Ανάβαση στο λόφο της Ακροπόλεως. Ο βαθμός δυσκολίας δεν είναι μεγάλος, αλλά ο κόντρα άνεμος δεν βοηθάει. Πρέπει να είμαι εκεί ακριβώς στη μία. Κοιτώ το ρολόι. Είναι 12.59. Περιμένω λίγο και ακριβώς πάνω στο λεπτό ακούγεται ο κανονιοβολισμός που περίμενα. Καθιερώθηκε το 1861, ώστε οι κάτοικοι της πόλης να μπορούν να ρυθμίζουν τα ρολόγιά τους. Ο Γουίλιαμ, ξεναγός, εξηγεί: «Παντού στον κόσμο οι κανονιές θα έπεφταν το μεσημέρι, στις 12.00 με δώδεκα κανονιές. Αυτό στη Σκοτία λέγεται σπατάλη. Όχι τσιγγουνιά. Καλώς ήρθατε στο Κάστρο του Εδιμβούργου, τη δική μας Ακρόπολη».
Το Εδιμβούργο αποκαλείται Αθήνα του Βορρά από την περίοδο του σκοτσέζικου Διαφωτισμού μέχρι σήμερα. «Μας αρέσει αυτός ο παραλληλισμός. Άσε που μας δίνει μια ψευδαίσθηση λιακάδας όταν βρέχει. Σχεδόν πάντα, δηλαδή» μου λέει η Λιζ. Εργάζεται στη Marketing Edinburgh, μια νεοσύστατη εταιρεία προώθησης της πρωτεύουσας της Σκοτίας στον κόσμο. Έχει αναλάβει να μας ξεναγήσει τρεις ημέρες στο Εδιμβούργο, σ’ ένα ταξίδι που έγινε με πρόσκληση της easyJet και μ’ αφορμή την εγκαινίαση της απευθείας πτήσης από και προς την Αθήνα του Νότου.
Ο Βορράς είναι αλλιώς
Τρεις μέρες γεμάτες ξεναγήσεις σε αξιοθέατα, μνημεία, μουσεία, εστιατόρια, γευσιγνωσία ουίσκι και μπόλικη δόση για τη σχέση της βασιλικής οικογένειας με το Εδιμβούργο. Μ’ εξαίρεση την ημιτελή απομίμηση του Παρθενώνα στην κορυφή του λόφου Claton, το Εδιμβούργο δεν θυμίζει σε τίποτα την Αθήνα.
Είναι μια πρωτεύουσα 500.000 κατοίκων που κινείται σε χαλαρούς ρυθμούς, ενώ σφύζει από ζωή πρωί-βράδυ. Έχει άνετα, μεγάλα πεζοδρόμια. Σε προσκαλούν να περπατάς με τις ώρες, αδιαφορώντας για το ενοχλητικό ψιλόβροχο και τη μουντάδα. Οι δρόμοι είναι πεντακάθαροι. Το κέντρο της πόλης αποπνέει οργάνωση και τάξη, παρόλο που έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο εργοτάξιο για την κατασκευή των γραμμών του τραμ. Δεν υπάρχουν ερημωμένα κτίρια. Αντιθέτως, τόσο η Παλιά όσο και η Νέα Πόλη έχουν κηρυχθεί Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Δεν υπάρχει παραεμπόριο ούτε καταστήματα με λουκέτο. Υπάρχουν δεκάδες καταστήματα στον τουριστικό δρόμο Royal Mile με ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η φολκλορική Τέχνη της Σκοτίας, τα οποία διαχειρίζονται κυρίως Ινδοί, Πακιστανοί και άλλοι μετανάστες. Βλέπεις ανθρώπους που χαίρονται την πόλη τους. «Την αγαπάμε αυτή την πόλη και θέλουμε να την εξελίσσουμε συνεχώς. Θέλουμε να αναδείξουμε ότι πέρα από την παράδοση είμαστε μια πόλη σύγχρονη. Έχουμε υπέροχες γκαλερί, προσπαθούμε να γίνουμε ένας γαστριμαργικός προορισμός. Έχουμε φεστιβάλ, όπως το Fringe Festival. Θέλουμε τους τρία εκατομμύρια τουρίστες που υποδεχόμαστε κάθε χρόνο να τους αυξήσουμε» μου λέει η Λιζ.
Κάστρο του Εδιμβούργου Μια συλλογή κτιρίων στο εσωτερικό των τειχών με θέα πιάτο την πόλη έως τον κόλπο του Φορθ. Εκεί εκτίθενται τα πετράδια του Στέμματος της Σκοτίας και οι αναστεναγμοί της Μαρίας Στιούαρτ.
