Ένα καλοκαίρι πριν μερικά χρόνια, πήρα ένα ταξί και πήγα στο Ναύπλιο. Από τότε μάλιστα, τα ραδιοταξί «Ενότητα» μου στέλνουν ανελλιπώς ευχητήριες κάρτες, Χριστούγεννα, Πάσχα και όποτε λήγει η συνδρομή μου. Περνούσα ζόρικα, και το Ναύπλιο πάντα μου ενέπνεε την αίσθηση καταφύγιου. Κανείς δεν θα σε βρει εκεί, μόνο η ιστορία. Αργότερα θα διαπίστωνα ότι σε βρίσκουν και όλοι οι ηθοποιοί που παίζουν – ή δεν παίζουν αλλά πάνε για εκδρομή, στην Επίδαυρο.
Το καταφύγιό μου ήταν ένα παλιό πέτρινο σπίτι ενός εγκάρδιου φίλου, χαμένο μέσα σε πορτοκαλεώνα, κάτω από το βουνό. Όλες οι πόρτες και τα παραθυρόφυλλα ήταν ανοιχτά, παντού έβλεπες να κινούνται ελαφρά με τον αέρα λινές, λευκές κουρτίνες. Περπατούσαμε ξυπόλυτοι στις βρεγμένες πλάκες, ποτίζαμε όλη την ώρα σαν επίμονοι κηπουροί. Μαζί μας είχαμε μία γάτα, ένα σκύλο κι ένα γαϊδούρι – το τελευταίο, δεν θυμάμαι γιατί. Ο Γ. με άφηνε να κοιμάμαι παραπάνω τα πρωινά, με την αλληλεγγύη που μόνο παλιοί συνεργάτες, ξενύχτηδες μπορούν να έχουν αναμεταξύ τους. Κι εγώ χαζοκοιμόμουν στην πελώρια ησυχία. Αραιά, μπορεί να ακουγόταν ένα μηχανάκι να περνάει από τα τρίσβαθα, έξω, πέρα από τον κήπο του Παραδείσου. Κάτω στην κουζίνα, άκουγα τσίκι τσίκι, το κουταλάκι στο μπρίκι του καφέ, τον Γ. να ανάβει τσιγάρο, μετά ένα τρίξιμο καρέκλας ενώ σε πρώτο πλάνο το βουητό μιας μέλισσας έξω από το κουφωμένο, μπλε πατζούρι μου. Άκουγα τα αρώματα των δέντρων να οργιάζουν, έμπαιναν από παντού, όπως και το φως που μπούκαρε, έσκαγε να ανέβει στο δωμάτιο, σκαρφάλωνε από κάτω στην ξύλινη μικρή σκάλα σαν σαπουνάδα που άφρισε.
Πήγα για ένα σαββατοκύριακο και έμεινα δεκαπέντε μέρες. Ο μύθος «του σαββατοκύριακου» είναι ένα ψέμα, αυτή η μικρή ευκολία που επιτρέπουν στον εαυτό τους οι υστερικοί Αθηναίοι – ότι η ελευθερία τους είναι μόνο ένα βήμα μακριά κι άλλο ένα βήμα η επιστροφή τους στην ασφάλεια της κόλασης. Ακόμα καλύτερα αν συνδυάζεται και με τον τίτλο της «ερωτικής πόλης» που επίμονα προσδίδουν οι ελαφρότατοι ταξιδιωτικοί πράκτορες στο Ναύπλιο – καμία σχέση βέβαια με τον ερωτισμό της Θεσσαλονίκης, που έχει πλέον σταμπαριστεί οδυνηρά από το-κάτι-από-Κανάκη.
