Ο Πόρος του εικαστικού Σωτήρη Σόρογκα

Ο Πόρος μετά τον πόλεμο, όπως άλλωστε η Αίγινα και η Ύδρα, ήτανε τόπος συνάντησης αστικών οικογενειών και διανοουμένων, κυρίως της γενιάς του ’30, δημιουργώντας αφετηρίες ερώτων, συζητήσεων και ιδεολογικών αντιπαραθέσεων.

Είναι χαρακτηριστικό το γράμμα, εκείνης της εποχής, που έστειλε ο Σεφέρης στο φίλο του Γιώργο Κατσίμπαλη, σχετικό με το ποίημά του «Κίχλη» – βουλιαγμένο καραβάκι με αυτό το όνομα στα νερά του Πόρου. Εκεί ο ποιητής αναφέρεται με μοναδικό τρόπο σε νοηματοδοτήσεις του φωτός, στο συναίσθημά του «που ταυτίζει την ανθρωπιά με την ελληνική φύση» ή ακόμα «πως υπάρχει μια λειτουργία ενανθρωπισμού στο ελληνικό φως». Σκέφτομαι τις συζητήσεις εκείνου του καιρού στον Πόρο και ψάχνω ματαίως να βρω αντιστοιχίες με τη δικιά μας ζωή, παρατηρώντας το σπίτι που γράφτηκε το ποίημα με το κόκκινο της Πομπηίας να στέκει βουβό στην ερημιά του και στην ερημιά μας.

Η λέξη κρίση, η οποία σήμερα μας συνοδεύει και μας βασανίζει ως οικονομικό αδιέξοδο, είναι φανερό ότι αδυνατεί να ερμηνεύσει μια άλλη, βαθύτερη κρίση, ολόκληρης της ζωής μας.

*Ο Σωτήρης Σόρογκας είναι εικαστικός. Mε έργα του συμμετέχει στην ομαδική έκθεση «Αιγαίο: Ταυτότητες + Διαδρομές» στην Γκαλερί Citronne στον Πόρο.