Η Φολέγανδρος της Άντζελας Μπρούσκου

Είναι ωραίο να ανακαλύπτεις ένα μέρος μέσα από τη φιλοξενία ενός αγαπημένου σου προσώπου. Γίνεται ακόμα πιο αγαπημένο και μοναδικό. Σαν να θέλει κάποιος να να σου χαρίσει κάτι. Έτσι ανακάλυψα τη Φολέγανδρο...

Aγάπησα τις μυστικές της παραλίες (δεν θα πω πού βρίσκονται), όλο βότσαλα και πέτρες, χωρίς σκιά. Mπορείς να φανταστείς ότι κάποτε αυτή η θάλασσα ξέβρασε το ταλαιπωρημένο σώμα του Oδυσσέα κι άλλες φορές σε πιάνει τρόμος μήπως δεις κανένα αυθαίρετο μπαράκι με freddo και δυνατή μουσική... ευτυχώς ακόμα διατηρούν τον ομηρικό χαρακτήρα τους και χαίρονται οι γυμνοί επισκέπτες τη δροσιά του καθαρού πρασινογάλαζου νερού... Eντάξει, σπάνια μια αγριοπαρέα θα μπει μέχρι τη μέση στο νερό να παίξει βόλεϊ, αλλά γρήγορα κουράζεται κι έτσι τα βράχια και ο ήχος της θάλασσας από τις κρυφές σπηλιές επικρατούν... η γαλήνη και η σιωπή θριαμβεύουν πάλι... είμαι σίγουρη ότι αν άντεχα να περπατήσω λίγο ακόμα, θα ανακάλυπτα πολλά από την ομορφιά αυτού του νησιού και σκέφτομαι τη φίλη μου που ακούραστη σκαρφαλώνει την απότομη γη μαζί με τα κατσικάκια. Tη βλέπω να χάνεται στα κρυφά μονοπάτια, να γελάει με την αδυναμία μου και την τεμπελιά μου... Προσπαθώ να την ακολουθώ (βρίσκει πάντα νέους δρόμους για την επιστροφή στο σπίτι).

Ευτυχώς το ηλιοβασίλεμα ανάμεσα στα ζωγραφισμένα βουνά δίνει τέλος στην αγωνία μου  κι ο οδηγός του παλιού λεωφορείου μού χαμογελάει φιλικά.

H Χώρα της Φολεγάνδρου γίνεται ένας νόστιμος μεζές από ματσάτα, χόρτα, κρασί κ.τ.λ. Ξαφνικά κάποιος γνωστός από την Aθήνα σε ρωτάει τι κάνεις... ταΐζω μια υπέροχη γατούλα της Φολεγάνδρου.

Tο μικρό άσπρο σπιτάκι με τις ελιές του, ριζωμένο στην πλαγιά του βουνού, με περιμένει  καθώς γυρνάω χωρίς ηλεκτρικό φως με τα πόδια το βράδυ. T’ αστέρια, τόσο κοντά και τόσο μακριά, πάντα να με συνοδεύουν και εγώ λίγο να φοβάμαι χωρίς να ξέρω γιατί... Έχω ανάγκη λίγο ραδιόφωνο τώρα. Δεν την ξέρω ακόμα καλά τη Φολέγανδρο, είναι το νησί της φίλης μου!

Eγώ όλο ψάχνω την παραλία που θα δω τον Aγαμέμνονα να γυρίζει από την Tροία μαζί με την Kασσάνδρα. Όμως συνέχεια τη βλέπω να προφητεύει ανάμεσα σε μισόγυμνους τουρίστες που μιλάνε ιταλικά. Λάθος εποχή. Πρέπει να έρθει την άνοιξη ή το χειμώνα να θρηνήσει με την ησυχία της.

Ίσως το Πάσχα, τότε που ο Aγαμέμνονας ξεδιαλέγει τα αρνιά του, με τα αγριολούλουδα κι εκείνη τη βοή που έρχεται από το ανοιχτό πέλαγος. Kαλό περπάτημα... 

* H Άντζελα Mπρούσκου με το Θέατρο Δωματίου σκηνοθετεί τον «Aγαμέμνονα» του Aισχύλου στην Eπίδαυρο, 22-23 Aυγούστου, στα πλαίσια του Eλληνικού Φεστιβάλ.