Κι εσείς, αν είχατε να διαλέξετε πού θα πάτε με το δεσμό σας για σαββατοκύριακο, Ναύπλιο θα διαλέγατε. Ακόμα καλύτερα αν ήταν και παράνομος. Τόσες ελληνικές ταινίες στα 70s δεν μπορεί να έκαναν λάθος. Ήσουν στο Xenia, άνοιγες την μπαλκονόπορτα να δεις το Μπούρτζι και έβρισκες την Έλενα Ναθαναήλ ασπρόμαυρη, να κάθεται μελαγχολική και πάρα πολύ πλούσια, στα φερ-φορζέ της βεράντας. Εδώ δεν θα μας βρει κανείς, αγάπη μου.
Για όσους όμως πέρασαν τον πρώτο έρωτα, τα δρομάκια τ’ Αναπλιού είναι ένας γοητευτικός λαβύρινθος γεμάτος κρυψώνες και βαριά, ελληνική ιστορία μεγαλύτερη από ένα γουικέντ. Κτίρια φράγκικα, ενετικά και νεοκλασικά είναι στριμωγμένα κομψά το ένα δίπλα στο άλλο, σαν ράφια ιδανικής βιβλιοθήκης που κρύβει θησαυρούς. Ανάμεσά τους, μικρές πλατείες, συγκινητικά οθωμανικά συντριβανάκια, μνημεία και καταπράσινες νησίδες πάρκων. Ανοίγεις μια πόρτα και βρίσκεσαι σε ίχνη διαφορετικού κατακτητή κάθε φορά, επαναστάσεις, μύθους, σπίτια καπεταναίων που τώρα είναι boutique hotels, υπέροχες κάμαρες ή αποθήκες, παλαιοπωλεία που είναι και μπαρ, δωμάτια με κεχριμπάρια και ολομέταξες φούντες, προσευχές και αμανέδες χαμένων αιώνων. Όπου και να κοιτάξεις, βρίσκεις θραύσματα από ιστορίες. Μέσα στον τοίχο του Άγιου Σπυρίδωνα υπάρχει εντοιχισμένη σε γυάλινη προθήκη η σφαίρα που δολοφόνησε τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας Καποδίστρια, το 1831.
Το Ναύπλιο υπήρξε προσωρινή έδρα της επαναστατικής κυβέρνησης και πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους (1828) μέχρι το 1834 που μεταφέρθηκε στην Αθήνα. Η Αθήνα τότε ήταν ένα αραιοκατοικημένο λασποχώρι, κάτω από τη σκιά του Παρθενώνα. Όταν ο Καποδίστριας ίδρυσε το Γενικόν Ταχυδρομείον του κράτους, ο ταχυδρόμος πήγαινε από το Ναύπλιο στην Αθήνα, ανέβαινε σε ένα βαρέλι κι άρχιζε να φωνάζει τα ονόματα παραληπτών των επιστολών. Εν περιπτώσει καθ’ ην δεν εμφανίζοντο οι αποδέκται, αι επιστολαί εκαίοντο επιτόπου.
Αν είχε παραμείνει πρωτεύουσα της Ελλάδας τότε το Ναύπλιο, μία πόλη με ιστορία ζωντανή και απτή μπροστά στα μάτια όλων, αντί για τον ξερότοπο της Αθήνας με ιστορία χαμένη τόσο βαθιά μέσα στο χρόνο που οι ταλαιπωρημένοι καράβλαχοί της δεν την ένιωθαν παρά μόνο σαν μία επιβλητική, αν και κατακρεουργημένη Ακρόπολη, τότε ίσως να είχαμε εξελιχθεί σε λίγο καλύτερους Έλληνες. Έτσι κι αλλιώς, Πλατεία Συντάγματος για αγανακτισμένους υπάρχει και στις δύο πόλεις.
