Εκτός από τον Τζον Μπόι Γουόλτον, κάν' το όπως και στο Ελσίνκι! Αυτό ακριβώς σκέφτηκα όταν είδα τα καλυβάκια που θα μας φιλοξενούσαν κατά τη διαμονή μας στο αγρόκτημα «Πινακάδες», μια απίστευτης ομορφιάς αγροτουριστική μονάδα 44άρων στρεμμάτων, δίπλα στον ποταμό Εύηνο, ακριβώς ένα τσικ από το χωριό Τρίκορφο του Δήμου Χαλκείας. Φινλανδικοί κορμοί, τζάκι, ιδανικές συνθήκες διαμονής και η τιμή να λέει, μιας και το 80 ευρώ για κάθε σπιτάκι είναι τιμή που, όσο να 'ναι, δεν την πετυχαίνεις στη φινλανδική ύπαιθρο!
Περιστοιχίζομαι από ελληνικά ποιμενικά άκακα σκυλιά, παραδίπλα ένα κοπάδι από ασπροκαφέ ήρεμα ελάφια με κοιτάζουν με πραότητα, δώδεκα πανέμορφα άλογα μου γνέφουν come on and ride, σιγά σιγά, όμως, με το μαλακό! Όλα θα συμβούν. Γιατί γι' αυτό ήρθαμε εδώ. Σε ένα καταφύγιο χαλαρής και οικοπεριηγητικής κουλτούρας που είναι τούτο το αγρόκτημα, με τον Εύηνο να προσφέρεται για ήπιες κανό και smooth rafting γύρες.
Ξεσκονίζω τις γνώσεις μου ανατρέχοντας στην ελληνική μυθολογία, μιας και εδώ, σε αυτές τις όχθες, κυνηγημένος από τον Ηρακλή, ο Κένταυρος Νέσσος, που του έκλεψε την αγαπημένη του γυναίκα Δηιάνειρα, βρήκε καταφύγιο βοηθώντας δήθεν τους οδοιπόρους έναντι αδρής αμοιβής να περνούν το ποτάμι. Χα, σιγά μην του γλίτωνε. Γιατί αν έχεις πάει στον Λούβρο στο Παρίσι, γνωρίζεις καλά την ελαιογραφία του J.F. Lagrenet με τον μαινόμενο Χέρκουλες να τοξεύει θανατηφόρα τον Νέσσο και να ξαναπαίρνει πίσω τη γυναίκα του.
Για δες τον Εύηνο, σκέφτομαι, ποτάμι που εξάπτει τη φαντασία και προκαλεί πάθη και άγριες μάχες ανάμεσα στους εραστές. Παρεμπιπτόντως Ηρακλάκια μου, η τοξοβολία είναι άλλη μια ωραία σπορτίφ δραστηριότητα που μπορείτε να απολαύσετε εδώ, ασχέτως εάν εγώ παρέα με τα της λατρευτής μου «Δηιάνειρας» ασκήσαμε το σπορ της διαβαστικής, κοινώς τον τελείωσα τον Μπέρνι Γκούντερ και την τελευταία του περιπέτεια στο ναζί Βερολίνο του «Αν οι νεκροί δεν ανασταίνονται» (Κέδρος). Γιατί αυτά τα υπέροχα, ζεστά, θαλπωρικά ξύλινα σπιτάκια, επανδρωμένα με όλα τα κομφόρ καφεΐνης αλλά και γεμάτου ψυγείου με «πρώτες βοήθειες» προς βρώση και πόση, προσφέρονται για ριλάξ, χαλάρωση και στοχασμό.
Σαν οικογένεια Ελβετών Ροβινσώνων, σαν πρωτοξάδελφοι της Λώρας στο «Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι», έτσι ένιωθα όλες τις ώρες που απόλαυσα το αγρόκτημα. Ποδηλατάδες, μονοπάτια για εξερεύνηση και ανάβαση στο όρος Βαρασόβα. Το «Άγιο Όρος», όπως το βάφτισαν, της Αιτωλοακαρνανίας, και που είναι μία μόνο από τις διαδρομές που μπορεί να τραβήξει ο περιηγητής.
Υπάρχει ακόμα το πευκόδασος του Τρίκορφου, με μοναδική θέα στον Πατραϊκό κόλπο, αλλά και ο περίφημος «Πάνος», για να έρθω και κυριολεκτικά στο... ψητό! Μιλώ για την περίφημη, γκουστόζο και μερακλίδικη ταβέρνα του χωριού, όπου η κυρία Αγγελική με τις χορτόπιτες, τις μακαρονόπιτες, τα λουκάνικα, τα τυριά και τα τηγανητά της κολοκυθάκια, όλα από το μποστάνι αλλά και τη στάνη του χωριού, βάζει μια άνετη υποψηφιότητα για το βραβείο «Πλανεύτρας μαγείρισσας 2017» στην κατηγορία «Βουνό και Λόγγος». Τα οποία καλά της εννοείται καταφθάνουν και στο αγρόκτημα με τη μέθοδο «Κυρά Αγγελική μας, μπορείτε να μας τα πακετάρετε ντελίβερι;», όπου φυσικά η απάντησή της είναι... «έφτασε»!
Κι αυτή η σύνθεση πράσινου του δάσους, γαλάζιου άκακου και ασύννεφου ουρανού, καλαμιών στις όχθες των νερών του ποταμιού, πόσο ιαματική και ψυχοθεραπευτική μου κάνει και πόσο μας γαληνεύει όλη την παρέα! Καταθέτω like και δηλώνω λάτρης-follower, γιατί, για να εξομολογηθώ και την αμαρτία μου, όταν μου έλεγαν «οικοπεριήγηση», εγώ σκεφτόμουν τάραχους και βάσανα. Και κακώσεις στις αρθρώσεις από το πολύ mountain bike και τη μονοπατούρα προς διάβαση κι άλλα δεινά πολλά. Αλλά στη φάρμα των «Πινακάδων» τα πήρα όλα πίσω αυτά τα δυσοίωνα και τα δεισιδαιμονικά. Ζήτω η αγροτουριστική ζωή, ζήτω η φύση και οι περιπολίες στη γη της Αιτωλοακαρνανίας, που συνδυάζει σπάνιες ομορφιές, γεύσεις, ιστορίες και δραστηριότητες. Ιδέα σου ρίχνω κι αν ακολουθήσεις θα γοητευθείς κι εσύ, γιατί δεν έχει ούτε άκρη, ούτε τέλος αυτό το ταξίδι στις σπάνιες ελληνικές γαίες!
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
6°
