Θράκη 2011

Η γέφυρα του Νέστου είναι η δίοδος, το πέρασμα, το σύνορο που, αφού το πατήσεις, πιάνεις Θράκη. Ο αέρας, οι μυρωδιές, τα χρώματα του τοπίου αλλάζουν. Μια άπλα κι ένας ατέρμονος ορίζοντας μοιάζουν με πίστα, όπου το ράλι των αισθήσεων μπορεί να αναπτύξει υπέρμετρες ταχύτητες, τα μάτια-συνοδηγοί να κιαλάρουν απίστευτης ευκρίνειας κι ομορφιάς τοπία, ανθρώπους, συνήθειες και πολιτισμό. 

Στο δρόμο για Κομοτηνή, ο ποταμός Νέστος γίνεται Κόσυνθος και η Ξάνθη με την Παλιά της Πόλη είναι η πρώτη σου στάση-μύηση σε αυτή τη γη, μυστήρια αλλά και φιλόξενη, απέραντα ανοιχτή αλλά και με συγκεκριμένα passwords, που αν δεν τα κατέχεις, δεν θα την καταλάβεις. Η Θράκη δεν είναι μόνο μια ομορφιά κι ένα καλλιεπές φυσικό τοπίο, είναι ένα state of mind. Μισή ώρα μετά την Ξάνθη, μιναρέδες και αυτοκίνητα υβριδικής τεχνολογίας διασταυρώνονται στους δρόμους με ελληνικές σημαίες, εκκλησίες και φουγάρα εργοστασίων. Στο δρόμο για τον Ίασμο προσπερνάς κάμπους και τρακτέρ John Deer, αποθήκες σιτηρών και ραδιόφωνα που παίζουν Onirama και Lady Gaga. Μουσουλμάνες με παραδοσιακές φορεσιές και νεολαίους με αστραφτερά στρας μπλουζάκια. 

Η Θράκη είναι το μέρος που γεννήθηκα. Την απόσταση Ξάνθη-Κομοτηνή την ξέρω απέξω κι ανακατωτά. Ξέρω να αναγνωρίζω τις φυλές, τους χριστιανούς, τους Πομάκους, τους μωαμεθανούς, τους πρόσφυγες, τα χαρμάνια των αθίγγανων και των παλιννοστούντων, καμιά φορά κάνω πλάκα στον εαυτό μου και του λέω «δικέ μου, ποια Νέα Υόρκη, εδώ είναι ο διαπολιτισμός σε όλο του το μεγαλείο, εδώ είναι το ταξίδι». 

Κάθε που πιάνω Κομοτηνή και το έχω πει σε φίλους μου Αθηναίους, οι παραγγελίες πέφτουν σύννεφο. «Να μας φέρεις υφαντά και σουτζούκ λουκούμια, σιροπιαστά γλυκά και ξηρούς καρπούς». Κανένας δεν μου λέει να του φέρω πέτρες και χώμα από τα βουνά της Ροδόπης, φτερά που άφησαν ξωπίσω τους οι ερωδιοί του Πόρτο Λάγος, σε πλαστικές σακούλες να φυλακίσω λίγο νερό από τη Βιστονίδα ή την ιδιαίτερη αλμύρα που έχουν τα νερά και η άμμος στο Φανάρι. 

Οι Αθηναίοι έμαθαν τον κομοτηναίικο πατσά από το έργο των Κεχαΐδη-Χαβιαρά «Με δύναμη από την Κηφισιά». Αν έχουν κάνει φοιτητές στη Νομική ή τα ΤΕΦΑΑ, τη Φιλολογία ή τις Παρευξείνιες Γλώσσες και τις Κοινωνικές Επιστήμες, νοσταλγούν το αφράτο ψωμί του φούρνου «Σούλι», ωραία είναι όλα αυτά, αλλά η Θράκη, η Ξάνθη, η Κομοτηνή, η Ροδόπη, η γη μου, είναι κάτι περισσότερο από γκουρμεδιές και ξεγνοιασιές. Είναι τρέλα, είναι καημός, είναι γλυκιά ζωή αλλά και αιώνια ανησυχία αυτός ο τόπος επιτέλους να εκραγεί υπέρλαμπρα στο ελληνικό, το βαλκάνιο κι όλο το παραπέρα σύμπαν. 

Την Κομοτηνή τη λατρεύω, κι ας βλέπαμε κάθε φορά ως ξανθιώτικη ομάδα μπάσκετ Ερμογένης τον Γκόλαντα του Α.Ο.Κ. να καρφώνει ανηλεώς τα ταμπλό μας και το σκορ να είναι τραγικώς υπέρ τους. Γιατί ήξερα ότι μετά τον αγώνα θα ακούγαμε εξαίσιες μουσικές και θα στήναμε τρελό γλέντι στο «Follie Follie», περιώνυμο μπαρ, που όλως τυχαίως μετά από χρόνια το πήρε ο κύριος Μπόμπολας, πλέι μέικερ του Γκόλαντα και παιχταράς επίσης. Γι’ αυτό λάτρεψα και τη ματιά του Παναγιωτόπουλου στο «Αυτή η νύχτα μένει». Το ΚΤΕΛ που παίρναμε για να πάμε εκεί, τα «κέντρα διασκεδάσεως» καλή ώρα όπως το «Στορκ», την πλατεία, τους μαχαλάδες, τα μπουγατσατζίδικα και το δισκάδικο του Θανάση Γκαϊφίλια, που στα ντουζένια του παράτησε την πρωτεύουσα Αθήνα και διακτινίστηκε στη Θράκη. 

