Μύκονος

Η Μύκονος των παιδικών και νεανικών μου χρόνων έχει μια γεύση ρομαντισμού, αυθεντικότητας, απλότητας και ξεγνοιασιάς. Τότε που οι παραλίες δεν ήταν γεμάτες από ξαπλώστρες κι εγώ περπατούσα παντού ξυπόλητη, με ξέπλεκα μαλλιά, περιτριγυρισμένη από φίλους, γέλια… και το απέραντο γαλάζιο.

Λίγα ξενοδοχεία, καθόλου αυτοκίνητα, καθόλου βίλες με πισίνες, λίγα μαγαζάκια, η ταβέρνα του Φούσκη. Βραδιές μαγικές, η φιλία και οι έρωτες έδιναν και έπαιρναν, και τα μελτέμια μάς θύμιζαν πως οι Θεοί μάς κοιτούν στοργικά.

Η υψηλή κοινωνία μπερδευόταν με καλλιτέχνες, μποέμ, διεθνείς αστέρες του σινεμά, όλοι λικνιζόμενοι στο ρυθμό της ντίσκο στα clubs του γιαλού.

Η Άννα Βέλτσου αγκαζέ με τον Gianfranco Ferre, αρχοντική και σικ μέσα στα υπέροχα καφτάνια της, διέσχιζε τα απογεύματα το γιαλό. Η Μαρουλίνα στο σπίτι της στην πόλη έφτιαχνε με τα χέρια της αριστουργήματα. Περνούσα συχνά να τη χαιρετήσω και να τα θαυμάσω, γοητευμένη από το στιλ και τη δημιουργικότητά της.

Θυμάμαι επίσης το χαρισματικό Pierro Aversa, τον Nicky με την Γκίκα Φιλίνη – τι ωραίο ζευγάρι! Τον Κώστα Ζουγανέλη, πάντα όμορφο και κεφάτο στις Μούσσες, και τον Μάκη του Remezzo.

Τον Άγγελο Δρούλια με τη μακριά του χαίτη, original και αrtistic, αγαπημένος φίλος όλων μας, μικρών και μεγάλων… ο απόλυτος bohemian.

Θυμάμαι τον Μπάμπη, τότε πρωτοάνοιξε το μπαρ Ibiza, όπου γινόταν της τρελής, τη Βεγγέρα του αξέχαστου Johny Reed και μετά των αδελφών Θεοδωρόπουλου, νυν Καίσαρη. Τον Billy Bo, τον Δημήτρη Ζούρντο, που με κυνηγούσε συνέχεια να με βάψει και να με στολίσει, τον Δημήτρη Μάο, τις εκδρομές με τα πικ-νικ στα νησιά της Δήλου με τις ψαρόβαρκες, τα φώτα κάτω από την πανσέληνο στις παραλίες της Ελιάς, της Παράγκας, του Πάνορμου, του Αγίου Σώστη… Τον Μιχάλη Χερέτη, κλασική φιγούρα του νησιού. Τη Ρένα της Φτελιάς, τον Νικόλα στην Παράγκα, τον Χρύσανθο-hippy style… τι και ποιον να πρωτοθυμηθώ...

Αχ, ωραίες αναμνήσεις.

Συγνώμη! Ξέχασα να σας πω το καλύτερο. Παντρεύτηκα τον καλό μου, τον Χρήστο Καρβούνη, στη Μύκονο, στον αγαπημένο μου Άγιο Σώστη, τον Αύγουστο του 1997, φορώντας κόκκινο φουστάνι με μυκονιάτικα σανδάλια. Είχε φεγγάρι και φυσούσε πολύ. Μετά το γάμο στο προαύλιο του ναού χορέψαμε νησιώτικους χορούς, τα όργανα έπαιζαν και ο Θεός Διόνυσος χαμογελούσε ευχαριστημένος.

* Η Calliope είναι φωτογράφος (www.calliope.com)