Αμοργός

Δεν ξέρω αν είναι η μοναδική μεταφυσική της γοητεία, η εκπληκτική της ατμόσφαιρα ή η διάχυτη, ιδιαίτερη ενέργειά της, που με  παρέσυραν από την πρώτη στιγμή, κάνοντάς με να νιώσω ότι ανήκω εκεί. Πάντως, κάποιοι μιλάνε για την ύπαρξη «μαγνητικών πεδίων» στο νησί.  Άλλωστε, η παρουσία της Αμοργού στις σελίδες της Ιστορίας χρονολογείται από την 4η χιλιετία π.Χ.

Αγαπημένος προορισμός για τους φανατικούς του εναλλακτικού τουρισμού, και για όσους έχουν βαρεθεί το lifestyle και τις mainstream διακοπές, η Αμοργός, στην καρδιά του Αιγαίου, προσφέρει εντυπωσιακά φυσικά τοπία, ψηλές απόκρημνες πλαγιές, γραφικούς ορμίσκους, κρυφές, μικρές παραλίες για μπάνιο, αλλά και πεζοπορία σε περιπατητικές διαδρομές, yoga, εξερεύνηση του πανέμορφου βυθού, βόλτες με καΐκια σε ερημικές παραλίες.

Για μπάνιο στην Καλοταρίτισσα, γιατί είναι αβαθής και απάνεμη.  Στη Λεβρωσσό για γυμνισμό, στην Αιγιάλη και την Αγία Άννα του Λικ Μπεσόν, γιατί τα νερά έχουν το χρώμα της ακουαμαρίνας, στον Μούρο για τις δύο υποβρύχιες σπηλιές του. Με το βαρκάκι από τον Άγιο Παύλο στο ακατοίκητο νησάκι της Νικουριάς, όπου βλέπεις τον πολύχρωμο πυθμένα σε όλη τη διαδρομή. Στα Θολάρια, τη Λαγκάδα, τον Ποταμό, τη Χώρα, την Αρκεσίνη για γραφικούς ανεμόμυλους, ενετικά κάστρα, στενά, πλακόστρωτα σοκάκια με γλάστρες, λουλούδια, φοινικόδεντρα.

Η Χοζοβιώτισσα, ένα βυζαντινό, αρχιτεκτονικό τόλμημα, πολυώροφο, επιβλητικό και απρόσβλητο, προκαλεί δέος. Θα στριμωχτείς στη στενή της είσοδο και μέσα από τον περίπλοκο, εσωτερικό χώρο της, θα φτάσεις στο καθολικό, όπου η εικόνα της Παναγίας, ιερό κειμήλιο, σώζεται από την εποχή της εικονομαχίας. Στο αρχονταρίκι, θα σε κεράσουν λουκούμι και το καλύτερο ρακόμελο του νησιού.

Οι Αμοργιανοί αρνήθηκαν να ακολουθήσουν το ρεύμα του μαζικού τουρισμού, εξακολουθούν να είναι αγρότες, κτηνοτρόφοι, ψαράδες. Φιλικοί κι εγκάρδιοι, έχουν κοτσίδα και είναι αλλού. Στα Θολάρια, τα βράδια στα φιλόξενα ουζερί, οι παρέες μπερδεύονται τραγουδώντας,  συνοδεύοντας ντόπιους μουσικούς με βιολιά και λαούτα. Την ίδια ώρα, οι παπάδες στην αυλή της εκκλησίας, κρατώντας τα ράσα ψηλά, παίζουν ποδόσφαιρο με τα παιδιά.

Η φιλοξενία αυθεντική, με ντόπια ρακόμελα, μαγευτικά ηλιοβασιλέματα στο Αιγαίο, μουσικές.  

* Η Χρύσα Βέργη είναι ζωγράφος