας την πολυποικιλότητα της μαροκινής κουζίνας σε ένα ευχάριστο και ζεστό περιβάλλον.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
19°
