Οδοιπορικό στο Άγιο Όρος

Κάστρο του Θεού, περιβόλι της Παναγίας, βράχος του Άθωνα. Αν μου ζήταγε κανείς να πω τι ξέρω για το Άγιο Όρος ήταν όλοι και όλοι αυτοί οι τρεις χαρακτηρισμοί. Η σχέση μου με την θρησκεία δεν ήταν ποτέ πολύ θερμή... Χριστούγεννα, Πάσχα άντε και κάνα κερί στις δύσκολες στιγμές που σου συμβαίνουν και δεν μπορείς να εξηγήσεις το γιατί.

Η ιδέα του ταξιδιού έπεσε σε έναν απογευματινό καφέ. «Σε μια εβδομάδα πάω Όρος με άλλα δύο παιδιά, έρχεσαι;» μου είπε ένας φίλος μου. Ξαφνιάστηκα αλλά δεν ήμουν αρνητικός. Φύγαμε Τετάρτη βράδυ από Αθήνα για να είμαστε πρωί στην Ουρανούπολη και να προλάβουμε το καράβι. Η παρέα καλή, η διαδρομή το ίδιο. Φτάνοντας ξημέρωμα στην Ουρανούπολη οι εικόνες που έβλεπες ήταν πανέμορφες.

Πρώτη στάση το γραφείο που προμηθεύεσαι το διαμονητήριο σου για να περάσεις στο Όρος. Μετά αναμονή για το καραβάκι. Όση ώρα περιμένεις η περιέργεια για το τι θα συναντήσεις μεγαλώνει. Σκέφτεσαι πως δεν μπορεί να είναι τόσο ωραία όσο λένε... Ψάχνεις να βρεις την υπερβολή σε όσα ακούς.

Μετά από μισή ώρα άρχιζαν να ξεπροβάλλουν οι προβλήτες των πρώτων μοναστηριών. Ήταν σαν ένα αίνιγμα που πίστευα πως αν το φυλακίσω φωτογραφίζοντας το, θα μπορούσα να το ερμηνεύσω...

Φτάνοντας στη Δάφνη, που είναι το λιμάνι, ήμουν ήδη εντυπωσιασμένος από όσα είχα δει. Με το που πάτησα το πόδι μου στο όρος το κινητό σταμάτησε να λειτουργεί γιατί σκέφτηκα πως ήταν μια εμπειρία που έπρεπε να ζήσω χωρίς περισπασμούς. Κατευθυνθήκαμε στα λεωφορεία τα οποία θα μας πήγαιναν στις Καρυές, την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους.

Καρυές

Σε όλη τη διαδρομή έβλεπες καστανιές. Ψηλές, μεγαλοπρεπείς, πανέμορφες. Ο πλούτος της γης εντυπωσιακός. Φτάνοντας στις Καρυές προσπαθήσαμε να τις εξερευνήσουμε σε όσο χρόνο είχαμε μέχρι να μεταφερθούμε στη μονή που θα μας φιλοξενούσε. Πλακόστρωτοι δρόμοι, μικρά μαγαζάκια και εκκλησίες έδεναν όλα αρμονικά σαν μια πρόκληση για την αρχιτεκτονική.

Μονή Μεγίστης Λαύρας: H πρώτη στην ιεραρχία των Αγιορείτικων μονών και η μεγαλύτερη σε έκταση. Ήταν το μέρος που θα μέναμε το πρώτο βράδυ. Η μονή έμοιαζε σαν ένα μεγάλο καστρο. Μπαίνοντας από την κεντρική πύλη μας έδειξαν μια τοιχογραφία της Παναγίας όπου κατά την παράδοση κάποιος αλλόθρησκος την πυροβόλησε με τρεις σφαίρες. Μία από αυτές εξοστρακίστηκε και τον πέτυχε στην καρδιά. Μας υποδέχτηκαν με λουκούμι και ελληνικό καφέ. Βγάλτε όσες φωτογραφίες θέλετε, σεβαστείτε όμως τους ερημίτες. Αυτά ήταν τα λόγια των μοναχών. Οι περισσότεροι από αυτούς θα σου έλεγαν πως το όρος είναι το βουνό που ακούει το πόνο των ανθρώπων.

