Πάτμος: Ο Dear Quentin γράφει για το αγαπημένο του νησί στην Athens Voice
Ο Ευγένιος Αρανίτσης, στο βιβλίο του «ΙΨ Ο Τυπογράφος», τοποθετεί τα νησάκια κάπου ανάμεσα σε ήλιο και φεγγάρι. Εκεί θα μπει και η γενναιόδωρη Πάτμος. Αρχοντική, ανάγλυφη, με λευκές στέγες, δαντελωτές παραλίες και διάφανη θάλασσα, ενώ αγαθά καϊκάκια λειτουργούν σαν σημεία στίξης για να τονίζουν την εστεμμένη ομορφιά της από το καστρομονάστηρο, χτισμένο πάνω από χίλια έτη.
Εκεί θα σε υποδεχτεί ο πατέρας Μαρτινιανός, ο οποίος θα σου πει πολλά πράγματα για πειρατές, ανταρσίες και θαυμαστά γεγονότα, κι αν είσαι τυχερός θα συναντήσεις τον ηγούμενο που θα σε ξαφνιάσει με το πιο cool καλωσόρισμα που θα περίμενες. Ο φίλος μου ο Γιάννης (ο Μελιανός) θα με περάσει μέσα από κατακόμβες και θα μου ξαναδείξει την πιο ωραία αρχαία βιβλιοθήκη που έχω μπει. Η μαρμάρινη επιγραφή απ’ έξω λέει «Ιατρείον Ψυχής» και μέσα θα βρεις από τα άπαντα Θουκυδίδη και Πλουτάρχου μέχρι τη «Φιλοκαλία» των πατέρων.
Άλλα που μου αρέσουν είναι ο Γροίκος με τον τεράστιο βράχο της Καλικατσούς, ο Κάμπος με το εξοχικό της Francoise που πνίγεται στις βουκαμβίλιες και στα γιασεμιά, η παραλία με τα τέσσερα ταβερνάκια στη σειρά, η Λάμπη με τα βότσαλα και την πριβαδούρα της, τα Σάψιλα με τα Λουκάκια και μετά η Χώρα, από τις πιο ωραίες στο Αιγαίο.
Κι ενώ, εκεί που περπατάς, σκέφτεσαι για θρησκείες και γαλαξίες, και τι θέλει να πει με το «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση», τι δυνατότητες μπορεί να κρύβει ένας άνθρωπος και γιατί σφραγιζόμαστε με φωτεινό πνεύμα στη βάφτιση, με ελευθέρα βούληση κι εγώ, λοιπόν, πετάω την ψυχή μου σ’ ένα ηλιοβασίλεμα και την πνίγω σ’ ένα υπέροχο ποτό από τον Κωστή στην Αστοιβή, και λίγες ώρες αργότερα την ξαναπνίγω στην Κουκουμάβλα.
Πέρυσι είδα έξω από το Σπήλαιο της Αποκάλυψης μια θεατρική αναπαράσταση του βιβλίου της Αποκάλυψης. Μου άρεσε πάρα πολύ. Ωραία σκηνικά και εξαιρετικά videos σε μια πολύ ζυγισμένη σκηνοθεσία. Έμαθα ότι θα την ανεβάσουν και φέτος προς τα τέλη Ιουλίου για κάποιες μέρες. Ε, λέω να πάω!
Αν θέλετε περισσότερες πληροφορίες για την Πάτμο, ρωτήστε τη Μαρία Νεφέλη.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
18°
