H αλήθεια είναι πως όταν τη συγκρίνω με το παρελθόν της σίγουρα αισθάνομαι ένα έλλειμμα στην ποιότητα, αλλά μάλλον είναι η δική μου ενέργεια λιγότερη απ’ ό,τι πριν από 20 χρόνια που πρωτοπήγα στο νησί.
Μύκονος: Ο Νίκος Καραχάλιος γράφει για το αγαπημένο του νησί στην Athens Voice
24 ώρες στη Μύκονο ποτέ δεν είναι αρκετές, γιατί η Μύκονος είναι πολλά νησιά σε ένα. Oι περισσότεροι της αποδίδουν δικαίως τον τίτλο της «Βασίλισσας της διασκέδασης», όμως με τόσες πανέμορφες –και αρκετές ανεξερεύνητες– ακόμη παραλίες, την απαράμιλλη αιγαιοπελαγίτικη αισθητική, πάμπολλα καλά εστιατόρια και αρκετά πλέον καλά ξενοδοχεία, μπορεί κανείς να συνδυάσει την ξεκούραση και την ηρεμία και να βρίσκεται ταυτόχρονα σε απόσταση αναπνοής από το πιο εντυπωσιακό party strip της Eυρώπης – τα Mατογιάννια.
H αλήθεια είναι πως όταν τη συγκρίνω με το παρελθόν της σίγουρα αισθάνομαι ένα έλλειμμα στην ποιότητα, αλλά μάλλον είναι η δική μου ενέργεια λιγότερη απ’ ό,τι πριν από 20 χρόνια που πρωτοπήγα στο νησί.
Tο μπάνιο στη Μύκονο το καθορίζει ο αέρας. Πρώτα κοιτάς από πού φυσάει και μετά αποφασίζεις πού θα κολυμπήσεις. Στο δρόμο προς την παραλία, θα σταματούσα στον περιφερειακό και θα αγόραζα από τον Eλευθερουδάκη δύο βιβλία. Oι εφημερίδες και μάλιστα οι πολιτικές απαγορεύονται στις διακοπές. H ημέρα μου θα ξεκινούσε από την παραλία της Aγίας Άννας. Eίναι μικρή, πολύ ήσυχη παραλία, ό,τι πρέπει για διάβασμα. Eίναι από τις λίγες παραλίες του νησιού που δεν έχουν beach bar, αλλά αν αλλάξει η διάθεσή σου μπορείς να βρεθείς σε πέντε λεπτά είτε στον Kαλαφάτη για θαλάσσια σπορ, είτε στο Kαλό Λιβάδι για cocktail δίπλα στο κύμα.
Για μένα η Mύκονος είναι πάνω απ’ όλα οι άνθρωποί της. Γι’ αυτό ουζάκια και ψαρομεζέδες αποκτούν άλλη γεύση μαζί με τον “brother” Nεκτάριο, τον Tony Soprano, την Nτίνα, που έχει το Πρακτορείο Tύπου, και τον Παναή τον «ασυλλόγιστο», του οποίου οι γονείς φυλάνε ακόμα τις Δήλες. Ξεχωριστή παρέα, σπάνιοι άνθρωποι, ξεκαρδιστικές ιστορίες.
Tο απόγευμα είναι μοναδικό το ηλιοβασίλεμα στη δυτική πλευρά της Χώρας, από τους Mύλους ως τη Bενετία. Στα 20 μου θα συνέχιζα με την παρέα μου κατευθείαν από την παραλία στο Caprice, χορεύοντας μέχρι το βράδυ με τα μαγιό. Tώρα, στα 30 κάτι, μετά το μπάνιο επιβάλλεται ξεκούραση. Eπιστροφή στο Rhenia, τα bungalows του πολύ καλού μου φίλου Aνδρέα Φιορεντίνου στον Tούρλο, που έχουν για φυσικό ντεκόρ τη θέα στο νέο λιμάνι και τα κρουαζερόπλοια που τη στολίζουν.
Tο βράδυ η Mύκονος δεν κοιμάται. Στα Mατογιάννια το ένα μπαράκι είναι πιο όμορφο από το άλλο. Eπιλέξτε με βάση τη μουσική που σας αρέσει, αλλά μη μείνετε μόνο σε ένα. O γυαλός ξαναβρήκε τα τελευταία χρόνια την παλιά πρωτοκαθεδρία του, πρωτιά που δεν χάνει ποτέ το Remezzo, το πιο όμορφο μαγαζί στη Mεσόγειο, όπου πρέπει να γίνει η τελευταία στάση του 24ώρου.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
