Δεν με απογοητεύει η Αίγινα. Έχουν αλλάξει άλλα πράγματα προς το καλύτερο και άλλα προς στο χειρότερο, αλλά δεν με νοιάζει. Γιατί το νησί το λα-τρεύ-ω.
Αίγινα: Η Ναταλία Δραγούμη γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
Δεν είναι η καταγωγή μου από την Αίγινα, αλλά είναι ο τόπος που αγαπώ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο στη γη. Από μικρή, κάθε καλοκαίρι με το που τελείωνε το σχολείο πήγαινα στο σπίτι της γιαγιάς μου που είχε αγοράσει στο νησί και επέστρεφα στην Αθήνα μία ημέρα πριν αρχίσει η επόμενη σχολική περίοδος. Έχω αναμνήσεις που περιλαμβάνουν γιαουρτώματα, μπουγελώματα, παιχνίδι της αλήθειας, βραδινά μπάνια, τα πρώτα φιλιά. Αίγινα είναι η ανεμελιά, οι καμένες φρυγανιές στη λαμαρίνα, η γιαγιού (η γιαγιά μου που ήταν πολύ αυστηρή και περίμενα τους γονείς μου να έρθουν από την Αθήνα για να με απελευθερώσουν από τους κανόνες της), οι ποδηλατάδες όλη την ημέρα, οι εποχές με τη θάλασσα γεμάτη τσούχτρες –μια φορά είχαμε πάει σε ένα ξενοδοχείο και είχαν περάσει στην πισίνα από τα φίλτρα πόδια τσούχτρας και είχε γίνει χαμός–, να φοράμε πατίνια και κρυφά να κρεμόμαστε από φορτηγά με φρούτα που μας τραβούσαν μαζί τους. Θυμάμαι πως εκεί γνώρισα τη Σωτηρία Μπέλλου, καλεσμένη σε ένα σπίτι, την Κατερίνα Αγγελάκη Ρουκ, που ήταν φίλη του πατέρα μου. Θυμάμαι στη Αίγινα ήμουν όταν ο πατέρας μου ανακοίνωσε πως θα ερχόταν ο θείος μου, ο Νάνος Βαλαωρίτης. Πόση απογοήτευση είχα νιώσει όταν τον είδα και κατάλαβα πως δεν ήταν καθόλου νάνος, απεναντίας πολύ ψηλός. Θυμάμαι μια φορά που κοιμόμουν και άνοιξα τα μάτια μου είδα τον αδελφό μου, πολύ μεγαλύτερος ηλικιακά από εμένα, μαζί με τον κολλητό του Λεωνίδα Εμπειρίκο και άλλους τέσσερις φίλους τους να στέκονται από πάνω μου και να με παρατηρούν. Συμπτωματικά στην Αίγινα γνωρίστηκαν και οι γονείς μου. Ο πατέρας μου έμενε στο νυν πύργο του Σαλιαρέλη, που τότε ανήκε σε κάποιους θείους μου κι έτσι γνωρίστηκε με τη μητέρα μου. Μου έχουν δείξει το σπιτάκι που ήταν το πρώτο τους ραντεβού, αλλά και μου έχουν διηγηθεί πολλές ιστορίες που έχουν να κάνουν με τη νεότητά τους.
Η Αίγινα έχει μια αόρατη αύρα, γι’ αυτό και είναι αρκετοί αυτοί που δεν μαγεύονται από το νησί, και είναι συνήθως αυτοί που ζητούν την προφανή ομορφιά ή θέλουν τις μεγάλες αμμώδεις παραλίες, για παράδειγμα. Εγώ είμαι φάση βραχάκια και καθαρά νερά. Τα έχω κάτω από το σπίτι και δεν έχω καλύτερο πράγμα στη ζωή μου από το να κατεβαίνω με τις σαγιονάρες και το μαγιό και να βουτάω στον κόλπο, εκεί που βρίσκεται η αρχαία κολόνα και το αρχαίο λιμάνι στο βυθό.
Λατρεύω να κάθομαι στο λιμάνι και να πίνω κρασί την ώρα που δύει ο ήλιος με τον παραλιακό δρόμο να έχει μεταμορφωθεί σε πεζόδρομο και τα παιδιά να κάνουν χωρίς φόβο ποδήλατο. Ή λατρεύω τα τρία θερινά σινεμά της που παίζουν από blockbusters μέχρι σινεφίλ ταινίες. Είμαι φανατική και με το Φεστιβάλ Φιστικιού αλλά και με το Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ που διοργανώνει η Ντόρα Μπακοπούλου.
Δεν μπορώ να μην επισημάνω τη βόλτα στον Ελαιώνα με τις αρχαίες ελιές, που κάποιες από αυτές έχουν κουφάλες τόσο μεγάλες όσο διαμέρισμα 40 τ.μ. ‒ εκεί όμως να πας το σούρουπο, διαφορετικά θα σε κάψει ο ήλιος. Πάντως το φως της Αίγινας είναι εκπληκτικό. Ίσως γι’ αυτό και έχουν περάσει ή περνούν τις διακοπές τους τόσοι ζωγράφοι. Ο Μόραλης κάθε φορά που με τύχαινε, τώρα μεγάλη, μου διηγιόταν πως όταν περνούσε έξω από το σπίτι με το χαρακτηριστικό βάδισμά του εγώ φώναζα μικρούλα «Μό-ρα-λη» κι έβγαινα και τον χαιρετούσα.
Για μένα Αίγινα είναι τα Περδικιώτικα, ένα μπαρ που έχει παραμείνει ατόφιο και ροκ, όπως τότε που ξεκίνησε. Κάποτε το είχε ο Γιώργος Κούνδουρος κι έβαζε μέσα μόνο τους φίλους του∙ εγώ ήμουν 13 χρονών και ήμουν η προστατευόμενή του και με άφηνε να μπαίνω και να παίζω μπιλιάρδο.
Δεν με απογοητεύει η Αίγινα. Έχουν αλλάξει άλλα πράγματα προς το καλύτερο και άλλα προς στο χειρότερο, αλλά δεν με νοιάζει. Γιατί το νησί το λα-τρεύ-ω. Μάλιστα θα είναι και μια στάση της περιοδείας μας με την παράσταση «Το μήλο» στο νησί στις 30/7. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά.
*Η Ναταλία Δραγούμη είναι ηθοποιός. Αυτή την περίοδο είναι σε περιοδεία με την παράσταση «Το μήλο» σε σκηνοθεσία Γιώργου Βάλαρη και συμπρωταγωνιστές τους Αντώνη Λουδάρο, Γιώργο Κωνσταντίνου και Κώστα Βουτσά. (Ενδεικτικά σταθμοί της περιοδείας: 20/7 Ναύπλιο, 28/7 Κάλαμος, 2/8 Πλαταμώνας, 6-9/8 Χαλκιδική, 12&13/8 Θάσος, 21/8 Ρόδος, 25/8 Άνδρος, 26/8 Τήνος, 29/8 Ίος κ.ά.)
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
6°
