Σεξ

Rezu fuzoku: Μια ανατρεπτική σεξουαλική πρακτική ευεξίας

Πώς τα πρακτορεία όπου σεξεργάτριες παρέχουν σεξ σε γυναίκες έγιναν μια μορφή αυτογροντίδας στην Ιαπωνία

Ελένη Χελιώτη
3’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Το rezu fūzoku αμφισβητεί τις συμβατικές αφηγήσεις για τη σεξουαλικότητα των γυναικών

Στην Ιαπωνία, η γυναικεία σεξουαλικότητα προβάλλεται συχνά μέσα από το στενό πρίσμα του ετεροφυλόφιλου ρομαντισμού και της μητρότητας. Το «Rezu fūzoku» ανατρέπει αυτήν την άποψη.

Στην ιαπωνική κοινωνία, η πορνεία συχνά θεωρείται ένα αναγκαίο κακό, ένας τρόπος για να διατηρηθεί η κοινωνική αρμονία παρέχοντας στους άνδρες μια διέξοδο για τις σεξουαλικές τους επιθυμίες. Το σκεπτικό αυτό, το ότι δηλαδή οι άντρες είναι εγγενώς ανίκανοι να ελέγξουν τις σεξουαλικές τους παρορμήσεις, κρύβει επίσης και μία ακόμη, άκρως λανθασμένη, άποψη: Ορίζει την πορνεία ως κάτι που θέλουν ή χρειάζονται μόνο οι άνδρες.

Η Μάρτα Φανάσκα, του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, ερεύνησε το «Rezu fūzoku», το οποίο μεταφράζεται ελεύθερα ως «λεσβιακή σεξουαλική ψυχαγωγία», και αναφέρεται σε πρακτορεία όπου σεξεργάτριες παρέχουν σεξ σε γυναίκες. Και στην Ιαπωνία, είναι απολύτως νόμιμο.

Σε αντίθεση με πολλές χώρες όπου ιστορικά απαγόρευσαν δια νόμου τις ομοφυλοφιλικές πράξεις, η Ιαπωνία τις απαγόρευσε μόνο για λίγο τη δεκαετία του 1870, κατά τη διάρκεια μιας εποχής ραγδαίων νομικών μεταρρυθμίσεων εμπνευσμένων από τη Δύση.

Μετά από εκείνη την περίοδο, η χώρα δεν εισήγαγε εκ νέου νόμους που ποινικοποιούν τις ομοφυλοφιλικές πράξεις, επιτρέποντας σε σχέσεις μεταξύ ομοφυλοφίλων να υπάρχουν σε μεγάλο βαθμό χωρίς νομικές παρεμβάσεις – ακόμα κι αν παρέμεναν αποδοκιμασμένες στην ιαπωνική κοινωνία.

Επιπλέον, η ομοφυλοφιλική πορνεία δεν ήταν ποτέ παράνομη. Η Ιαπωνία θέσπισε έναν αυστηρό νόμο κατά της πορνείας το 1956 ο οποίος απαγορεύει την πρακτική, την οποία ορίζει αποκλειστικά ως σεξ επί πληρωμή μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας. Ως εκ τούτου, οποιαδήποτε δραστηριότητα επί πληρωμή που δεν εμπίπτει σε αυτόν τον ορισμό –όπως το ομοφυλοφιλικό σεξ– δεν θεωρείται παράνομη.

Ένας άνδρας, ονόματι Obō, ίδρυσε το 2007 το πρακτορείο του, Lesbian Girls Club, στην Οσάκα και το Τόκιο με σκοπό τις συνευρέσεις μεταξύ σεξεργατριών και γυναικών πελατών σε ξενοδοχεία, αντί σε οίκο ανοχής. Η κίνησή του αυτή ήρθε μετά από χρόνια εργασίας ως προγραμματιστής και δημιουργός ιστοσελίδων. Είχε παρατηρήσει ότι ενώ η αγορά ήταν γεμάτη από υπηρεσίες για άνδρες, δεν υπήρχε σχεδόν καμία για γυναίκες.

Ενώ ήταν αρχικά μια εξειδικευμένη αγορά, το «rezu fūzoku» έγινε πιο γνωστό όταν η καλλιτέχνης manga Nagata Kabi χρησιμοποίησε το πρακτορείο του Obō και αργότερα εξιστόρησε την εμπειρία της στο έργο της «My Lesbian Experience with Loneliness», το οποίο βραβεύτηκε και κυκλοφόρησε τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη. Ως δείκτης του πώς έχει αναπτυχθεί η βιομηχανία, το Τόκιο μόνο φιλοξενεί επί του παρόντος πάνω από 10 πρακτορεία rezu fūzoku.

