Αγαπώ την Έδεσσα. Το κρύο της, έτσι όπως παγώνει τα νερά του διάσημου Καταρράκτη, το υψόμετρο της, έτσι όπως σκαρφαλωμένη στον βράχο αγναντεύει τον λόγγο. Τη λιθόστρωτη παλιά πόλη με τα μακεδονίτικα αρχοντικά να δεσπόζουν σαν αρχιτεκτονικές μνήμες - γειτονιά ενός καιρού που χάθηκε στα βάθη του χρόνου. Και την επισκέπτομαι αδιαλείπτως κάθε χειμώνα, με υποδέχεται τυλιγμένη από την ομίχλη, σαν κούκλα που την κάλυψαν με σελοφάν! Είναι εμπειρία η Έδεσσα κι ειδικά αυτά τα δυο μέρη, που εντός τους αυτό που αποκαλώ μακεδονική κουλτούρα φιλοξενίας και απόλαυσης, ορίζεται με τον υπέρτατο τρόπο.
Ξεκινώ με το ξενοδοχείο «Varosi 4 seasons», ένα χάνι, ένα πανδοχείο, αρνούμαι βλέπεις σθεναρά να το αποκαλέσω ξενοδοχείο, μιας και είναι πολύ έξω από τη φιλοσοφία του ο χαρακτηρισμός.
Ασχέτως εάν τα κομφόρ απόλαυσης και οι υπηρεσίες του το καθιστούν μια πεντάστερη ελεγεία. Στην Παλιά Πόλη θα το βρείτε. Με θέα απίστευτη και ζέστη γλυκιά να τριζοβολά σε όλα τα δωμάτια. Παραδοσιακό χτίσιμο, πουπουλένια ξεκούραση, ξύλινες κρεβατοκάμαρες-χαγιάτια, σκάλες, καναπέδες, υφαντά ή κεντημένα στους τοίχους και τις κουρτίνες.
Μακεδονίτικο και... «λιτοπολυτελές», λέξη δικής μου επινόησης: το «Varosi 4 seasons» είναι ιδανικό καταφύγιο για τους ξένους που επισκέπτονται την πόλη και θέλουν να πάρουν γεύση από Έδεσσα αρχόντισσα και βίο χειμωνανθό.
Είναι εμπειρία ο χειμώνας στην Έδεσσα. Και θέλει καύσιμα και κουζίνα σπέσιαλ για να τη νιώσεις και να τη βιώσεις στον υπερθετικό βαθμό της αυτήν την περίφημη μακεδονική εσάνς που αναδίδει. Αυτό το κράμα παράδοσης και συνταγολογίας ενός τόπου που, πέρα από φυσική ομορφιά και απροσμέτρητο κάλλος, παράγει γεύση, πρώτες ύλες και φαντασίες μέσα στο φούρνο ή το κελάρι. Παραπλήσιές της, βάζω στοίχημα, δεν θα δοκιμάσεις πουθενά αλλού. Γιατί όταν λέμε μακεδονίτικη κουζίνα, εννοούμε ένα πλήθος ξακουστών πιάτων που αλλάζουν από περιοχή σε περιοχή. Από τη Φλώρινα και την Καστοριά, μέχρι τη Γουμένισσα ή την Έδεσσα, οι συνταγές εναλλάσσονται και μεταλλάσσονται, καθώς η κάθε «χώρα» βάζει τα δυνατά της, και στις παραλλαγές συναντάς μια πολυποικιλία θαυμαστή. Να ένας από τους λόγους που θεωρώ την «Κουζίνα» των αδελφών Πέτρου και Γιώργη Γιώση ένα κορυφαίο εστιατόριο με ειδίκευση στη μακεδονική κουζίνα.
Με μετρημένα τραπέζια αλλά κι ένα εύτροχο ντελίβερι σέρβις, καθώς η ιδέα των παιδιών ήταν να φτιάξουν μια κουζίνα που είτε απολαμβάνεται επί τόπου είτε μετακομίζει με ένα τηλεφώνημα σ' όλη την πόλη. Χώρος μερακλίδικος, διακοσμημένος και στημένος σαν ρεστοραντάκι από εκείνα που φινέτσα ατμόσφαιρας και γευσιγνωσία συνθέτουν απόλαυση τελεία.
Η «Κουζίνα» των Γιώσηδων είναι απλή και πεντακάθαρη ως προς το ιδεολογικογαστριμαργικό μανιφέστο της. Υπέρτατες πρώτες ύλες από την κτηνοτροφία, τη ζαρζαβατική και την αγροτική παραγωγή της γης της Πέλλας, μαγειρεμένες με γνώση αλλά και μυστικά που την κάνουν... λουκουμάκι! Γεμιστά κολοκυθάκια με αυγολέμονο, τραγανά ροδοψημένες μελιτζάνες και πατάτες που παρέα με κιμά και μπεσαμέλ συνομολογούν έναν πύργο μουσακά, γιουβετσάκια κολασμένα και λαχανόρυζο οσκαρικό.
Αξία, παιδεία, κουλτούρα, ταχυδακτυλουργική εκτέλεση επί του μακεδονίτικου τσελεμεντέ, αυτό κάνουν τα παιδιά. Σπονδή στη γη τους και τα ωραία της, μαγειρεμένα με αγάπη και γνώση, α, προσκυνώ τους μάστορες. Και προκαλώ σας, αν σας βγάλει ο δρόμος στην πόλη, να περάσετε για μια καλημέρα! Και να μου τους φιλήσετε και να τους μεταφέρετε για άλλη μια φορά τα συχαρίκια μου. Εγνατίας 9, 2381023444
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
12°
