Τα φλας της Ευρώπης πέφτουν στην Τήλο καθώς μόλις προχτές ανακοινώθηκε η διπλή ευρωπαϊκή βράβευσή της για το έργο της περί βιώσιμης ενέργειας, που θα της παράσχει την ενεργειακή αυτονομία της. Η σημασία είναι μεγάλη όχι μόνο διότι θα καλύπτει τις ανάγκες του τόπου σε ρεύμα (υπολογίζοντας περίπου το 75% της κάλυψης τους καλοκαιρινούς μήνες) αλλά και γιατί θα αποτελέσει πρότυπο περιβαλλοντικής πολιτικής για οργάνωση σε ενεργειακές κοινότητες και συνεταιρισμούς. Στο κέρας της νοτιοανατολικής πλευράς με θέα την παραλία της Πλάκας και τις απότομες απολήξεις στήνονται γοργά οι εγκαταστάσεις.
Πάει αρκετός καιρός, όμως, που η Τήλος έχει κυκλωθεί στο διεθνή χάρτη. Δεν είναι μόνο οι πιστοί εδώ και 30 χρόνια επισκέπτες της –τους οποίους ουδέποτε αποκάλεσε κάποιος τουρίστες, αλλά καλούς φίλους– που έχουν κατακλύσει με ενθουσιώδη συγχαρητήρια μηνύματα τον «τοίχο» της Τήλου. Η εμβέλειά της και η καινοτομία της, ουσιαστική και δυνατή, έφερε φέτος μέλη της ευρωπαϊκής επιστημονικής κοινότητας, τηλεοπτικά συνεργεία και ανταποκριτές από τις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου.
Ήδη, μέσα στους επόμενους μήνες έχει δρομολογηθεί το γύρισμα δύο ντοκιμαντέρ, το ένα από τη WWF και το άλλο από την Ύπατη Αρμοστεία για την πρότυπη διαχείριση των προσφύγων. Στα ταβερνάκια θα συναντήσεις τους αφανείς ήρωες των αυτοσχέδιων όσο και ριψοκίνδυνων σωστικών συνεργείων. Στις διηγήσεις η έννοια αυτοθυσία δεν υπάρχει και η γνωστή λαϊκή ρήση αντιστρέφεται μια και γι’ αυτούς είναι πιο δύσκολο να το λες και πιο εύκολο να το κάνεις.
Η αλήθεια είναι, βέβαια, πως όταν βουτάς στο ήρεμο λιμανάκι στα Λιβάδια, καθόλου δεν σου περνάει από το μυαλό ότι η μικρή Τήλος, εδώ στην άκρη του Αιγαίου, με τη χαλαρή οικιστική δόμηση και τα υπέροχα μονοπάτια στη φύση, ασκεί την πιο πρωτοποριακή πολιτική της χώρας, οικολογική και προσφυγική. Ωστόσο, βλέποντας τους αμέτρητους freecampers, περί τους 1.000, στην Έριστο να εξυπηρετούνται άριστα από δημόσιες παροχές, υποψιάζεσαι τις προσπάθειες και τη μέριμνα.
Στις επάλξεις την τελευταία 5ετία είναι η δήμαρχος Μαρία Καμμά μαζί με τους έμπιστους συνεργάτες της, η οποία έχει το νησί σαν παιδί της και δεν άφηνει τίποτα να πέσει κάτω. Ανέλαβε να συνεχίσει επάξια το έργο του εκλιπόντα δήμαρχου Τάσου Αλειφέρη, που απασχόλησε δύο φορές τα μέσα ενημέρωσης: εγκρίνοντας τους γάμους ομοφύλων και αγοράζοντας πλοίο για ενδοδωδεκανησιακά δρομολόγια (το οποίο όμως δεν λειτουργεί πλέον) ώστε να εξυπηρετεί τους μόνιμους κατοίκους του, που μέχρι και σήμερα ταλανίζονται από τις αραιές ακτοπλοϊκές μεταφορές, τη μόνη σύνδεση που έχει το νησί των 829 εγγεγραμμένων κατοίκων, των 70 μαθητών και του ενός περιστασιακού γιατρού.
Η κουκίδα των 62 τ. χλμ. είναι πολύ δημοφιλής και αγαπιέται. Όπως θα αγαπήσει κανείς και τα καλαμαράκια του «Κρητικού», το απαραίτητα βραδινό ποτάκι στο «Ινώ», την αστακομακαρονάδα του «Μιχάλη» και τη δροσιά στο παλαιάς κοπής λιμανάκι του Άγιου Αντώνη, όπου η θερμοκρασία είναι πάντα 10 βαθμούς κάτω από το υπόλοιπο νησί.
Όχι ότι δεν θα σου μείνουν αξέχαστες οι βουκαμβίλιες του μπαλκονιού σου στο μελλωδικό όσο και φιλόξενο«Ilidi hotel» (βάλε και το πιάτο ημέρας) και το γεγονός ότι κάποτε στην Τήλο υπήρχαν ελέφαντες. Ναι, σωστά, είναι και το τριήμερο τρικούβερτο πανηγύρι στο Μοναστήρι του Άγιου Παντελεήμονα. Και το Μικρό Χωριό ή αλλιώς το χωριό φάντασμα που από το πρώτο Σάββατο του Ιούλη τα χαλάσματα μεταμορφώνονται σ’ ένα μεγάλο ατμοσφαρικό μπαρ με θέα. Τέλος πάντων, όπως και να το παίξεις, η Τήλος θα στο πάρει διπλό.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
13°
