Χανιά

All weather προορισμός. Πόσο μάλλον καλοκαιρινός. Έζησα εκεί 6 χρόνια. Και η μετάβαση δεν ήταν απλή, ήταν όμως μαγική. Ίσως και ιδανική. Από την Καλιφόρνια στα Χανιά… Τα αγάπησα και με αγάπησαν. Αυτό ένιωσα. Αυτό νιώθουν και οι περισσότεροι που τα επισκέπτονται. Σαν να σε αγκαλιάζουν, σαν να σε φροντίζουν, σαν να σε καθησυχάζουν: δεν έχει μόνο δύσκολα η ζωή, έχει και όμορφα πράγματα και μέρη και ανθρώπους… Σαν τα Χανιά.

Στα Χανιά έχει απ’ όλα. Πόλη, θάλασσα, υπέροχη αρχιτεκτονική, γραφικές γωνιές, ενετικά τείχη, όμορφα χωριά, γλυκούς ανθρώπους. Και έχει και μια παλιά συνταγή μαγειρέματος… με υλικά αταίριαστα: η Ανατολή και η Δύση σε ένα πιάτο. Και όταν βλέπεις, γεύεσαι, αναπνέεις το αποτέλεσμα του μαγειρέματος, συνειδητοποιείς ότι τελικά τίποτα δεν είναι αταίριαστο. Ενετοί, Έλληνες και Τούρκοι άφησαν παντού τα σημάδια τους. Και σαν από θαύμα, τα σημάδια ενώθηκαν και δημιούργησαν μια εξαιρετική ζωγραφιά. Αυτά είναι τα Χανιά!

Η Νέα Πόλη γεμάτη ένταση και ζωή, φωνές και γνωστούς – όχι από παλιά, ίσως να τους γνώρισες και χθες, που σου φωνάζουν «Γεια σου, κοπέλι!» από το απέναντι πεζοδρόμιο. Πρωινή βόλτα στον Σήφη με τον ξυλόφουρνο. Που βγάζει τα καλύτερα παξιμάδια και ψωμί. Τι μυρωδιές! Η Κεντρική Αγορά γεμάτη χρώματα. Μια μεγάλη αγκαλιά για όσα παράγει ο τόπος της. Ζαρζαβατικά, τυριά, φρούτα… και γλυκούς ανθρώπους. Με μαγνητίζει. Θα ψωνίσω, κι ας μη μαγειρέψω… Οι συνοικίες των Ταμπακαρίων με τα παλιά βυρσοδεψεία δεν μου επιτρέπουν να ξεφύγω από την παράδοση, δεν με αφήνουν να τη δω σαν μια νέα, σύγχρονη πόλη. Και μου αρέσει. Περπατάω σε μια πόλη που δεν είναι πόλη, είναι σκηνικό… Είμαι ακόμα στην ίδια γειτονιά και το κύμα βρέχει τα πόδια μου, όσο κάθομαι στο μικρό τραπέζι γεμάτο ψάρι και θαλασσινά στο Θαλασσινό Αγέρι… Και την επομένη, που θα συναντήσω τα φιλαράκια, θα πάω στο Μεσογειακό μεζεδοπωλείο. Έτσι για αλλαγή και γιατί μ’ αρέσει.

Θέλω καφέ και ξέρω πού θα πάω… Οδηγώ στη γειτονιά της Χαλέπας, δεξιά και αριστερά με παρατηρούν αγέρωχες παλιές αρχοντικές κατοικίες, παλάτια με αυλές και ψηλοί στιβαροί φοίνικες. Και ξέρω ότι έχω την ευκαιρία να μείνω σε ένα από αυτά. Στο παλιό αριστοκρατικό οίκημα που τώρα είναι ξενοδοχείο, στην Ανδρομέδα της γλυκιάς Νανάς. Φτάνω πάνω στο ύψωμα. Ο καφές με περιμένει σε ένα μπαλκόνι και από κάτω τα Χανιά μού προσφέρουν απλόχερα μια συγκινητική σκηνή… Υπέροχη θέα.

Άλλο σκηνικό, άλλο τοπίο, κι όμως είμαι ακόμα στα Χανιά... Η Παλιά Πόλη. Μια πόλη που περιτριγυρίζει το παλιό λιμάνι και εμένα μαζί. Βενετσιάνικο λιμάνι, ενετικά τείχη και ζωή. Πολλή ζωή. Πάντα παρατηρώ τις βόλτες των άλλων στην Παλιά Πόλη. Μεγάλοι άνθρωποι περπατάνε ήρεμα με το μυαλό τους γεμάτο αναμνήσεις, νέοι αγκαλιάζονται και γεμίζουν την ψυχή τους με νέες εικόνες… Ακόμα και οι τουρίστες δεν με ενοχλούν, σαν να τους σκεπάζει η αύρα του τόπου. Casa Delfino… και εδώ αγαπάω να μένω. Μια ενετική έπαυλη του 17ου αιώνα με απίστευτη ιστορία, γεμάτη αγάπη και έρωτα… Υπέροχα δωμάτια και σουίτες σχηματίζουν έναν κύκλο και μέσα του μια υπέροχη αυλή με έναν πανύψηλο κάκτο. Σαν γλυπτό… Έχω ραντεβού στην Αντιγόνη για ψάρι. Και εκεί χαίρεται ο ουρανίσκος μου. Διψάω. Θέλω να δροσιστώ και να δω πρόσωπα ιδιαίτερα, χαρούμενα, όμορφα, παρεΐστικα. Εκπληρώνω την επιθυμία μου στα Δυο Λουξ.

Απομακρύνομαι λίγο από την πόλη των Χανίων. Η θάλασσα με καλεί… Περίπου 10 χιλιόμετρα μακριά είναι το Μαράθι και η παραλία του. Αμμουδιά… Η θάλασσα εκεί, προστατευμένη από τα μελτέμια, είναι ήρεμη και πάντα μου κλείνει το μάτι… Βουτιές στα κρητικά νερά και μετά ψάρι στο μαγαζί του Πατρελαντώνη. Ή, λίγο πιο δίπλα, στου Λούκουλου.

Αυτό είναι το ωραίο. Τα Χανιά σού δίνουν απλόχερα τη θάλασσα, μα και το βουνό… Η ατμόσφαιρα δροσίζει σε μια καταπράσινη διαδρομή για να φτάσω στον Θέρισο. Ο Γιάννης στο Λημέρι μού έχει φτιάξει το καλύτερο απάκι και όχι μόνο. Γεμίζω την ψυχή μου από την αγνή και τρυφερή τρέλα των ντόπιων.

Ακόμα και στην επιστροφή, τα Χανιά μού δίνουν αγάπη. Στο δρόμο προς το αεροδρόμιο, στις Κορακιές, είναι η Νυχτερίδα, το πρώτο μαγαζί που δούλεψα, που με εμπιστεύτηκε ο φίλος και πλέον αδερφός μου Μπάμπης Μαστορίδης. Εκεί ικανοποιείς δύο αισθήσεις: τη γεύση και την όραση. Το ομορφότερο ηλιοβασίλεμα...

Τα Χανιά είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου… και ευτυχώς μεγαλώνει συνέχεια.

* Ο Δημήτρης Σκαρμούτσος είναι σεφ στο «Αλάτσι».