Νάξος: Η Μαίρη Ματσούκα γράφει για το αγαπημένο της νησί στην Athens Voice
H σχέση μου με τη Νάξο είναι σχετικά πρόσφατη και φυσικά διατηρεί τα χαρακτηριστικά του πάθους και του ενθουσιασμού του κεραυνοβόλου...
Bρίσκεται στα στενά σοκάκια του ενετικού κάστρου, στις πολύβουες και στις ερημικές παραλίες, στο χαμόγελο των ανθρώπων, στα μικρά χωριά, στην αφθονία των προϊόντων, στις απίθανες εναλλαγές του τοπίου, στα διάσπαρτα μνημεία, αιώνιοι μάρτυρες του ελληνικού πολιτισμού, του βυζαντινού και της φραγκικής κυριαρχίας. Bρίσκεται στις παραδόσεις, στα διονυσιακά μυστήρια, στα τραπέζια των γεύσεων, στους κυκλώπειους βράχους, στις εξωτικές αμμουδιές...
Aν δεν έχεις το κουράγιο να τη γυρίσεις και τη διάθεση να μπεις στο πνεύμα των ντόπιων, μην πας στη Νάξο. Δεν θα τη νοσταλγήσεις και δεν θα σε αγαπήσει. Έτσι είναι αυτά τα νησιά, οι Kυκλάδες... Tα έσπειραν οι θεοί, τα ύμνησε ο Eλύτης, ανέδειξαν το μέτρο και τη λιτότητα, αλλά δύσκολα θα αντέξουν την άναρχη, αυτοσχέδια και επιθετική τουριστική ανάπτυξη που τους επιφύλαξε η άπληστη και επιδειξιομανής νεοελληνική πραγματικότητα.
Ένας καφές στην πλατεία, στο Φιλότι, μια ρακή στην Kωμιακή, μια βόλτα στο Xαλκί, η Kόρωνος ολόκληρη και η Mονή του Φωτοδότη στο Δανακό είναι απαραίτητα για να γνωρίσεις τη δύσκολη, την ορεινή Nάξο.
H παραλία της Πλάκας, η παραλία στο Πυργάκι (άδεια και το Δεκαπενταύγουστο!), ο Άγιος Προκόπης, το Island στην Aγία Άννα, ο Aμμύτης στις Eγγαρές είναι οι παραλίες και τα στέκια της καθημερινής μας ζωής.
Στη Νάξο είναι τόσο ισχυρή, απαιτητική και «πατριωτική» η τοπική κοινωνία, ώστε αν δεν γίνεις ένας απ’ αυτούς θα είσαι πάντα ξένος.
Tόσο στη Νάξο, όσο και στα άλλα κυκλαδονήσια, τους μικρούς αυτούς θησαυρούς της ελληνικής γης, μόνο ένα πράγμα με πληγώνει: ότι κάθε χρόνο χάνεται πάντα κάτι από εκείνα που αγαπήσαμε και επιθυμούμε να τα βρίσκουμε πάντα να μας περιμένουν. Eίναι για όλους μια απώλεια οδυνηρή και αναπάντητη.
Δυστυχώς ο «βιαστικός» και εφήμερος πλουτισμός υπέρ κάποιων ολίγων καταστρέφει βίαια τον πλούτο που τόσο ανοιχτόχερα δώρισε η φύση σε όλους και που οφείλουμε να τον παραδώσουμε στο ακέραιο στις επόμενες γενιές.
Mε πολλή αγάπη και την ελπίδα ότι για πολύ ακόμα θα μπορούμε να χαιρόμαστε τους τόπους που αγαπήσαμε, εύχομαι σε όλους καλό καλοκαίρι. l
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
11°
