Για δύο εβδομάδες όλα μπήκαν για λίγο στην άκρη. Μόνο εμείς και ο φαρδύς βορειοαμερικανικός αυτοκινητόδρομος. Αφετηρία: Ουάσινγκτον, Κολούμπια. Προορισμός: Τορόντο, Καναδάς - και λιγάκι ακόμη παραπέρα...
Μέρα 1η - Σύντομη περιήγηση στην πρωτεύουσα των Η.Π.Α. προτού ξεκινήσουμε την αυτοκινητάδα. Λευκός Οίκος, Κογκρέσο, και το φαραωνικό Μνημείο του Λίνκολν να υποδέχεται τους επισκέπτες σαν άλλος αιγυπτιακός ναός. Λίγο παραπέρα στέκει το γρανιτένιο μνημείο του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, που εγκανιάστηκε μόλις πέρσι και είναι έργο του Κινέζου Lei Yixin (που ανάμεσα σε άλλα γλυπτά του συγκαταλέγονται και αγάλματα του Μάο Τσετούνγκ). Αμερικανικό μεγαλείο made in China ένα πράγμα...
Μέρα 2η - Ξεκινάμε προς Βορρά κάνοντας σύντομη στάση στη Βαλτιμόρη του The Wire. Αφού βολτάρουμε στην μαρίνα, την οποία επιβλέπει από ψηλά η τεράστια κιθάρα-έμβλημα του τοπικού Hard Rock Cafe, δοκιμάζουμε να περάσουμε από το σπίτι-μουσείο του Έντγκαρ Άλλαν Πόε. Ίσα όμως που κατορθώνουμε να βγάλουμε μια φωτογραφία την πρόσοψη στα πεταχτά, καθώς νιώθουμε ομολογουμένως άβολα να παίζουμε τους τουρίστες με τη νέα φρεσκονοικιασμένη μας Chevrolet μέσα στην πλέον κακόφημη γειτονιά της πόλης. Ταιριαστή εξέλιξη κάτα κάποιο τρόπο σκέφτομαι, καθώς αφήνουμε πίσω μας την Βαλτιμόρη. Και ο Πόε άλλωστε σε κακόφημα στέκια δεν σύχναζε;
Μέρα 3η - Άφιξη στην Φιλαδέλφεια με την πληθώρα των ιστορικών της μνημείων και αναφορών (ήταν άλλωστε προσωρινή πρωτεύουσα των Η.Π.Α. μεταξύ 1790–1800). Καθώς γυρίζουμε από την γραφικότατη ιταλική αγορά, θαυμάζουμε τα καλοδιατηρημένα παλιά σπίτια και τα γύρω πλακόστρωτα σοκάκια, που είναι γεμάτα από κάθε λογής ιστορικές παραλλαγές της αμερικανικής σημαίας. Αν μη τι άλλο, η Πόλη της Αδελφικής Αγάπης έχει δυνατό πλεόνασμα από εθνικά σύμβολα.
Mέρα 4η - Στον δρόμο για την Βοστόνη, και επιτέλους κολλάμε στο πρώτο μας μποτιλιάρισμα. Συνειδητοποιώ ξαφνικά πως η αναλογία οχημάτων προς επιβάτες είναι κυριολεκτικά 1:1 (με μόνους εμάς ως φωτεινή εξαίρεση), κάτι που με οδηγεί σε περαιτέρω σκέψεις και συσχετισμούς με την κουλτούρα ατομικισμού και την οδηγική συμπεριφορά στις Η.Π.Α. Με το που φτάνουμε αφήνουμε το μονοπάτι της ελευθερίας να μας οδηγήσει μέσα από τα διάφορα ιστορικά αξιοθέατα στον λόφο του Copp's Hill, όπου ανάμεσα από τις ταφόπλακες του ιστορικού νεκροταφείου (βρίσκεται εκεί από το 1659) μπορεί κανείς να απολαύσει μια πανοραμική θέα της πόλης.
Μέρα 5η - Περνάμε τον ποταμό Τσάρλς που χωρίζει την Βοστόνη από το Καίμπριτζ της Μασαχουσέτης, για μια επιίσκεψη στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ και MIT (Tεχνολογικό Iνστιτούτο Μασαχουσέτης). Οι δύο πανεπιστημιούπολεις δεν θα μπορούσαν να είναι πιο διαφορετικές. Από την μία το Χάρβαρντ, το παλαιότερο πανεπιστήμιο των Η.Π.Α., κλασσικό στο στυλ και πιστό στα αγγλικά πρότυπα. Από την άλλη το ΜΙΤ με την μοντέρνα αρχιτεκτονική του, ένα από τα προπύργια της τεχνολογικής έρευνας παγκοσμίως. Ανάμεσά τους η ζωηρή Λεωφόρος Μασαχουσέτης (ή Mass Ave όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι) όπου συναντάμε φοιτητικά μπαρ για όλα τα γούστα - από εναλλακτικές μπυραρίες με σοβιετική θεματολογία (People's Republic) μέχρι cool σπασικλόμπαρα για νάτσος και επιστημονικές συζητήσεις (Miracle of Science).
Μέρα 6η - Πρωινή βόλτα στο γραφικό Back Bay με τις σειρές από όμορφα Βικτωριανά σπίτια και ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα δείγματα πολεοδομικού σχεδιασμού της Αμερικής του 19ου αιώνα. Κατά το μεσημεράκι, άφιξη με κατεύθυνση τον Καναδά. Στο δρόμο σταματάμε -εκτός προγράμματος- για προμήθειες στην γοητευτική πανεπιστημιούπολη του Burlington, στο Βερμόντ της Νέας Αγγλίας. Μια πραγματική αποκάλυψη, το Burlington με κερδίζει από την πρώτη στιγμή με το όμορφα πεζοδρομημένο κέντρο του, την φιλική διάθεση των κατοίκων του, και αέρινες μελωδίες να αιωρούνται παντού εν μέσω του καλοκαιρινού τζαζ φεστιβάλ που είχαμε την τύχη να δούμε. Λίγο πριν πέσει ο ήλιος, κατεβαίνουμε στις όχθες της λίμνης Champlain να απολαύσουμε την μαγευτική θέα. Κρίμα που που πρέπει να αναχωρήσουμε άμεσα, σκέφτομαι, ενώ παράλληλα σημειώνω αυτό το μέρος στο μυαλό μου σε περίπτωση που τύχει να ξαναπεράσω κάποτε από κοντά.
Ακολουθεί νυχτερινή οδήγηση στον αχανή αμερικανικό αυτοκινητόδρομο - λίγο πριν φτάσουμε στα σύνορα, απειλητικά σύννεφα αρχίζουν και γίνονται ορατά στο βάθος. Μέσα σε λίγα λεπτά οι αστραπές γίνονται μέρος του τοπίου και εισερχόμαστε στο καναδικό έδαφος υπό τους ανάμεικτους ήχους βροντών και της τζαζ του Oscar Peterson...
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