Το Ναύπλιο, όμως, γλίτωσε. Τώρα, σαν ένα «αμαρκόρντ», προβάλλει τις σκηνές που το χαρακτηρίζουν: κόσμος περπατάει κρατώντας βιβλία στα χέρια του, μία αγέλη ποδηλάτων περνάει απαλά από μπροστά σου, οδεύοντας προς την καλύτερη διαδρομή, στις όχθες του ποταμού Ερασίνου. Ή ορθοπεταλιάζει στην Πλατεία Τριών Ναυάρχων, με ποδήλατα που διαθέτει ο Δήμος δωρεάν για βόλτα. Ίσως να δεις τους Πυροσβέστες της πόλης να πανηγυρίζουν γιατί η υπηρεσία τους αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στο 1ο Καλλικρατικό Εργασιακό Τουρνουά 6x6, νικώντας τους Αστυνομικούς με 3-0. Σπουδαστές του Θεατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου, μπερδεύοντας το goth με το S/M και την απλή μαυρίλα της ζωής, να κάνουν παρέα με ζωγράφους που ζουν σε αποθήκες διδάσκοντας arte povera. Κυρίες με αλαφροΐσκιωτη κομψότητα που μοιάζουν εγγονές της Ραλλούς Μάνου σιγοπίνουν παγωμένο λιμοντσέλο στο Ελλάς, «το πρώτο εστιατόριο του ελεύθερου ελληνικού κράτους», στις ίδιες θέσεις που κατά καιρούς έχουν γονατίσει τα ντολμαδάκια «της γιαγιάς» ο Ωνάσης, ο Μαστρογιάνι, ο Αλέν Ντελόν με τη Ρόμι Σνάιντερ και ο Μικ Τζάγκερ. Λίγο πιο νωρίς, μία άλλη αγέλη, φιλοξενούμενα προσκοπάκια από την αδελφοποιημένη με το Ναύπλιο γαλλική πόλη Martignas-sur-Jalle, απολάμβαναν τα διάσημα, αυθεντικά σιτσιλιάνικα παγωτά της πόλης, στο Antica Gelateria Di Roma της Πλ. Φιλελλήνων.
Όλες σου τις θερμίδες μπορείς να τις κάψεις στο Ναύπλιο: ανεβαίνοντας τα 999 σκαλοπάτια στο επιβλητικό Παλαμήδι, το κάστρο που είναι γεμάτο πύλες και περάσματα, πανάρχαιους όγκους, σύμβολα «του Λιονταριού», μικρά κελιά-φυλακές (εδώ κλειδώσανε και τον Κολοκοτρώνη) και δεκάδες πενταήμερες από όλη την Ελλάδα που κάνουνε το κάστρο να μυρίζει κλεραζίλ και μαυροδάφνη. Κι εγώ στην πενταήμερη τα είχα ανέβει.
Τώρα, δεν κατεβαίναμε συχνά στην πόλη. Μόνο καμιά βόλτα με τη μηχανή, περνώντας μπροστά –just checking– από τα ολάνοιχτα κλαμπ της παραλίας και του περιφερειακού. Μπιτ, τατουάζ, μπιροφραπόγαλα. Όπως Αθήνα.
Αλλιώς, καθόμασταν στις δροσιές και στα σκοτάδια και διηγούμασταν, με τους Επιδαύριους επισκέπτες του φεστιβάλ, ιστορίες από τα παρασκήνια και διάσημα σαρδάμ. Μέχρι που ξεπαγιάζαμε, στο πρώτο φως. Καλά, πότε ήρθε κιόλας ο Σεπτέμβρης;
Σήμερα, ο Γ. μου ξαναείπε. Άντε, ξεκούνα, έλα, τι περιμένεις; Κάτσε, να οργανωθώ του απάντησα. Εννοούσα ότι δεν θέλω να πάω για δεκαπέντε μέρες. Θέλω για πάντα. Αρκεί βέβαια να λήξει και η απεργία των ταξί.
ΔΟΚΙΜΑΖΟΥΜΕ
• Παραδοσιακό «κολοκοτρωνέικο» (χοιρινό στο τηγάνι με δεντρολίβανο).
• Χειροποίητα ζυμαρικά «γκόγκες». Με καυτό βούτυρο και τριμμένη μυζήθρα.
• Ούζο Σέρτικο και Σπέσιαλ.
• Τσίπουρο & λικέρ μαστίχα.
