Το 2002, ήμουν 20 χρονών φοιτήτρια εξωτερικού. Αποφασίζουμε λοιπόν με μια φίλη να πάμε σε κυκλαδίτικο νησί, πρώτη φορά και οι δυο μας διακοπές χωρίς γονείς. Από το πατρικό μου, σε μια δροσερή πόλη της Μακεδονίας, μπαίνω στο τρένο, ταξιδεύω νύχτα, έτσι ώστε να προλάβουμε το πλοίο για το νησί. Η φίλη μου προτείνει να περάσουμε όμως τη μέρα στην Αθήνα και να φύγουμε την επομένη, γιατί εντελώς συμπτωματικά θα πήγαιναν και οι γονείς της κάπου στις Κυκλάδες και θα μας πήγαιναν έτσι με το αμάξι στον Πειραιά. Δέχθηκα κι αυτό ήταν μέγα λάθος.
Αφού κοιμήθηκα εκείνο το βράδυ στο πάτωμα σε ένα άδειο δωμάτιο του σπιτιού των δικών της, επιτέλους επιβιβαστήκαμε στο πλοίο. Εν πλω, άρχισαν οι γονείς της όμως, τα «πώς θα είστε εκεί χωρίς αμάξι» κτλ και για να μην τα πολυλογώ μας ανακοίνωσαν ότι έκλεισαν και αυτοί τα εισιτήρια για το ίδιο νησί! Η φίλη μου δεν έδειξε να ενοχλείται επομένως κι εγώ δεν είπα τίποτα. Ευτυχώς συμφωνήσαμε να βρούμε δωμάτιο με τη φίλη μου στη Χώρα, ενώ οι γονείς της θα ψάχνανε για κάτι «πιο οικονομικό κι ας ήταν λίγο απόμερα», είπαν. Για πότε έχουν κάνει τηλέφωνο στην κόρη τους και βρισκόμαστε να ακυρώνουμε το τέλειο μας δωματιάκι και να μεταφερόμαστε μαζί τους, μέσα στο ίδιο διαμερισματάκι στη μέση του πουθενά....τι να σας πω...λίγο το ότι κόντευα να λιποθυμήσω από την κούραση, λίγο οι καπνοί που έβγαζα από τα νεύρα μου, η ανάμνηση είναι θολή.
Από εκεί και πέρα βρέθηκα δέσμια της τρελής και μίζερης αυτής οικογένειας. Παραλία όλοι μαζί και η πλειοψηφία φυσικά δεν ήθελε ξαπλώστρες γιατί «είναι κλέφτες αυτοί στα νησιά και σε αναγκάζουν να παραγγέλνεις». Διότι οπουδήποτε αλλού, οι ξαπλώστρες φυτρώνουν στην άμμο και η χρήση τους είναι δωρεάν ξέρεις... Στο μεσημεριανό πάντα όλοι μαζί, με τη μάνα-θερμιδομετριτή να μου βγάζει ξινό ό,τι να είχα παραγγείλει, να το κατασπαράζει εντέλει γιατί ήθελε και καλά να το δοκιμάσει. Και ούτε λόγος για βραδινή έξοδο, τα βράδια μας τα περνούσαμε στη βεράντα με θέα το τίποτα και παρέα τα κουνούπια.
Μόλις επιστρέψαμε Πειραιά, πήρα ταξί και έφυγα και ακόμα μετανιώνω για εκείνες τις καλοκαιρινές διακοπές.
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Αναψυχή και διασκέδαση με επιλογές για όλη την οικογένεια
Ο μουσικός και κιθαρίστας γράφει για το νησί που σου φρεσκάρει το μυαλό και την ψυχή
Η σχεδιάστρια κοσμημάτων σε ένα κείμενο για το νησί που ακόμα κι αν δεν επιστρέψεις ξανά θα είναι για πάντα στην καρδιά σου
Ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής γράφει για την Ελούντα που γνώρισε μετά το Ντα Λουζ και αγάπησε για πάντα
Η ιστορικός τέχνης γράφει για το νησί με την ιδιαίτερη αύρα
Ένας Ισλανδός γράφει για τη Φολέγανδρο της ψυχής του και την άπιαστη ελληνική γλώσσα
Ένα από τα λιγότερο γνωστά κεφάλαια της ιστορίας του γκρουπ - Η απόπειρα εκμετάλλευσης από τη χούντα
18 στρέμματα, 80 τροχόσπιτα, 60 σκηνές, ντουζιέρες, τουαλέτες, κουζίνες, καφέ, ταβέρνα, beach bar και χώρο εκδηλώσεων
Μια διαφορετική εξόρμηση κι ένα ανθρώπινο όνειρο που έγινε πραγματικότητα
Ιδανική για όσους αναζητούν έναν ήρεμο προορισμό μακριά από την πολυκοσμία
Φεύγοντας, μια στάση στα τσιπουράδικα του Βόλου επιβάλλεται. Άλλωστε, είναι τα πιο γνωστά σε όλη την Ελλάδα!
Έχει πολύ καλό φαγητό, αρχαιολογικούς χώρους και μια έρημο, που μπορείς να την περπατήσεις
Το κλασικό κυκλαδίτικο νησί κρύβει απαράμιλλη ομορφιά και ενδείκνυται και για διακοπές μακράς διαρκείας
«Με το που την αντικρίζεις, παθαίνεις κόλλημα μαζί της»
Ο οικονομολόγος γράφει για την Πύλο, «το μέρος που μένει ανεξίτηλα χαραγμένο στο μυαλό κάθε ταξιδιώτη»
Βουτιές στα Φαλάσαρνα, το Ελαφονήσι, τον Μπάλο και το Μαράθι, αλλά και ραντεβού σε ωραία στέκια για φαγητό και ποτό
Δεν θα ξεχάσω το πρώτο βράδυ στο Φαλατάδο και εκείνη τη θάλασσα στα Καλύβια
Ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης γράφει για την παραλία που πάνε μόνο όσοι την επιλέγουν
Υπάρχει ένα νησί που μπορεί να σε κάνει να κρατήσεις από το χέρι το παιδί που υπήρξες κάποτε
Οι θύμισες του ηθοποιού από τον τόπο του παππού του
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.