Όμως η Κομοτηνή δεν είναι μόνο αναμνήσεις, αλλά και παρόν, ζώσα εμπειρία, τρελή χαρά. Είτε είσαι ένας από τους 12.000 φοιτητές τού σήμερα, όπως ο Λαζόπουλος κάποτε, είτε ζεις μόνιμα εκεί και τις νύχτες συχνάζεις και το γλεντάς στο «Bel Air» ή το «Λούκι», το «Θέατρο» ή το «Avant Garde». 

Η έκθεση «Θράκη 2011» είναι μια καλή ευκαιρία για όσους ανέβουν πάνω, είτε ως εκθέτες είτε ως επισκέπτες, να γνωρίσουν το άρωμα αλλά και τη μενταλιτέ αυτής της πόλης, που είναι πατρίδα και του συγγραφέα Μισέλ Φάις, που ουσιαστικά στην «Αυτοβιογραφία ενός βιβλίου» τη βιογράφησε. Που είναι η πόλη των Βαλκανατόλια, ενός μουσικού σχήματος που μιξάρει ανατολίτικους αμανέδες και ελληνικά δημώδη σε ένα χαρμάνι μοναδικό. Χριστιανοί και μωαμεθανοί μουσικοί, ρέιβ μοντερνιά, σκέτο πολυεργαστήρι. Ίσως γι’ αυτό το στοίχημα του Μεγάρου Πολιτισμού της Κομοτηνής τώρα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Ένας χώρος υπέρτατης πολιτιστικής, ακουστικής, αισθητικής και αρχιτεκτονικής προδιαγραφής, καθ’ όλα έτοιμος να παράξει πρόγραμμα αλλά και να συνδεθεί με τα δύο Μέγαρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, μπορεί εν μία νυκτί να κωδικοποιήσει όλες τις αξίες και να ενώσει όλες τις φυλές σε μια λαμπρή πολυπαραγωγή. 

Η έκθεση «Θράκη 2011» είναι η ευκαιρία σου, αν ροβολήσεις κατά τα μέρη μας, να χαζέψεις την πλατεία και τον Πύργο του Ρολογιού που τις νύχτες φέγγουν σαν διαμάντι. Να γυροφέρεις στους μαχαλάδες όπου ακόμα μοστράρουν και γυαλίζουν τα μπακίρια. Στην πιάτσα των ταξί ψάξε να βρεις και τον ξάδελφό σου, που είναι φαντάρος σε ένα από τα φυλάκια του Ίσμαρου ή της Μαρώνειας, κι επιστρέφει μετά τη γύρα στη βάρδιά του στα ραντάρ. Αν είσαι λίγο ενορατικός ή γνώστης των αιώνων, μπορείς να δεις σκηνές από τους Κίκονες να κερνούν κρασί στον Οδυσσέα καθώς γυρνά από την Τροία, ή να ακούσεις τον άγριο καλπασμό των σκυθικών αλόγων. Η Κομοτηνή προσφέρεται για να την «ακούσεις» στο φιζίκ και στο ωραίο. Γιατί είναι μνήμη αλλά και τώρα. 

Καλοκαιριάζει! Νύφες περιμένουν να παντρευτούν στο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου στο Πόρτο Λάγος και μετά να ξεσπάσει τρελό γλέντι στην ταβέρνα του «Κουφού». Τρελαμένοι με τον αγροτουρισμό διασχίζουν τα καπνοχώραφα, τον ξεχασμένο ορεινό οικισμό της Νυμφαίας, μελετούν την ιστορική και ιδιαίτερου ρυθμού παλιά Μητρόπολη. Καραβάνια αυτοκινήτων πάνε για Αλεξανδρούπολη και μετά ντογρού για weekend στη Σαμοθράκη. Η Κομοτηνή είναι κόμβος, έχει ζωή, μοιράζει και μοιράζεται. Η Κομοτηνή έχει πλάνο. Να γίνει ένα βαλκανικό σταυροδρόμι, να φωτοβολήσει, να γίνει πέρασμα, να μετουσιώσει σε πράξεις όλα αυτά που κάνουν τη Θράκη τόπο μοναδικό. 

Θράκη 2011

Ένα εκθεσιακό πανόραμα προϊόντων και ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων με βιομηχανικά και βιοτεχνικά προϊόντα, είδη λαϊκής τέχνης, γεωργικά μηχανήματα, αγροτικά προϊόντα, χαρτοποιία, τρόφιμα - ποτά, είδη και υλικά συσκευασίας, συσκευές και σκεύη οικιακής χρήσεως, έπιπλα, ενδύματα, αξεσουάρ, δερμάτινα είδη, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, fax, ταμειακές μηχανές, εκδόσεις και υπηρεσίες.

Πού: Διεθνές Εκθεσιακό Κέντρο Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, Κομοτηνή.

Διάρκεια: Από Πέμπτη 26 Μαΐου έως Κυριακή 29 Μαΐου.

Ώρες λειτουργίας: Πέμπτη & Παρασκευή 17.00-22.00, Σάββατο & Κυριακή 11.00-22.00.