• Ονειρικό λικέρ από βύσσινα της Αρκαδίας.
«Ριγέ λουκουμάδες», φρεσκοτηγανισμένοι και περιχυμένοι με λευκή πραλίνα και σοκολάτα.
• Παλιά, στην παραλία της Καραθώνας, υπήρχε ολόκληρη «σέχτα» αφοσιωμένων που κρατούσαν το μέρος μυστικό. Ακόμα και νεκρό λέει είχαν κουβαλήσει ένα φίλο τους, για να πιουν εκεί μαζί του το τελευταίο ποτήρι.
• Πριν λίγες μέρες, στο Τολό, ψαράς βρήκε στη θάλασσα παμπάλαιο γυάλινο μπουκάλι. Το άνοιξε μπροστά σε μάρτυρες, και βρήκε μήνυμα με το γραφικό χαρακτήρα του Κολοκοτρώνη. Τώρα, ένας από τους αυτόπτες μάρτυρες κυκλοφορεί στις καφετέριες και δείχνει τις φωτογραφίες-ντοκουμέντο μέσα από το κινητό του.
• Τις τελευταίες μέρες, βοσκοί της περιοχής Λευκάκια είπαν πως είδαν έναν πύθωνα να κυκλοφορεί ανάμεσα στα μνήματα στο νεκροταφείο της περιοχής.
• Στο Ναύπλιο έχουν εμφανιστεί ΑΤΙΑ, στη δεκαετία του ’90. Ασημί, σε σχήμα αχλάδι.
ΜΙΚΡΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ
• «Ερωτικός περίπατος»: ο γύρος της Αρβανιτιάς. Πλακόστρωτος πεζόδρομος σύριζα στην Ακροναυπλία, με άγρια βράχια πάνω από κρυστάλλινα πράσινα νερά και κρεμαστές φραγκοσυκιές.
• Το ένα από τα δύο παραδοσιακά τζαμιά του 16ου αιώνα της Πλατείας Συντάγματος είχε λειτουργήσει σαν κινηματογράφος (Τριανόν) και σήμερα στεγάζει το Δημοτικό Θέατρο της πόλης.
• Στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου του 16ου αιώνα υπάρχει τοιχογραφία, εξαιρετικό αντίγραφο του Μυστικού Δείπνου του Λεονάρντο ντα Βίντσι. Πιθανολογείται πως πρόκειται για έργο κάποιου μαθητή του.
• Οι Ενετοί ονόμαζαν το Ναύπλιο «Νapoli di Romagna» («Νεάπολη της Ελλάδας»).
ΠΑΩ ΝΑΥΠΛΙΟ
Οδικές συγκοινωνίες:Από Αθήνα με λεωφορεία του ΚΤΕΛ για Ναύπλιο.
Σιδηροδρομικές συγκοινωνίες: Από Αθήνα για Άργος.
Ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες: Από Πειραιά για Ερμιόνη.
Με ιπτάμενα δελφίνια από τον Πειραιά για Ερμιόνη, για Πόρτο Χέλι, για Τολό και Ναύπλιο.
Χτισμένο με σεβασμό στην κουλτούρα και την αρχιτεκτονική της περιοχής, το πολυτελές αλλά και διακριτικό αυτό ξενοδοχείο θα σας παρέχει τη δυνατότητα baby sitting και γιατρού, να κάνετε την πρώτη βουτιά της ημέρας στην όμορφη πισίνα του και να δοκιμάσετε γεύσεις ελληνικής και μεσογειακής κουζίνας στο εστιατόριό του. Amalia Hotels θα βρείτε επίσης στην Αθήνα, στους Δελφούς, την Καλαμπάκα και την Ολυμπία. Κεντρικό τμήμα κρατήσεων: 210 6072.000, email: info@amaliahotels.com.