Εκκλησία μέσα στη μονή Μεγίστης Λάυρας

Η δεύτερη μέρα ξεκινάει πρωί, γύρω στις πέντε. Η διαμονή μας στη μονή τελείωσε και θα έπρεπε να μείνουμε αλλού. Μεταφερθήκαμε στο κελί του γέροντα Αντώνιου. Μια τοποθεσία μέσα στο δάσος όπου οι πολυτέλειες της μονής δεν υπήρχαν. Ένα μέρος όμορφο, αλλά που ταυτόχρονα σε έφερνε αντιμέτωπο με όλες τις κόκκινες γραμμές σου γιατί έλειπαν όλα όσα θεωρούσες δεδομένα. Αν το ξεπεράσεις αυτό, τότε είναι και η στιγμή που αρχίζει το πραγματικό ταξίδι σου στο όρος. Ένα ταξίδι που είναι διαφορετικό για τον καθέναν και η περιγραφή του προσωπική.

Θα πω μόνο πως η μοναδικότητα της αγιορείτικης φύσης είναι απερίγραπτη. Θάλασσα, καστροπολιτείες και άγονη ζούγκλα μαζί. Όσα μέρη και αν γυρίσαμε το όρος δεν μας απογοήτευσαι ποτέ. Νοιώθαμε παντού το ίδιο συναίσθημα ομορφιάς. Οι μοναχοί που συναντήσαμε, γέροι στο σώμα αλλά νέοι στη ψυχή. Το έβλεπες στα μάτια τους και το πιο αληθινό κομμάτι του όρους, είναι οι άνθρωποι του. Το φαγητό που τρώγαμε μπορεί να ήταν το πιο απλό αλλά ήταν ταυτόχρονα και το πιο νόστιμο. «Ευλογημένο από την Παναγία» θα σου απαντούσαν οι μοναχοί...

Στο ταξίδι σου εκεί θα άκουγες εκμυστηρεύσεις για τον Θεό, τα πάθη, την κόλαση και τον παράδεισο. Το Άγιο Όρος είναι μια εμπειρία ζωής. Σχεδόν όλοι όσοι φεύγουν από αυτό, υπόσχονται στον εαυτό τους ότι κάποια στιγμή θα επιστρέψουν.

Μέχρι την επόμενη φορά, λοιπόν...

«Ξέρω ένα όμορφο μέρος, μια πανέμορφη κοιλάδα.

Πάνω από τη θάλασσα, παρά κάτι χίλια μέτρα.

Πάνω στο χώμα δέντρο, πάνω στη πέτρα, πέτρα

Βροχή μ’ αέρα, ωραία μέρα, βουβή ομίχλη πέρα ως πέρα...»

Active Member

Μονή Ξενοφώντος, ένα μεσαιωνικό κατάλοιπο πάνω στη θάλασσα

Μονή Αγίου Παντελεήμονος, γνωστότερη ως Ρωσικό Μοναστήρι. Το μέρος που θα φιλοξενήσει τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντημίρ Πούτιν στις 28 ΜαΪου.

Εδώ που σου επιτρέπεται να καπνίσεις ή να κοιτάξεις το απέραντο γαλάζιο.

Τα ησυχαστήρια των μοναχών

Μικρές απρόσμενες εκπλήξεις

Ο δρόμος εδώ δεν έχει άσφαλτο...μόνο όμορφα μονοπάτια.

Προαύλιος χώρος μονής Ιβήρων

Είσοδος ναού

Ο τελευταίος «κοσμικός» φούρνος σε όλο το όρος.

Καλλιέργεια ντομάτας..όπου η ντομάτα έχει αληθινή γεύση ντομάτας.

Μονή Σταυρονικήτα. Η νεότερη και μικρότερη μονή του Άγιου Όρους.

Ο χτύπος του σήμαντρουείναι το κάλεσμα στις ιερές ακολουθίες. Κάθε μονή έχει τον δικό της χαρακτήρα κρούσης.

Κελί γέροντα Αντώνιου