Mεσσηνία: Η ευρωβουλευτής Νίκη Τζαβέλα γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Η γνωριμία μου με τη Μεσσηνία έγινε για πολύ πρακτικούς λόγους. Μικροπαντρεμένη και μικρομάνα τότε, έκρινα, ως πρακτικότατη αμερικανοτραφής, ότι ο τόπος διακοπών με τα μικρά μας παιδιά έπρεπε να μας διασφαλίζει και άμεση πρόσβαση σε νοσοκομείο. Έτσι, αποκλείστηκαν τα νησιά.
Μεγάλος και τρανός μεσσήνιος πολιτικός, αδελφικός φίλος τότε, μας πρότεινε τη Φοινικούντα στη Μεσσηνία, εφοδιάζοντάς μας με λεπτομερείς γραπτές οδηγίες για το πού, ποιος και τι για τις διακοπές μας. Παθιασμένος με τη Μεσσηνία...
Στο πρώτο μας ταξίδι, πιστεύαμε ότι δεν θα φτάσουμε ποτέ! Ανάβαση και κατάβαση... Και σε μια στροφή του δρόμου, αναπάντεχα, αντικρίσαμε στα πόδια μας τον Μεσσηνιακό Κόλπο. Μια πανδαισία από το μπλε της θάλασσας, το πράσινο από τα περιβόλια και το ασημί των ελαιώνων.
Μείναμε σε δωμάτια οικογενειακών σπιτιών που τα ενοικίαζαν – τότε δεν υπήρχε ξενοδοχειακή υποδομή.
Από τότε, τα καλοκαίρια μας είναι μεσσηνιακά – και ας έχουν σαρανταρίσει τα «παιδιά»! Κρυστάλλινα, πεντακάθαρα νερά, αμμουδερές ονειρεμένες παραλίες, θάλασσα που σε καλοδέχεται να την εξερευνήσεις. Ήπιοι ρυθμοί, χαλαρές αποδράσεις. Η ενδοχώρα είναι πνιγμένη στα λουλούδια, τα οπωροφόρα, τα λαχανικά κάθε είδους. Όπου και να πας! Και το πιο ταπεινό σπιτάκι έχει τον μπαξέ του και τα περιποιημένα λουλούδια του... Ζουμερά μοσχοβολητά πεπόνια, καρπούζια και ντομάτες, φρέσκο ψάρι και ψαράκι, ντόπια δικά τους κρέατα, μαγειρεμένα από νοικοκυρές της Μεσσηνίας.
Θεωρώ τη μεσσηνιακή γη, γη της Επαγγελίας. Ευλογημένη και από τον Θεό ημών των χριστιανών και από τους 12 του Ολύμπου. Πλούσια σε μεσογειακά προϊόντα και πρωτόγονη ομορφιά. Παραλίες απάτητες με άμμο χρυσαφίζουσα και νερά σχεδόν ποταμίσια! Προσφέρει διακοπές ποιότητας για κάθε βαλάντιο....
Οι κάτοικοί της προσδίδουν και κάτι επιπλέον για τον επισκέπτη: είναι τοπικιστές, γι’ αυτό και αυθεντικοί κοσμοπολίτες, ευχάριστοι, ταχύστροφοι και δουλευταράδες. Πριν 30 χρόνια, ο καλόκαρδος, απλοϊκός μας ταβερνιάρης μάς σύστησε στον ελβετό τραπεζίτη του. Και αυτό είναι που με τρελαίνει με τους Μεσσήνιους!
Ο νομός είναι πόλος έλξης ιδιαίτερων ανθρώπων της διεθνούς κοινότητας. Πριν χρόνια, μέσα στην ήρεμη αγκαλιά της Καρδαμύλης, στον οικισμό των Λόρδων της Αυτής Μεγαλειότητας Ελισάβετ, πέρασα αξέχαστες βραδιές, ακούγοντας τον θρυλικό Λόρδο Τζέλικο να αφηγείται τις προσωπικές του εμπειρίες με τον Κιμ Φίλμπυ.
Στο παρόν τώρα, η Μεσσηνία έχει γίνει πια διεθνής προορισμός, μετά τη δημιουργία του εμβληματικού (σε εθνικό και διεθνές επίπεδο) Costa Navarino, με ταχύτατη οδική και αεροπορική σύνδεση. Δεν έχει χάσει όμως τίποτε από την αυθεντική ομορφιά της, ομορφιά διαχρονική και καθαρά ελληνική. Και τα –ΠΟΛΥ– ενήλικα πια παιδιά μου εκεί επιστρέφουν για διακοπές, σαν προσκύνημα σε ένα αγαπημένο παρελθόν.
Υ.Γ. Αυτός ο ύμνος στη Μεσσηνία δεν γράφτηκε από Πελοποννήσια, αλλά από Ρουμελιώτισσα.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
12°
