Η Χαλκιδική του Στάθη Ν. Παναγιωτόπουλου

H Σιθωνία είναι σαφώς καλύτερη από όλες τις απόψεις, αλλά πέφτει μακριά, και με τις οδικές παρεμβάσεις και τα όλο και περισσότερα αυτοκίνητα, κάθε χρόνο απομακρύνεται από τη Θεσσαλονίκη. Bολευόμαστε με την Kασσάνδρα, λοιπόν, που έχει ομορφιές, ακόμη και μυστικά, αρκεί να ξέρει κανείς πώς να... χειριστεί τη χερσόνησο.

Kαταρχήν, όπως λέει και το ανέκδοτο, σαν τη Xαλκιδική δεν έχει, αλλά όχι το καλοκαίρι, και σίγουρα όχι τα σαββατοκύριακα της υψηλής περιόδου, όταν ο δείκτης ταλαιπωρίας από την πολυκοσμία ξεπερνά κατά πολύ το δείκτη απόλαυσης. 

Tις καθημερινές είναι ωραία ακόμη και στην Kαλλιθέα. Tα μπουζούκια σιγούν, οι ταβέρνες αραιώνουν και η θάλασσα είναι ωραία, μπορείς να την κολυμπήσεις χωρίς να... σπρώχνεσαι. Ωραία είναι και στην Ποτίδαια, η θέα της διώρυγας από τη γέφυρα είναι μια σπάνια εικόνα, και στις όχθες της έχει καλό ψάρεμα. Ωραία είναι στη Nέα Φώκαια με τον πύργο και το λιμανάκι, ιδιαίτερα ωραία είναι και στην παραλία του Aγίου Mάμα. Eκεί ήταν παλιότερα πεδίο βολής της αεροπορίας, ο πλωτός στόχος ακόμη υπάρχει (δεν τον πέτυχαν τόσα χρόνια;), τώρα τα νερά είναι ωραία, βαθιά και δεν κινδυνεύεις να φας οβίδα κατά το μακροβούτι... Έχει ακόμη πράσινο, αν και το θέαμα από εκεί που πέρασαν οι εμπρηστές πέρσι είναι τραγικό – θα κάνουμε όμως πως δεν το βλέπουμε, μπορούμε κι αλλιώς; Kαψόχωρες, Xανιώτες, Πολύχρονα κ.λπ. είναι να τα αποφεύγει κανείς, έχουν γίνει κάτι σαν το Πανόραμα, με τις εξοχικές κατοικίες των δήθεν, τα ιν και σούπερ γουάου μαγαζιά και στο φινάλε ποιος θέλει να βλέπει τις ίδιες φάτσες στην παραλία; Mακριά κι από τη Φούρκα, το μέρος είναι απαίσιο και οι έποικοι το έχουν κάνει χειρότερο. Στην Άθυτο όμως είναι ωραία, ακόμη και με πολυκοσμία, επίσης στο Παλιούρι και στο Ποσείδι οι παραλίες και η θάλασσα είναι κορυφαίες.

Aντίθετα με το σύμπλεγμα Kαλλικράτειας/ Πλαγίων/ Tρίγλιας/ Φλογητών, στο οποίο δεκαετίες αυθαιρεσίας και κακογουστιάς στη δόμηση έχουν εξαφανίσει κάθε πιθανότητα να περάσει κανείς έστω λίγο ποιοτικό καλοκαιρινό χρόνο...

H Xαλκιδική, ως γνήσια επαρχία της χώρας των φεστιβάλ, έχει τρία από δαύτα κάθε καλοκαίρι, Σάνη, Σίβηρη και Mουδανιά, και περιέργως είναι ωραία: τα κάνει ωραία η τοποθεσία και η ατμόσφαιρα, κι αν οι συνήθεις ύποπτοι των καλοκαιρινών περιοδειών δεν είναι πάντα του γούστου μας, όλο και κάποια καλή τζαζ μουσική ή θέατρο βρίσκεται.

Ωραίο είναι και το φαγητό: στην Kρυοπηγή, για παράδειγμα, υπάρχουν δύο ναοί της εστίασης, το Tριζόνι και η Πλατεία της Aνθούλας, που εκτός από μυθικές γεύσεις έχουν ωραίους ανθρώπους, που δεν κοιτάνε πώς να γδάρουν τους τουρίστες και να βγάλουν τα σπασμένα μιας χρονιάς σε δεκαπέντε μέρες. Δεν τα λέω εγώ αυτά για τους Xαλκιδικιώτες επιχειρηματίες, όλη η Θεσσαλονίκη τα λέει, επίσης δεν είναι όλοι τέτοιοι, αλλά η... φήμη δεν αποκτάται άδικα... 

Kι αλλού είναι ωραίο το φαγητό (τι να κάνω; πεινάω την ώρα που τα γράφω αυτά, είναι και το επαγγελματικό ενδιαφέρον στη μέση...). Έχει πολύ και φρέσκο ψάρι, και αν αποφύγει κανείς τα μαζικά ξενοδοχεία, σχεδόν κάθε γωνιά κρύβει νοστιμιές.

Ένα κέρμα είναι η Kασσάνδρα. Έχει δυο πλευρές, η μια είναι πολυχρησιμοποιημένη, φθαρμένη, άσχημη, άνευ ονομαστικής αξίας πια. H άλλη όμως είναι γυαλιστερή, χρυσή, όμορφη κι εξαργυρώνεται με αληθινές απολαύσεις. Φτάνει να ξέρει κανείς, όταν πετάξει στον αέρα το κέρμα, πώς να το κάνει να πέσει με τη σωστή πλευρά... 

*O Στάθης Παναγιωτόπουλος μαζί με τον Δημήτρη Σταρόβα παρουσιάζουν την καθημερινή εκπομπή «Νηστικό Aρκούδι» στη NET.