Holyrood Palace Το παλάτι της βασίλισσας Μαρίας με αναφορές στις Βερσαλλίες και άπειρες ιστορίες συνωμοσίας και πάθους. Κατοικία, επίσης, της βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ όταν επισκέπτεται το Εδιμβούργο με το σύζυγο. Must buy: γλειφιτζούρια God Save the Queen από το κατάστημα του μουσείου.
Θαλαμηγός Britannia Από τα πιο διάσημα πλοία του κόσμου. Διέσχιζε τις θάλασσες με τη βασιλική οικογένεια για 44 χρόνια και τελικά παροπλίστηκε το 1997. Θα δεις εκεί ότι μόνο ο Κάρολος και η Νταϊάνα είχαν διπλό κρεβάτι στο υπνοδωμάτιό τους.
Εθνικό Μουσείο της Σκοτίας Η είσοδος είναι δωρεάν. Χρειάστηκαν τρία χρόνια και 50 εκατομμύρια λίρες για να ανανεωθεί. Το μουσείο έχει 16 νέους χώρους. Ξεχωρίζει η μεγάλη γκαλερί, μια τετραώροφη βιτρίνα 18 μέτρων με πάνω από 800 εκθέματα. Θα δεις το μονοθέσιο του θρυλικού Σκοτσέζου οδηγού Jackie Stewart.
Πότε να πας
Μαραθώνιος Εδιμβούργου 26-27 Μαΐου
Fringe Festival 3-27 Αυγούστου
Το άλλο Εδιμβούργο
Γκρεϊφράιαρς Μπόμπι Άγαλμα και παμπ επί της οδού George IV Bridge. Η ιστορία ξεκινάει τον κρύο χειμώνα του 1853. Ο κηπουρός Τζον Γκρέι έφθασε στο Εδιμβούργο με τη σύζυγό του και γιο του. Έψαξε για δουλειά, αλλά δεν βρήκε τίποτε λόγω και της ηλικίας του - ένας 40χρονος ήταν πολύ ηλικιωμένος στη Σκοτία του 1850. Έγινε νυχτοφύλακας στην αστυνομία του Εδιμβούργου. Του έδωσαν επίσης ένα σκύλο φύλακα - πρώτα ένα κόλεϊ και μετά ένα κουτάβι σκάι τεριέ που το έλεγαν Μπόμπι. Κάθε μέρα περπατούσαν μαζί στους πλακόστρωτους δρόμους. Ο Γκρέι προσβλήθηκε από φυματίωση και πέθανε. Ετάφη στο κοιμητήριο της εκκλησίας του Γκρεϊφράιαρς.
Η χήρα του εγκατέλειψε την πόλη. Όχι ο Μπόμπι. Έζησε δίπλα στον τάφο του αφεντικού του για 14 χρόνια. Όταν ο σκύλος πέθανε, η συγκινημένη από την ιστορία βαρόνη Αντζέλια Μπαρντέτ - Κουτς ζήτησε από το Συμβούλιο του Εδιμβούργου την άδεια να φτιάξει μια κρήνη με το άγαλμα του σκύλου.
Oxford Bar Το στέκι του συγγραφέα των αστυνομικών μυθιστορημάτων Ίαν Ράνκιν και του ήρωά του, επιθεωρητή Ρέμπους. Και οι δύο συχνάζουν στο ίδιο μπαρ, όπως μας είπε ο Ράνκιν: «Το Oxford Bar είναι μικρό και φτηνό, σαν μια αναπαράσταση του “κρυμμένου Εδιμβούργου”, αυτού του Εδιμβούργου που οι επισκέπτες δεν μπορούν να δουν πάντα. Είναι φιλόξενο και αφτιασίδωτο, μόνο μπίρα, ουίσκι και συζήτηση. Με χαλαρώνει, όπως και τον Ρέμπους».
Γοργόνα του Leith στο λιμάνι του Εδιμβούργου. Πάνω στο κανάλι είναι η παμπ Mermaid: φιλική, ολόφρεσκα θαλασσινά και δικιά της μπίρα.
The Scotch Malt Whiskey Society Παράδεισος για τους λάτρεις του malt σε ένα πανέμορφο κτίριο γεωργιανής εποχής. Οι master blenders του οίκου επιλέγουν τις καλύτερες παρτίδες από μικρά αποστακτήρια malt ουίσκι και τα δίνουν μόνο στα μέλη τους. Υπάρχει, ωστόσο, κάρτα μέλους μιας μέρας που δίνει τη δυνατότητα και στον τουρίστα να μυηθεί στην κοινότητα του malt (Queen Street 28).
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
17°
