Το αεροπλάνο προσγειώνεται στη Λάρνακα, πετώντας ξυστά σχεδόν από την κοσμοπολίτικη αμμουδιά της. Οι πρώτες εντυπώσεις έχουν κάτι ανατολίτικο, λίγο η ζέστη, λίγο η –εκ πρώτης– ανιχνεύσιμη ευρωστία. Πάντως οι φοίνικες, που εδώ ευδοκιμούν, μοιάζουν να είναι όπως στο φυσικό τους περιβάλλον. Μπορεί η Κύπρος να είναι ελληνική, αλλά το σκηνικό είναι διαφορετικό μια και η τριπλέτα των συντεταγμένων της έχει εγγράψει στο DNA της.
Τα χιλιόμετρα περνάνε μέσα από την κατάφυτη αγγλική βάση, όπου κάθε οδική παράβαση εμπίπτει στην αγγλική νομοθεσία. Ακόμα ένας σκληρός συμβιβασμός. Οι τεραστιότατες πορτοκαλιές που υπενθυμίζουν την πάλαι ποτέ γιορτή των Πορτοκαλιών και τις πλούσιες εξαγωγές του φρούτου, είναι και αυτές υπό αγγλική κατοχή. Και όλα αυτά απέναντι από τα Κατεχόμενα, όπου από το λόφο της Δερύνειας μπορείς να δεις ξεκάθαρα το εντυπωσιακό skyline της άλλοτε τουριστικής Αμμοχώστου, εγκαταλελειμμένο, με μια επιβλητική μελαγχολία.
Λευκωσία και Πάφος
Η από εδώ πλευρά, όμως, ανθίζει φουλ. Ακριβώς πίσω από τον φρουρό της πράσινης γραμμής στη Λευκωσία, ο πεζόδρομος στη Λήδρας και πέριξ έχει αλλάξει πολύ την τελευταία τριετία: νέοι χώροι Τέχνης, στοές με hype καφέ και κομψά μεζεδοπωλεία που τιμούν το τοπικό προϊόν, χαλούμι, ζιβανία για δυνατούς παίκτες, κουμανταρία για τους λάιτ. Η Λευκωσία μετατρέπεται σε μια πρωτεύουσα με δυνατή παρουσία, η χώρα βγήκε από το μνημόνιο και επιταχύνει. Στα ορεινά ενθαρρύνεται ο αγροτουρισμός και τα eco-tours, δυναμώνουν τα σεφερικά αηδόνια στις Πλάτρες και γραφικά χωριά όπως η Κακοπετριά στους πρόποδες του Τροόδους.
Από τη άλλη στα παράλια, η Πάφος τρεχάτη για το ρόλο Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 2017 αναπλάθεται και ετοιμάζει μια παλιά πόλη- λουκούμι. Στο μεταξύ ο κόσμος σουλατάρει στο λιμάνι, όπου τελούνται φαντασμαγορικοί γάμοι βορειοπευρωπαίων πάνω σε γιωτ με νύφες ξυπόλυτες στην θαλασσινή υγρασία, που εδώ είναι λίγο περισσότερη. Στο τέρμα του λιμανιού είναι η πύλη για την έπαυλη του Διονύσου στο Αρχαιολογικό πάρκο. Μόλις μια ανάσα από το τουριστικό lifestyle, τα συμβολικά ψηφιδωτά ξαναφέρνουν στο μυαλό το μύθο. Πριν καταληφθείς ολότελα από το διονυσιακό στοιχείο, φύγε για ένα είδος οργανωμένου σαφάρι. Θα διασχίσεις τη χερσόνησο του Ακάμα με 4Χ4, θα περάσεις από την περιοχή Lara για να μάθεις για τη θαλάσσια χελώνα στο καταμεσήμερο (απαγορεύεται το βράδυ) και όταν πια φτάσεις στα λουτρά της Αφροδίτης, να δεις που συναντιόταν με τον Άδωνι, θα είναι απόγευμα. Απ΄εξω πουλάνε παγωτό αλλά έχει και ψαροταβέρνα με θέα γλυκιά.
