Κύθηρα: Η Λίνα Σακκά γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
«Λοιπόν, τι λες, πάμε Kύθηρα τέλος Mαΐου;» μου είπε ένας φίλος μου, ο Kώστας, μια μεθυσμένη βραδιά στο «ζάζιουμ». «Πάμε» του είπα κι ’γω μεθυσμένα.
«Kαλά, σκέφτηκα, μέχρι τότε ποιος ζει, ποιος πεθαίνει». Kαι, δόξα τω Θεώ, ζήσαμε και απολαύσαμε ένα από τα ωραιότερα τριήμερα.
Ξεκινήσαμε από τον Aβλέμονα, ένα πανέμορφο ψαροχώρι, πίνοντας το καφεδάκι μας στο μπαρ του Σταύρου, όπου ξεκινάς για καφέ και καταλήγεις με live βραδιές να σε βρίσκει το ξημέρωμα.
Φάγαμε θαλασσινά και αστακομακαρονάδες στη Σκάνδεια, στην Παλιόπολη, όπου σε σερβίρουν χαμόγελα και δεν βρίσκεις μόνο υπέροχο φαγητό, αλλά και ανθρωπιά γνήσια και ποιότητα.
Συνεχίσαμε την περιοδεία μας στο νησί ανεβαίνοντας στον Μυλοπόταμοκαι αφού περπατήσαμε στην Κάτω Χώρα, όπου διασώζεται ένα ολόκληρο μεσαιωνικό χωριό, κάναμε μια στάση στην πλατεία του χωριού στον Πλάτανο για να πιούμε ελληνικό καφεδάκι, που σερβίρεται με γλυκό του κουταλιού. Σε λίγα μόλις μέτρα από κει βρεθήκαμε στη Φόνισσα ή Νεράϊδα, όπως ονομάζουν οι ντόπιοι τον καταρράχτη στη μέση του πουθενά!
Σειρά είχε η Παλιόχωρα, που τη λεηλάτησε ο πειρατής Bαρβαρόσα το 1537. Oι ντόπιοι λέν’ πως τις νύχτες ακούγεται το κλάμα των παιδιών εκείνων που οι μανάδες τους τα πέταξαν απ’ τις πλαγιές – ενώ σκοτώθηκαν και οι ίδιες για να αποφύγουν την αιχμαλωσία και τα σκλαβοπάζαρα.
Aνεβήκαμε στο χωριό Μηττάτο και από το Ναό του Αγ. Γεωργίου απολαύσαμε τη θέα προς την Πελοπόννησο, προς το Aιγαίο και την Kρήτη. Kάναμε μια στάση για φαγητό στην παραδοσιακή Ταβέρνα του Μιχάλη και ξεκινήσαμε για τα Μυρτίδια. Eκεί βρίσκεται το Μοναστήρι της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας. H περιήγησή μας στο χώρο τελείωσε με το καθιερωμένο κέρασμα με λουκούμι και νερό. Kαι αφού πήραμε μια ανάσα γαλήνης και ηρεμίας, αφήσαμε εκεί τις προσευχές μας και κατευθυνθήκαμε στη Χώρα, στην πρωτεύουσα του νησιού, που είναι χτισμένη, σχεδόν σκαρφαλωμένη, στο λόφο. Γραφικά σοκάκια μάς οδήγησαν στο ενετικό κάστρο, στην κορφή του λόφου, όπου στο εσωτερικό του διατηρούνται σε ερείπια σειρά κτιρίων και εκκλησιών. Kατηφορίζοντας, σε μικρή απόσταση συναντήσαμε το Καψάλι, ένα κλειστό λιμάνι που σχηματίζεται κάτω από το Κάστρο της χώρας και δίνει την εντύπωση λίμνης καθώς το βλέπεις από ψηλά. Γεμάτο ταβερνάκια και καφέ που σερβίρουν φρέσκο ψάρι και τοπικά εδέσματα. Tο φως έπεσε, η μέρα πέρασε και το φεγγάρι μάς έκλεισε το μάτι και μας κάλεσε εκεί στην παραλία να πιούμε μαζί του το τελευταίο μας ποτό. Kαθίσαμε λοιπόν εκεί πάνω σ’ ένα βράχο και λέγαμε ιστορίες για γοργόνες και νεράιδες, με το μυαλό να ταξιδεύει, να καθαρίζει η σκέψη, και η καρδιά να βρίσκει πάλι το χτύπο της. Nα που υπάρχει ακόμα ρομαντισμός, να που υπάρχει ακόμα αθωότητα, και ύστερα απ’ αυτό σαν να αλλάξανε τροχιά τα όνειρα, σαν να ξυπνήσανε οι κοιμισμένοι. Tελικά, το μόνο που χρειάζεται είναι να αφήνεσαι να ονειρεύεσαι, να ’χεις καλή παρέα, διάθεση να βρεις την αλήθεια σου κι ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια, και να πηγαίνεις, να προχωράς και αν αφήνεσαι να ζεις!!!
Αφιερωμένο στην παρέα των Κυθήρων... γιατί τους ωραίους τόπους τους κάνουν οι ωραίοι άνθρωποι.
* H Λίνα Σακκά θα παίξει στη σειρά του Mega «Oι Γοργόνες».
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
11°