Πολυτελής και άνετη διαμονή, με τα δωμάτια να είναι εξοπλισμένα με όλες τις σύγχρονες ανέσεις (τηλεόραση, κλιματισμό, ίντερνετ κ.λπ.) και τα μπάνια να διαθέτουν χαμάμ και jacuzzi. Υψηλής αισθητικής είναι και το bar δίπλα στο lobby, αποτελώντας ένα ξεχωριστό σημείο συναντήσεων. Δυνατότητα και για ενοικίαση αυτοκινήτου.
Στην καρδιά της παλιάς πόλης, στεγάζεται σε ένα ιστορικό, ριζικά αναπαλαιωμένο κτίριο. Διαθέτει δίκλινα δωμάτια (και μια σουίτα), με φινετσάτα έπιπλα, ξύλινα πατώματα και ζωγραφισμένες οροφές, όλα τους σχεδιασμένα με στόχο τη χαλάρωση του επισκέπτη.
Οι ντόπιοι το προτιμούν για τα ποιοτικά προϊόντα, τις μεγάλες, χορταστικές μερίδες και τις πολύ καλές τιμές. Ένα εστιατόριο μοντέρνα διακοσμημένο, που εκτός από τις κλασικές ελληνικές γεύσεις θα σας κάνει και πολλές ακόμα προτάσεις όπως fish & chips, αυθεντικά αμερικάνικα burgers με κρέας μοσχαριού Black Angus, hot dogs και μεξικάνικες πίτες.
ΣΑΒΟΥΡΑΣ,Μπουμπουλίνας 79, Ναύπλιο, 27520 96193
Ψαροταβέρνα που φροντίζει πάντα να προσφέρει ποιοτικά πιάτα και φρέσκα ψάρια, που τα προμηθεύονται όλα από τις καθημερινές ψαριές. Με λιτή αλλά προσεγμένη διακόσμηση και μια «βιτρίνα» που θα σας δώσει μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει, σας προτείνουμε να δοκιμάσετε μια μακαρονάδα του ψαρά «γαρνιρισμένη» με καλοψημένες γαρίδες τεραστίων διαστάσεων. Πολύ νόστιμα, επίσης, είναι και τα γνήσια ελληνικά του πιάτα, μαγειρεμένα και σερβιρισμένα όλα με μεράκι, αλλά και οι θαλασσινοί του μεζέδες.
ΑΛΑΛΟΥΜ, Παπανικολάου 10, 27520 29883
Εστιατόριο με σπεσιαλιτέ του την ελληνική κουζίνα, με χορταστικά, μεγάλα πιάτα που βασίζονται σε «παράξενες» αλλά πάντα νόστιμες συνταγές. Δοκιμάστε φιλέτο κοτόπουλο με σος μάνγκο και γάλα καρύδας και δαμάλι γεμιστό με φρούτα και σος βερίκοκο.
ΚΗΠΟΣ,Εθνικής Αντιστάσεως 4, 27520 22978
Ζητήστε να σας δώσουν ένα από τα τραπεζάκια που βρίσκονται στην αυλή του – ευρύχωρη, λιτή και ζεστή. Aν ρωτήσετε τον σεφ θα σας προτείνει μοσχαράκι φιλέτο με διάφορες σος και ψαρονέφρι με μήλα και μυρωδικά.
Ευφάνταστο όνομα και ακόμα πιο ευφάνταστες γεύσεις, για ένα εστιατόριο που παρότι άνοιξε φέτος έχει ήδη αρχίσει να αποκτά φανατικό κοινό. Δοκιμάστε παϊδάκια, κοκορέτσι, κοντοσούβλι και πανσέτες, αλλά και τις νοστιμότατες πίτες του με καλαμάκι κοτόπουλο και χοιρινό – τις οποίες πρέπει να συνοδέψετε με χειροποίητες τηγανητές πατάτες. Ανοιχτό από το πρωί έως αργά το βράδυ, κάνει και delivery.
