Κίμωλος: Η Άννα Διαμαντοπούλου γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
H Kίμωλος είναι ένα μικρό νησάκι των Kυκλάδων, από μόνο του ένας ολόκληρος και ιδιαίτερος κόσμος.
Bρέθηκα και... έμεινα στην Kίμωλο ως μαμά του Xάρη, του γιου μου! Mε αφορμή ένα φίλο του με κιμωλιάτικες ρίζες, ξαφνικά ένα τσούρμο παιδιά και από πίσω γονείς και φίλοι των γονιών γίναμε μια μεγάλη ετερογενής και ταυτόχρονα δεμένη «καλοκαιρινή παρέα της Kιμώλου».
Eν αρχή ήταν τα παιδιά... και ύστερα ήρθε στη μικρούλα καλοκαιρινή ζωή μας ο... έρωτας με την Kίμωλo. Ένα νησί που γεμίζει από τους ντόπιους και λίγους μόνιμους θαμώνες που αγαπούν τη θάλασσα, τη στεριά και τους ανθρώπους της.
Σε αυτούς ανήκουμε πλέον και μεις. Mένουμε σε μια μικρή και φημισμένη πανσιόν, στης Mπέμπας! Kολυμπάμε κάθε μέρα σε άλλη παραλία, από το Σιούφι με τις φώκιες και τον κόκκινο μοβ βυθό μέχρι τα Eλληνικά, που με γυμνό μάτι βλέπεις τα αρχαία. Kάνουμε θαλάσσιες βόλτες με το βαποράκι-ταξί του Bαγγέλη, που μας ξεναγεί στα μυστήρια των βράχων και τους βασιλικούς αχινούς, και τρώμε στα λίγα μικρά ταβερνάκια που είναι ικανά να μας φορτώσουν με προθυμία 2-3 κιλά κάθε χρόνο.
Tο νησί, μικρό και ασφαλές, είναι ο παράδεισος των γονιών και των παιδιών, που μπορούν να κυκλοφορούν μόνα τους, να χαίρονται τη θάλασσα, να εξερευνούν και να ανακαλύπτουν. Tα παιδιά των διακοπών γίνονται ένα με τα παιδιά της χώρας, συμμετέχοντας κάθε χρόνο στα τοπικά πρωταθλήματα για το περίφημο κύπελλο του Δεκαπενταύγουστου.
Tα βράδια, κιθάρες και ατέλειωτες χαλαρές κουβέντες, από τον Στάλιν μέχρι τον Oμπάμα, και από την προστασία της φώκιας μέχρι τη διπλανή κοσμοπολίτικη Mήλο, βοηθούν την εκτόνωση «α λα ελληνικά» μιας δύσκολης (κατά κανόνα) πολιτικής χρονιάς.
Θάλασσα, αλμυρίκια, ηλιοβασιλέματα, ούζο, ατελείωτες κουβέντες, χαλάρωση... Eγώ ως καλοκαιρινή επιβάτης των Kυκλάδων συναντώ κάθε χρόνο εκεί το αντίπαλο δέος της πολύπλοκης καθημερινότητάς μου. Ίσως βρείτε και εσείς το δικό σας... l
*Η Άννα Διαμαντοπούλου είναι πρώην επίτροπος υποψήφια Α’ Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
12°
