Άνδρος: Η Κατερίνα Duska γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Την Άνδρο την γνώρισα πριν από τρία καλοκαίρια, με αφορμή ένα γάμο φίλων, και θα τους είμαι πάντα ευγνώμων γι’ αυτό. Είχα να επισκεφτώ νησί του Αιγαίου πέντε χρόνια, πιστεύοντας πως είχε κερδίσει για τα καλά την καρδιά μου το Ιόνιο, μέχρι που μπήκε στη ζωή μου η Άνδρος.
Τολμώ να πω πως πως ήταν κεραυνοβόλος έρωτας, καθώς έμεινα δύο μέρες μόνο, στο τέλος των διακοπών μου, αρχές Σεπτεμβρίου. Είμαι σίγουρη πως ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας της Άνδρου. Την αναδεικνύει τρομερά και δεσμεύομαι πως είναι πραγματικά μαγική εποχή να την γνωρίσει κανείς.
Πέρα από την εποχή, είχα και την τύχη να ξεναγηθώ στο νησί από ντόπιους. Έτσι, παρά την τόσο σύντομή μου διαμονή, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι πολύ μεγάλο νησί (για την ακρίβεια, δεύτερο μεγαλύτερο σε μέγεθος στις Κυκλάδες), μου άφησε πολύ έντονη γεύση και αισθάνομαι, παραδόξως, ότι πρόλαβα να τη ζήσω.
Αυτό που χαρακτηρίζει την Άνδρο, πάνω απ’ όλα, είναι μία τρομερά επιβλητική αύρα γαλήνης. Είναι πραγματικά νησί «healer» και δεν έχω ξανα-αισθανθεί τόση ηρεμία σε ένα νησί που δεν είναι καν ερημικό. Ενώ έχει καθηλωτική, αρχοντική ομορφιά, έχει παράλληλα πολύ διακριτικό αέρα και ήπιους τόνους. Και αυτό γιατί δεν είναι επιδεικτικό νησί. Δεν βροντοφωνάζει κανείς την αξία της Άνδρου, γιατί είναι πολύ απλά δεδομένη.
Είναι ένα νησί με πολύ ισχυρή προσωπικότητα και ταυτότητα λόγω του έντονου πολιτισμού της. Η φύση της για νησί του Αιγαίου είναι πολύ ιδιαίτερη και ξεχωρίζει αδιαμφισβήτητα με καταπράσινα τοπία, χρυσαφένια άμμο, μοναδική αρχιτεκτονική, φάρους πάνω σε βράχια, μοναστήρια και μουσεία.
Το αγαπημένο μου χαρακτηριστικό της, όμως, είναι τα νερά της. Έχει τα πιο κρυστάλλινα και ήρεμα νερά που έχω συναντήσει ποτέ. Αλήθεια, ήταν κυριολεκτικά ακίνητα και θυμάμαι να νιώθω το χρόνο να σταματά σε κάθε μου βουτιά.
Δεν θα πω πολλά ακόμα, πέραν του ότι η Άνδρος είναι πάνω απ’ όλα αίσθηση και οφείλει να την βιώσει κανείς με τον δικό του προσωπικό τρόπο. Εμένα μου χάρισε ένα από τα πιο εσωτερικά και ψυχοθεραπευτικά ταξίδια της ζωής μου και ανυπομονώ να το επαναλάβω φέτος.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
11°