TONI MARTIN THE CACE BOUTIQUE, Αμαλίας 1, Ναύπλιο, 27520 24440, www.tonimartin.gr
Καθόλου άδικα, συστήνεται ως εργαστήρι γλυκών θαυμάτων. Πρόκειται για ένα μικρό, κομψό οικογενειακό ζαχαροπλαστείο, ψυχή του οποίου είναι η Toni Martin, η Αγγλίδα μητέρα του διαχειριστή της επιχείρησης Στέλιου Βασιλούδη, η οποία κατάφερε να κάνει πολύ γρήγορα γνωστά τα αμερικανικού τύπου γλυκά της, όπως είναι τα διάσημα cupcakes, αλλά και τα cookies, τα brownies, τα cheesecakes και τις τάρτες. Ζαχαροπλαστείο Toni Martin λειτουργεί και στην οδό Δροσίνη 11, Κηφισιά, 210 8086.506
All day χώρος ιδιαίτερης αισθητικής, με εξαιρετικής ποιότητας καφέ, μοναδικές ποικιλίες τσαγιού και μια μεγάλη ποικιλία από μπίρες, κρασιά και ποτά. Το Circulo Cooperativa «ακούει» ethnic μουσικές, αγαπάει τις εκθέσεις και διαθέτει μια εναλλακτική βιβλιοθήκη. Να θυμάσαι ότι στις 8 Ιουλίου είχε τα 8α γενέθλιά του αλλά θα τα γιορτάσει στις 25 Αυγούστου στην παραλία της Καθαρώνας, με προσκεκλημένο τον Θανάση Παπακωνσταντίνου – με ελεύθερη είσοδο.
ΣΟΚΑΚΙ CAFÉ, Εθνικής Αντιστάσεως 8, 27520 26032
Πίσω από την πλατεία Συντάγματος, ριζικά ανακαινισμένο μετά από 22 χρόνια λειτουργίας, αποτελεί τόπο συνάντησης όλων των Ναυπλιωτών αλλά και όσων… ξέρουν κάτι παραπάνω. Φημίζεται για τις extra large κρέπες του, ενώ στον κατάλογό του προσέθεσε και κάποια πιάτα, όπως ριζότο, burgers, σαλάτες, φιλέτο σολομού με λαχανικά κ.ά. Όσο για τα μουσικά του ακούσματα, αρνείται επιμόνως οτιδήποτε mainstream, επιμένοντας σε μουσικές 60s, 70s και 80s.
ΑΓΟΡΕΣ - ΠΡΟΪΟΝΤΑ
ΕΥ ΖΕΙΝ COLLECTOR’S ART GALLERY, Εθνικής Αντιστάσεως 10, 27520 47284, www.cag.gr
Γκαλερί με εκθέματα της ευρωπαϊκής, αμερικανικής και ασιατικής τέχνης. Με συλλογές από πορσελάνες, γραμματόσημα, χρυσά και ασημένια νομίσματα και πολλά άλλα συλλεκτικά είδη αλλά και πίνακες, έργα σε χαρτί και γλυπτά σημαντικών καλλιτεχνών του χθες και του σήμερα. Μη διστάσετε να ζητήσετε συμβουλές και καθοδήγηση για να δημιουργήσετε από την αρχή τη δική σας συλλογή.
ΚΟΜΠΟΛΟΓΑΔΙΚΟ,Σταϊκοπούλου 1, 27520 29841
Ο παράδεισος του κομπολογιού, με χάντρες άλλοτε παλιές και πολύτιμες από κεχριμπάρι, κοράλλι, ελεφαντόδοντο, κόκαλο, και άλλοτε καινούριες που αστράφτουν στο φως. Εδώ το κομπολόι αντιμετωπίζεται ως ένα πραγματικό έργο τέχνης, που είτε θα βρίσκεται στο δικό σας χέρι είτε θα αποτελέσει μια πολύ καλή λύση για δώρο. Να τσεκάρετε τα καινούργια κομπολόγια από μηλοκόραλλο, κόκαλο καμήλας και τεχνητές ρητίνες, ενώ μπορείτε να κάνετε και συνθέσεις επιτόπου, διαλέγοντας χάντρες, χρώματα και υλικά. Μπείτε στο www.kombologadiko.gr να δείτε πού ακριβώς βρίσκονται τα άλλα καταστήματα της αλυσίδας.