Τέτοια εξωτική αίσθηση δίνουν οι πανύψηλοι φοίνικες στο διαχωριστικό της παραλιακής λεωφόρου. Μαζί και ένα summer breeze αν αποφασίσεις να κάνεις πεντάλ στους ποδηλατόδρομους κατά μήκος της θάλασσας, στο Next bike έχει μόνο με 2€/ώρα και με 22 στάσεις σε ολόκληρη την πόλη. Στην παλιά γραφική συνοικία με το Μουσείο - Μεσαιωνικό Κάστρο, έχει μια ανακουφιστική δροσιά, το ίδιο μεγάλες είναι και οι αίθουσες του Ιδρύματος Λανίτη με τον μύλο χαρουπιών σε πρώτο πλάνο που έχει μετατραπεί σ’ έναν από τους πιο αξιόλογους εκθεσιακούς χώρους της Κύπρου. Για πιο αργά στον πίσω δρόμο είναι η διακριτική αυλή της Γκαλερί «Μορφή» ώσπου να πέσει η νύχτα, για μια βόλτα στη Μαρίνα Λεμεσού με τις πανάκριβες κατοικίες. Δίπλα στο κάστρο, το tres chic «Χάνι» με live τζαζ στο αίθριο έχει φευγάτη κουζίνα με ψαρικά και ταιριάζει στη γενικότερη chill out αύρα.
Όμως από την περιοχή δεν πρέπει να χάσεις τα ίχνη από το αρχαίο Βασίλειο της Αμαθούντος, που θα σε βγάλουν ψηλά ως το άριστα σωζόμενο Κούριο. Το αρχαίο θέατρο είναι εντυπωσιακό και θα έπρεπε να ανήκει στα πιο διάσημα παγκοσμίως. Κάνε το εικόνα: 3.500 θεατές με θέα τη θάλασσα και την αυγουστιάτικη πανσέληνο σε μια από τις σύγχρονες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Αλλά και στο καταμεσήμερο δοκιμάζουν την ακουστική καλλίφωνοι τουρίστες. Πολύ ωραίο!
Εδώ το κλίμα είναι αλλιώς. Τις Κυριακές από την Πιάλε Πασά, με την πετυχημένη πρόσφατη ανάπλαση, ως τις Φοινικούδες κυκλοφορούν multicultural οικιακές βοηθοί που έχουν το ρεπό τους αλλά θα βρεις συχνά και κυπριακό φολκλόρ. Μια βόλτα στα σοκάκια θα σε βγάλει σε καπελάδικα – αν δεν έφερες το δικό σου φρόντισε να πάρεις ένα, ο ήλιος καίει. Προσωρινό καταφύγιο το προσκύνημα στο ναό του Αγίου Λαζάρου, το αντίπαλο δέος στις Φοινικούδες είναι ο καυτός ήλιος στην παραλία Μckenzie στο καταπληκτικό Ammos beach bar, δροσερό καταφύγιο μέχρι αργά ή πιο παραδοσιακά στην αυλή της κυρα-Γιώργαινας. Οι Θαλασσινές σπηλιές με τη μίνι κρουαζιέρα του Aphrodite που σε πάει βόλτα κατά μήκος του Πρωταρά – πιο γαλάζια δε γίνεται. Όσα λέγονται για την blue Lagoon θα σου ανοίξουν την όρεξη για εξερεύνηση στις Θαλασσινές Σπηλιές, θα ποζάρεις βρεγμένος και μη με φόντο τη Lovers bridge, που απορείς πώς ισορροπεί, αλλά πιο πολύ θα απορήσουν οι άλλοι όταν έρθεις πίσω και τους πεις πόσο καταπληκτικά πέρασες στην Κύπρο, τόσο που, στοίχημα, ούτε εσύ το περίμενες.
Τα πολλά και διαφορετικά κομμάτια της δένουν μεταξύ τους με φροντίδα και αγάπη, την οποία αγάπη καταθέτουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους οι κάτοικοί της…
Εδώ οι Βρετανοί του Αστερίξ είναι ακόμα αναγνωρίσιμοι, πίνουν τσάι και μαζεύονται στα σπίτια τους στις 6μμ που κλείνουν τα μαγαζιά του γραφικού Γκίλντφορντ
15°