Παρά όμως τον όρο «rezu» (λεσβία), το πρακτορείο Obō καλωσορίζει γυναίκες όλων των σεξουαλικών προσανατολισμών. Ο ιδρυτής του πρακτορείου λέει ότι παρότι κάποιες από τις πελάτισσες είναι λεσβίες, πολλές είναι ετεροφυλόφιλες, κάποιες παντρεμένες, και η πλειοψηφία των πελατών είναι μεταξύ 26 και 35 ετών.

Πολλές Γιαπωνέζες εξακολουθούν να δυσκολεύονται να εξερευνήσουν τη σεξουαλικότητά τους και να εκφράσουν τις σεξουαλικές τους επιθυμίες, ακόμη και με τους συντρόφους τους. Αυτό συχνά οδηγεί σε μη ικανοποιητικές σεξουαλικές εμπειρίες, οι οποίες συχνά οδηγούν σε σχέσεις χωρίς σεξ. Δεν ήταν λίγες οι γυναίκες που ακόμα και στα 30 τους παραδέχτηκαν ότι μέσα από αυτή την πρακτική απήλαυσαν το σεξ για πρώτη φορά, και ήταν το rezu fūzoku που τους έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσουν νέα πράγματα και να νιώσουν καλά.

Στην Ιαπωνία υπάρχει ο όρος «iyashi», ο οποίος σημαίνει «θεραπεία» και αναφέρεται σε δραστηριότητες ή υπηρεσίες που παρέχουν ανακούφιση από το καθημερινό άγχος και τα αρνητικά συναισθήματα. Όπως η γιόγκα ή το μασάζ θεωρούνται μορφές iyashi, το σεξ –ειδικά το εμπορικό σεξ– χαρακτηρίζεται επίσης με αυτόν τον τρόπο στην Ιαπωνία.

Η χρήση αυτής της λέξης δείχνει πως η πορνεία στην Ιαπωνία δεν θεωρείται πάντα ως κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται κανείς, αλλά μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως μια μορφή φροντίδας προς τον εαυτό μας.

Οι ίδιες οι σεξεργάτριες στον χώρο του rezu fuzoku αναφέρονται στη σύνδεση μεταξύ του επαγγέλματός τους και των πρακτικών του iyashi, και αυτοαποκαλούνται «θεραπευτές» ή «cast», μειώνοντας τη σημασία της σεξουαλικής πτυχής της δουλειάς τους και δίνοντας έμφαση σε αυτές που σχετίζονται με την ευεξία.

Παρά το ευρέως διαδεδομένο στίγμα κατά των εργαζομένων στη βιομηχανία του σεξ στην ιαπωνική κοινωνία, το νομικό καθεστώς των υπηρεσιών rezu fūzoku προσφέρει στους εργαζόμενους μεγαλύτερη προστασία και διασφαλίζει σαφείς συνθήκες εργασίας.

Παρά την ύπαρξη υπηρεσιών που στοχεύουν στη σεξουαλική ευημερία των γυναικών, η ανισότητα των φύλων παραμένει ανεξέλεγκτη στην Ιαπωνία. Οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν σημαντικά κοινωνικά και οικονομικά εμπόδια. Σύμφωνα με την Έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για το 2024, η Ιαπωνία κατατάσσεται στην 118η θέση από 146 χώρες για την ισότητα των φύλων και κατέχει τη χαμηλότερη θέση μεταξύ των χωρών της G7.

Αυτή η νόμιμη μορφή σεξουαλικής εργασίας καλύπτει ξεκάθαρα μια ανάγκη, προσφέροντας στις γυναίκες ένα ασφαλές μέρος για να δοκιμάσουν νέα πράγματα και να εμπιστευτούν τη σεξουαλική τους ευχαρίστηση σε έναν ειδικό – που τυχαίνει να είναι μια άλλη γυναίκα. Και κάτι που πολλές γυναίκες αναζητούν δεν είναι καν το σεξ καθαυτό, αλλά την οικειότητα – να τις αγκαλιάζουν και να τις φροντίζουν με τρόπο που λείπει όχι μόνο από τις ζωές των ανύπαντρων γυναικών αλλά και από τις εκείνες των γυναικών που βρίσκονται σε σχέση.

Εξυπηρετώντας τις σεξουαλικές επιθυμίες των γυναικών έξω από το παραδοσιακό ετεροφυλόφιλο πλαίσιο, το rezu fūzoku αμφισβητεί τις συμβατικές αφηγήσεις για τη σεξουαλικότητα των γυναικών. Σε μια χώρα που βιώνει πτώση των γάμων και των γεννήσεων, το να ακούς τις γυναίκες και να κατανοείς τις ανάγκες τους γίνεται όλο και πιο σημαντικό.

*Με στοιχεία από The Conversation