Η Κύθνος του φωτογράφου Γιάννη Τούντα

Πώς να περιγράψεις τον τόπο που ξεχειλίζει από όμορφες αναμνήσεις με γέλια, φίλους, συγγενείς, ατελείωτες βουτιές στα κρυστάλλινα νερά του, ψαρέματα, ποδηλατάδες, νοστιμιές από τα χέρια της γιαγιάς μου της Βγενιώς.

Στη δική μου Κύθνο ταξιδεύουν τα ίδια κύματα, οι ίδιες μυρωδιές στα ασβεστωμένα σοκάκια της Χώρας με το βασιλικό και το δυόσμο, τα ίδια ζωηρά χρώματα στα πορτοπαράθυρα. Ο ίδιος γρήγορος θερμιώτικος μπάλος, με το βιολί και το λαούτο να συγκινούν και να ηχούν πάντοτε μελωδικά στα αυτιά μου. Από το κάστρο του Κατακέφαλου έως τον Αγ. Δημήτρη. Η ίδια νοσταλγία του αποχωρισμού στο λιμάνι του Μέριχα. Χρώμα και άρωμα ζωής.

Άνθρωποι και φύση, ένα. Δημιουργία και ανάγλυφο. Ξερολιθιές, λιθόστρωτα μονοπάτια, κελιά, γραφικά ξωκλήσια.

Κάθε ξωκλήσι αγγίζει το θεϊκό – όπως εκείνο του Αγ. Γεωργίου στο δρόμο για το κάστρο, της Παναγιάς του Νίκους στην Χώρα, της Παναγιάς της Στρατολάτισσας, της Φλαμπουριανής και βέβαια της Παναγιάς της Κανάλας.

Κάθε παραλία αγγίζει το μυθικό – όπως εκείνη της Κολώνας, της Γαϊδουρόμαντρας και της Σι Μου Σι, του Σκύλου, του Αγ. Νικόλα, του Αγ. Σώστη. Εννενηνταεπτά ακρογιαλιές συνθέτουν την πιο όμορφη δαντέλα σε όλες τις Κυκλάδες.

Λατρεύω την ανατολή στη σκάλα του παλιού μεταλλείου στο Σχοινάρι, τη ζεστή θερμιώτικη τυρόπιτα του Σταμάτη και τον καφέ «στην πιάτσα» της Χώρας, τις γλυκές μπουκιές της Ειρήνης στο Τρανταμέντο, τις βόλτες στα στενά σοκάκια της Δρυπίδας, τις παγωμένες μπίρες του Μανώλη στην Επισκοπή και του Σπύρου στην Απόκρουση, να βάζω πλώρη από τη μαρίνα στα Λουτρά με το σκαφάκι μου για βουτιές στα Λιβαδάκια και τον Πετεινό, να απολαμβάνω ολόφρεσκα ψάρια και θαλασσινά μα και αξεπέραστους μεζέδες της θειας Μαριέττας στον Σούμα - Άριας της Αγ. Ειρήνης, να γεύομαι την αυθεντική θερμιώτικη κουζίνα στον Μήλα, στον Κούτσικο, στον Ντέτζη, Στη Μεσσαριά, Στην Κατερίνα, Στον Καντρή.

Και, φυσικά, να μοιράζομαι με την παρέα μου το ίδιο τραπέζι δίπλα στο κύμα στο Sofrano Yachting Club του Τσίπουρα, στη μαρίνα των Λουτρών. Εκεί, πού και πού ιστιοπλόοι, παραθεριστές, ντόπιοι, νέοι μα και γηραιότεροι, ενώνονται σε ένα πολυπολιτισμικό γαϊτανάκι. Γιατί, ναι, αυτό εντέλει είναι η Κύθνος, τα Θερμιά, όπως την έλεγαν παλαιότερα. Ένας τόπος γεμάτος με ανθρώπους ζεστούς, φιλόξενους, χαρισματικούς, ένας τόπος γεμάτος αντιθέσεις και χρώμα. Κάθε γωνιά της μοναδική. Εικόνες και φως που δεν φυλακίζονται σε κανένα κάδρο, σε κανένα πλαίσιο. Η Κύθνος του απόλυτου μπλε, του λευκού, του γαλάζιου.

*Ο Γιάννης Τούντας είναι ταξιδιωτικός ρεπόρτερ - φωτογράφος.