Η Μήλος του σκηνοθέτη Θανάση Τότσικα

Εξ. Ξενοδοχείο paradise - νύχτα

Ήχος θάλασσας. Αγριεμένης. Φυσάει δυνατά.

Ο Χρήστος (35) τρέχει τρομαγμένος. Έχει λαχανιάσει. Τα ρούχα του είναι μέσα στο αίμα. Γυρίζει και κοιτάζει προς τα πίσω, το ξενοδοχείο. Δυσοίωνο.

Παραπατάει και πέφτει κάτω, το πρόσωπό του μέσα στα χώματα. Τρέμει. Παίρνει βαθιά ανάσα.

Σηκώνεται. Και συνεχίζει το τρέξιμο κοιτάζοντας πίσω του. Φοβισμένος.

Βλέπει ένα αυτοκίνητο να πλησιάζει. Τρέχει προς το μέρος του.

Βγαίνει τρέχοντας στο δρόμο τη στιγμή που το αυτοκίνητο περνάει από μπροστά του. Πέφτει πάνω του.

Και μένει κάτω.

Η παραπάνω είναι η πρώτη σκηνή της πρώτης μου κινηματογραφικής ταινίας, «Saison Morte» (Νεκρή Περίοδος) –ένα φιλμ noir, σε σενάριο Παναγιώτη Ιωσηφέλη και παραγωγή Showtime Productions– που γράφτηκε για τη Μήλο, γυρίστηκε στη Μήλο και με έκανε να αγαπήσω το νησί.

Πρώτη φορά γνωρίζω νησί του Αιγαίου εκτός καλοκαιρινής περιόδου. Έμεινα ενάμιση μήνα και την έψαξα απ’ άκρη σ’ άκρη.

Είδα τις αγριεμένες θάλασσες, το λυσσασμένο αέρα, τη natura μεριά της, την industrial μεριά της. Τις απίθανες παραλίες με τους άπειρους χρωματικούς συνδυασμούς, τις τουριστικές βαρκάδες σε σπηλιές, τις κατακόμβες του Βυζαντίου και τις κατακόμβες της Κατοχής. Τους περίεργους γεωλογικούς σχηματισμούς διάσπαρτους σε ποικίλες εκφάνσεις, τα ηλιοβασιλέματα και τις ανατολές, την ομίχλη και τα σύννεφα, τις πρώτες παπαρούνες. Είδα γλάρους αραγμένους σε καταπράσινο λιβάδι, σαν εικόνα από ταινία του Αγγελόπουλου. Είδα καταιγίδα να έρχεται, να σκοτεινιάζει ολόκληρη τη Μήλο και λίγα λεπτά μετά να ξαναβλέπω τα χρώματά της, σαν σε ταινία technicolor.

Και όλα αυτά σε ένα νησί άδειο, σαν καρτ-ποστάλ, σαν σκηνικό ταινίας. Είδα την Αφροδίτη σε αναπτήρα, σε κάδρο, σε μπλούζα σε κόπια στο αρχαιολογικό της μουσείο.

Γνώρισα τη Μήλο το χειμώνα. Τώρα μου μένει να επιστρέψω και να τη δω καλοκαίρι. Ίσως να μου ξέφυγαν μερικές γωνιές.

*O Θανάσης Τότσικας είναι σκηνοθέτης.