NAFPLIO BIKE BY NIKOLETA RAFAILIDI,Φλέσσα 4 (πίσω από το Ταχυδρομείο), 27520 97836, 27520 97837, www.nafplio-bike.gr
Οι καλοί δρόμοι του Ναυπλίου καθιστούν το ποδήλατο το ιδανικό μέσο για να ανακαλύψετε τις ομορφιές του – και στο Nafplio Bike μπορείτε να αγοράσετε ή να νοικιάσετε ένα ποδήλατο βουνού, δρόμου, πόλης, BMX, σπαστό ηλεκτρικό ή και παιδικό. Θα βρείτε επίσης είδη ένδυσης, αξεσουάρ και ό,τι άλλο χρειάζεστε, ενώ οι επαγγελματίες μηχανικοί του μπορούν να αναλάβουν την επισκευή του ποδηλάτου σας. Μέχρι να ανακαλύψετε τις δικές σας, ακολουθήστε αυτή την ποδηλατική διαδρομή: από την πλατεία της πλαζ Αρβανιτιάς κάντε αριστερά προς την παραλία Καραθώνα. Θα βγείτε σε ένα χωματόδρομο παράλληλα με την ακτή με φοβερή θέα. Δεκαπέντε λεπτά χαλαρή βόλτα να πας και άλλα τόσα να γυρίσεις.
140 χρόνια ιστορίας για την ποτοποιία Καρώνη. Ούζο, τσίπουρο και μαστίχα παρασκευάζονται όλα εξ αποστάξεως σε σύγχρονους χάλκινους αποστακτήρες, ενώ η ποτοποιία παράγει και εκλεκτό εκχύλισμα βύσσινου (λικέρ βύσσινο) με βύσσινα από την περιοχή της Αρκαδίας (τα προϊόντα της θα τα βρείτε σε Πελοπόννησο και Αττική). Αξίζει μια επίσκεψη στις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις της, όπου θα δοκιμάσετε τα προϊόντα της και θα ξεναγηθείτε στο μουσείο της όπου εκτίθενται έγγραφα, βιβλία, αντικείμενα της επιχείρησης από το 1870 και μετά.
Απολαυστικά καθημερινά κρασιά, εμπνευσμένες εμφιαλώσεις, αξέχαστες και σπάνιες χρονιές – όλα βασισμένα στο μεράκι του Γιώργου Σκούρα. Από το 2004 οι εγκαταστάσεις του Κτήματος Σκούρα, τις οποίες μπορείτε να επισκεφθείτε, βρίσκονται στο Μαλανδρένι, κοντά στο Άργος.
Μη χάσεις
Το Φεστιβάλ 2011 Άργους - Μυκηνών, που διοργανώνει η Κοινωφελής Επιχείρηση του Δήμου Άργους. Παραστάσεις: 3/8, «Οθέλλος», Αρχαίο Θέατρο Άργους. 10/8, Λυσιστράτη», Αρχαίο Θέατρο Άργους. 17/8, «Άμλετ», Αρχαίο Θέατρο Άργους. 21, 24/8, «Τα μεγάλα κορίτσια δεν κλαίνε», Αχλαδόκαμπος, Αγριλίτσα, αντίστοιχα. 27/8, «Βάκχες», Αρχ. Χώρος Μυκηνών. Συναυλίες: 12/8, Συναυλία με τη Μαριώ, Μύλοι. 25/8, Λ. Μαχαιρίτσας, Γ. Ζουγανέλης, Δ. Σταρόβας, Α. Κωνσταντόπουλος, Αρχαίο Θέατρο Άργους. Και με πολλές ακόμα παράλληλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Πληροφορίες: 27510 62143, www.newargos.gr, www.argos-tourism.gr, www.argosculture.gr
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
18°
